Κόντρα στον ευρωμονόδρομο, με όπλο την πείρα του, με ισχυρό ΚΚΕ και δυνατή Λαϊκή Συμμαχία ο λαός μπορεί να βαδίσει στο δρόμο της αποδέσμευσης από τη λυκοσυμμαχία |
Επιχειρηματολογώντας υπέρ της «σταθερότητας» που είναι απαραίτητη για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες στο μεγάλο κεφάλαιο, ο Δ. Κούρκουλας ανέφερε: «Είναι δεδομένο ότι ο τόπος χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. Είναι επίσης δεδομένο ότι η υπεύθυνη στάση επιβάλλει την υλοποίηση του προγράμματος σταθεροποίησης, στο οποίο έχουμε συμφωνήσει με τους εταίρους μας».
Δίνοντας συνέχεια στο προεκλογικό δίλημμα που πρώτος παρουσίασε ο πρωθυπουργός Αν. Σαμαράς, ότι στις επερχόμενες ευρωεκλογές ο λαός καλείται να πει «ναι ή όχι στην Ευρώπη», ο υφυπουργός Εξωτερικών ουσιαστικά κάλεσε το λαό να επιλέξει μεταξύ των «φιλοευρωπαϊκών κομμάτων». Συγκεκριμένα, αναφερόμενος στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ σημείωσε ότι «και τα δύο κυβερνητικά κόμματα είναι φιλοευρωπαϊκά και στις ευρωεκλογές θα προβάλλουν τη διαφορετική αντίληψη για το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης που διαφοροποιεί το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, στο οποίο ανήκει η ΝΔ, από το κόμμα των Δημοκρατών και Σοσιαλιστών, όπου ανήκει το ΠΑΣΟΚ».
Στην πραγματικότητα βέβαια, και τα δύο κόμματα της κυβέρνησης, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, διαγκωνίζονται για το ποιος είναι μεγαλύτερος υπέρμαχος της ΕΕ, αγωνιούν εξίσου «για το μέλλον» της λυκοσυμμαχίας και οι «διαφορετικές αντιλήψεις» τους αφορούν στις ενδοαστικές αντιπαραθέσεις για το μείγμα διαχείρισης που μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα την ανάκαμψη του κεφαλαίου.
Τέλος, σχολιάζοντας τις αντιρρήσεις της βρετανικής κυβέρνησης στην προοπτική Βούλγαροι και Ρουμάνοι εργαζόμενοι να μεταφέρονται ελεύθερα στην ΕΕ (ο πρωθυπουργός Κάμερον ζητά το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης προσώπων να προβλέπεται για όσες χώρες ξεπερνούν ένα πλαφόν του ΑΕΠ ανά κάτοικο), ο Δ. Κούρκουλας υπεραμύνθηκε των «ελευθεριών» της Συνθήκης του Μάαστριχτ: «Η ελευθερία διακίνησης εργαζομένων αποτελεί μια από τις βασικές ελευθερίες της Ενωσης, μαζί με την ελευθερία διακίνησης αγαθών και κεφαλαίων. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι αντιπαραγωγικό να προσπαθούμε να ανατρέψουμε ελευθερίες, οι οποίες έχουν προσφέρει πολλαπλά οφέλη στην Ευρώπη ως σύνολο, αλλά και στο κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά (...) Υπάρχουν, κατά την άποψή μου σημαντικές δικλείδες, ώστε να εξασφαλίζονται και τα ζωτικά συμφέροντα των κρατών μελών από ενδεχόμενη κατάχρηση της ελεύθερης διακίνησης».