Τα περί «υπερεθνικού πατριωτισμού» ή «λιγότερης εθνικής κυριαρχίας και περισσότερης Ευρώπης», με τα οποία απαντούν διάφοροι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες της Ελλάδας και της ΕΕ, από τον Κ. Σημίτη, τον Μ. Ντράγκι, τον Ούρλιχ Μπεκ, καθηγητή Πανεπιστημίου του Μονάχου, μέχρι τον Γ. Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλους, για την προοπτική της ΕΕ, απαντούν λένε στον ευρωσκεπτικισμό, ωθόντας στο βάθεμα της «πολιτικής ενοποίησης» της ΕΕ . Ο ευρωσκεπτικισμός, ως αστικό ρεύμα με εθνικιστικό χαρακτήρα, αντιτίθεται σ' αυτήν την πορεία, αξιοποιώντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών μελών. Ετσι στήνουν ένα κάλπικο δίλημμα παγίδα για τους λαούς: Ευρωσκεπτικισμός ή φιλοευρωπαϊσμός; Με τους δύο πόλους να εκφράζουν ενδοκαπιταλιστικές κόντρες. Και πασχίζουν να υποτάξουν τους λαούς σε ξένες σημαίες. Να γιατί λέμε ότι είναι μονόδρομος η αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική λαϊκή εξουσία.