Εξαγωγή μυθευμάτων επιχειρεί ο Αλ. Τσίπρας με το άρθρο που υπογράφει στη βρετανική εφημερίδα «Guardian». Μπροστά στις ευρωεκλογές και ως υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατή μια φιλολαϊκή μετάλλαξη της ΕΕ και λανσάρει το ΚΕΑ, που στηρίζει την υποψηφιότητά του, σαν δύναμη ικανή να «επανενώσει την Ευρώπη και να την επαναθεμελιώσει σε δημοκρατική και προοδευτική βάση». Εχοντας ο ίδιος γνώση ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο εισηγείται στη λυκοσυμμαχία να λάβει γρήγορα μέτρα χειραγώγησης και ενσωμάτωσης των λαών.

Ταυτόχρονα, αξιώνει απ' τους ίδιους τους λαούς να κάνουν δικό τους στόχο την καπιταλιστική ανάπτυξη. Προτείνει τη «δημιουργία ενός μετώπου κατά της λιτότητας και κατά της ύφεσης (...) Αυτό θα μπορούσε να έχει ως συνέπεια ένα σύμφωνο για τη δημοκρατία, την ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρέπει να ξαναχτίσουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους νέους, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους άνεργους, για να γκρεμίσουμε τη νέα διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους της Ευρώπης - το "τείχος του χρήματος"»!

Ο Αλ. Τσίπρας επικαλείται τους αριθμούς που πιστοποιούν την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρώτιστα εργατικής δύναμης - αναπόδραστη διαδικασία στο πλαίσιο της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας να ξεπεραστεί προς όφελος του κεφαλαίου - για να υπερασπιστεί ακριβώς μια πρόταση που κινείται στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο και μοιράζεται τον ίδιο στόχο με αυτή που ήδη εφαρμόζεται. Υπονοώντας ότι η πρόταση διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η απάντηση στα προβλήματα της φτώχειας και της ανεργίας. Πρόκειται για πολιτική κερδοσκοπία με τα βάσανα του λαού.

Μη μπορώντας να αγνοήσει ότι εξίσου αντιλαϊκά μέτρα προωθούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί να τα αποκόψει απ' τη στρατηγική που υπηρετεί τις ανάγκες ενός συστήματος σε βαθιά σήψη και τα «φορτώνει» στο «νεοφιλελευθερισμό» και τους «ζηλωτές του», στο «μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης» των διαρθρωτικών αλλαγών «που μεταφέρει τους κινδύνους στις πλάτες των απλών ανθρώπων και των νέων».

Επιβεβαιώνοντας τις «τεξανές» δηλώσεις του για την υπεράσπιση της συνοχής της Ευρωζώνης και της ΕΕ, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ότι «το ευρωπαϊκό όνειρο έχει γίνει εφιάλτης», ότι βαίνει «αυξανόμενη η κρίση εμπιστοσύνης στην ΕΕ» κ.ά. Προτρέπει σε προώθηση της κοινωνικής συναίνεσης μέσω μιας «νέας συμφωνίας» στην ΕΕ αξιοποιώντας την «εμφάνιση νέων ομάδων αλληλεγγύης και κινημάτων στη βάση της κοινότητας», που όπως με νόημα σημειώνει «πρέπει να μας δίνει ελπίδα». Ουσιαστικά ο Αλ. Τσίπρας αναδεικνύει την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα διαμόρφωσης νέων όρων ενσωμάτωσης και χειραγώγησης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων, τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και στο πλαίσιο της ΕΕ.

Συστήνει ακόμα στην ΕΕ να αξιοποιήσει τις ευρωεκλογές ώστε να «ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος με τους πολίτες - ιδιαίτερα με εκείνους που αισθάνονται πως κανείς δεν νοιάζεται γι' αυτούς - για μια νέα βάση πραγματικής δημοκρατίας και ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Αλλά και να αντλήσει μέσα ενσωμάτωσης απ' το «πλαίσιο προστασίας που ιστορικά έχει συμβάλει στο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο».