Για την Ιρλανδία θα αναφερθούμε στη συνέχεια, αφού πρώτα μιλήσουμε για τις «έντονες προειδοποιήσεις» που απευθύνουν «Ευρωπαίοι αξιωματούχοι» αλλά και οι «διεθνείς οίκοι αξιολόγησης», προς την πορτογαλική κυβέρνηση, σύμφωνα με τις οποίες η πορτογαλική οικονομία όχι μόνο θα συνεχίσει να χρειάζεται στήριξη από την Ευρωζώνη, αλλά πως είναι αναπόφευκτο να προσφύγει στα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM). Ακόμη χειρότερα οι ίδιες αναφορές λένε ότι είναι πολύ πιθανό μία τέτοια κίνηση να μην αποδειχτεί αρκετή για την Πορτογαλία, καθώς το κόστος δανεισμού της ακόμη και σήμερα είναι ιδιαίτερα υψηλό - τα δεκαετή της ομόλογα έχουν σήμερα επιτόκιο της τάξης του 5,8%.

Οσο για την Ιρλανδία - τον άλλοτε «Κέλτικο Τίγρη», το οικονομικό «θαύμα» του οποίου συνήθιζαν οι ντόπιοι αστοί δημοσιολόγοι να φέρουν ως παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει και η ελληνική οικονομία - δεν είναι καθόλου τυχαίο που η αρχική εξαγγελία περί εξόδου από το μνημόνιο προβλήθηκε «χλιαρά» και με αρκετούς «αστερίσκους». Ενώ επίκειται η ημερομηνία τυπικής εξόδου από το μνημονιακό καθεστώς, όλο και πληθαίνουν οι φωνές διεθνών οικονομικών αναλυτών που υπό τύπο μομφής για την απόφαση της κυβέρνησής της να μην εξασφαλίσει μία «προληπτικού» τύπου γραμμή χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα «προβληματίζονται» για τη «μετα-μνημονιακή» εποχή της χώρας.

Χαρακτηριστικό είναι άρθρο της περασμένης Παρασκευής των «Irishimes» υπό τον τίτλο - σε ελεύθερη απόδοση - «Δεν πείθονται όλοι από την αφήγηση περί επιτυχίας του ιρλανδικού προγράμματος διάσωσης», όπου επισημαίνονται τα υπαρκτά ερωτήματα σχετικά με την κατάσταση του τραπεζικού της συστήματος, το υψηλό χρέος της ως ποσοστό προς το ΑΕΠ - 125% με αυξητικές τάσεις λόγω αρνητικού πληθωρισμού -, οι ανησυχίες μείωσης των εξαγωγών εξαιτίας μιας σειράς εξωτερικών παραγόντων. Στοιχεία που καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: Αν η κυβέρνηση της Ιρλανδίας δε συνεχίσει την πολιτική της λιτότητας και των μεταρρυθμίσεων και τη «μετα-μνημονιακή» εποχή, τότε θα αντιμετωπίσει εκ νέου σημαντική αύξηση στο κόστος δανεισμού της...

Και αν συμβεί κάτι τέτοιο θα χρειαστεί ένα νέο μνημόνιο που πάλι θα συνεχίσει την πολιτική των μεταρρυθμίσεων και της λιτότητας, προσθέτουμε εμείς. Με απλά λόγια, δηλαδή, μετά από μία μακρά περίοδο λιτότητας στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία (ενδεχομένως σε λίγους μήνες και στην Ισπανία, ίσως και σε κάποια... άλλη χώρα του ευρωπαϊκού Νότου) και το τέλος των μνημονίων, επέρχεται νέα περίοδος λιτότητας, αλλά αυτή τη φορά άνευ μνημονίων, ή ίσως κάποιου μνημονίου «προληπτικού χαρακτήρα».