Το στερνό «αντίο» στον Μανώλη Χατζηαποστόλου, γνωστό ως το θρυλικό «Τίγρη», που με την παράτολμη και γεμάτη αυταπάρνηση ενέργειά του συνέβαλε καθοριστικά στην αποκάλυψη και σύλληψη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη στις 25 Μάη του 1963, είπαν χτες οι συγγενείς και πολλοί φίλοι και συναγωνιστές του στα κοιμητήρια του Ευόσμου, όπου ετάφη. Ο Μ. Χατζηαποστόλου πέθανε στα 72 του χρόνια, μετά από μάχη με την επάρατο νόσο.

Στην κηδεία του παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ και ο δήμαρχος Αγίου Παύλου Μ. Μοσχονάς, του Δήμου όπου διέμενε ο αποθανών. Επίσης παρέστησαν ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, εκπρόσωποι της ΝΑ Θεσσαλονίκης, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ, ο δήμαρχος Πολίχνης, δημοτικοί σύμβουλοι, ο πρώην βουλευτής της Ενωσης Κέντρου Δ. Παπαδόπουλος. Στεφάνια έστειλαν και πολλοί εκπρόσωποι της ΤΑ, βουλευτές και υπουργοί.

Στιγμές από την προσωπική του εμπειρία στο πλευρό του Γρ. Λαμπράκη - ως δικηγόρος του εν ζωή και αργότερα δικηγόρος της υπόθεσης της δολοφονίας του Οδοιπόρου της Ειρήνης - μοιράζεται μαζί μας, ο Οδυσσέας Τσουκόπουλος. Στιγμές που έχουν χαραχτεί στη μνήμη του και ξεδιπλώνονται με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Μανώλη Χατζηαποστόλου ή αλλιώς του θρυλικού «Τίγρη», ο οποίος στις 25 Μάη του 1963, ημέρα της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη σύλληψη του τραμπούκου δολοφόνου Γκοτζαμάνη.

Ηταν εκείνη τη στιγμή, που ο «Τίγρης», όταν αντιλήφθηκε την επίθεση των πληρωμένων τραμπούκων με το τρίκυκλο ενάντια στον μαραθωνοδρόμο της ειρήνης, στη συμβολή των οδών Ερμού και Σπανδονή, έτρεξε και με κίνδυνο της ζωής του πήδηξε στην καρότσα του τρίκυκλου και μετά από δραματική πάλη με τους δολοφόνους κατάφερε να ακινητοποιήσει το τρίκυκλο, συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στη σύλληψη του Γκοτζαμάνη.

Μαζί με τον Γκοτζαμάνη και σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, φέρεται ότι και ο Εμ. Εμμανουηλίδης βρισκόταν πάνω στο τρίκυκλο και με το λοστό σκότωσε τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Ομως, ο ίδιος ο Εμμ. Εμμανουηλίδης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Πρώτη», λίγο πριν αυτή κλείσει, είχε ισχυριστεί ότι δεν ήταν αυτός ο δολοφόνος και ότι τη στιγμή που έφτασε με το τρίκυκλο, ο Γρ. Λαμπράκης ήταν ήδη κλινικά νεκρός.

«Χωρίς τον "Τίγρη" θα είχαν κατορθώσει, αυτό το πολιτικό έγκλημα, να το περάσουν σαν ένα τροχαίο ατύχημα», μας λέει ο Οδ. Τσουκόπουλος για να συνεχίσει: «Ομως, όλος ο κόσμος ξέρει ότι τον σκότωσαν για την πολιτική του δράση και ότι με τη δολοφονία του επιδίωκαν να τρομοκρατήσουν και να φοβίσουν τον κόσμο. Εκείνη την εποχή είχαμε απεργίες με 700 χιλιάδες απεργούς και το παρακράτος οργίαζε. Γύρω από τον Γρ. Λαμπράκη, συνωστίζονταν χιλιάδες άνθρωποι για να τον ακούσουν και να τον δουν, έστω και από μακριά. Με τη δολοφονία του, προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν και να φοβίσουν το λαό μας».

Ομως, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Οπως μας εξιστορεί ο Οδ. Τσουκόπουλος, στην κηδεία του πήγαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι, οι οποίοι στο ένα χέρι κρατούσαν ένα κόκκινο γαρίφαλο και στο άλλο το μαντίλι για να σκουπίζουν τα δάκρυα. «Τον λαό μας, με τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, δεν τον φόβισαν. Αντιθέτως, τον εξόργισαν», σημείωσε.

«Η δολοφονία του Λαμπράκη ήταν για την πολιτική του δράση. Με το αίμα του γράφτηκαν αρκετές σελίδες από την πολιτική ιστορία του τόπου μας. Η δολοφονία του ήταν η συνισταμένη της θελήσεως των Αμερικανών, των ανακτόρων και της Δεξιάς, έχοντας ως εκτελεστικά όργανα τις διωκτικές αρχές που ταυτίζονταν με το παρακράτος. Χωρίς τη δραστηριότητα, το βράδυ εκείνο της δολοφονίας, του "Τίγρη", ενδεχομένως να την πέρναγαν επίσημα σαν ένα απλό ατύχημα. Ομως, οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί δε βρέθηκαν, δε στιγματίστηκαν, δεν καταδικάστηκαν», τόνισε ο Οδ. Τσουκόπουλος.

Οταν εκδόθηκε η δικαστική απόφαση για τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη, σχετικά με τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη, μας λέει ο Οδ. Τσουκόπουλος, ο εισαγγελέας της έδρας, κ. Δελαπόρτας, είπε χαρακτηριστικά γι' αυτήν την απόφαση ότι «φωτίζει την υπόθεση, όπως μια εξαντλημένη ηλεκτρική στήλη». Η απόφαση εκδόθηκε το Δεκέμβρη του 1966. Και οι δύο ένοχοι, δύο χρόνια μετά, αποφυλακίστηκαν από τη χούντα...

«Γι' αυτά τα προβλήματα που πάλευε τότε ο Γρ. Λαμπράκης, που σήκωνε ψηλά τη σημαία του αγώνα, για την εθνική ανεξαρτησία, είναι ακόμα και σήμερα επίκαιρα. Χωρίς τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, θα βρισκόμασταν ακόμα κάτω από το τέλμα της υποτέλειας. Τα οράματα και τα ιδανικά του Γρ. Λαμπράκη παραμένουν ζωντανά, επίκαιρα και υπαρκτά», τόνισε.

Απόδειξη για τα παραπάνω είναι οι χιλιάδες άνθρωποι που πορεύονται κάθε χρόνο στο δρόμο του Λαμπράκη. Μια απόδειξη που θα δοθεί και φέτος με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, φίλων της ειρήνης - κυρίως νέων - στη Μαραθώνια Πορεία, την Κυριακή 13 Μάη.

Τη θλίψη της για το θάνατο του Μανώλη Χατζηαποστόλου, αγωνιστή της ειρήνης και της δημοκρατίας, εκφράζει, με ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ).

Ο Μανώλης Χατζηαποστόλου, επισημαίνεται στο κείμενο, συνέβαλε αποφασιστικά στην αποκάλυψη των δολοφόνων του αγωνιστή και μάρτυρα της ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη. Στις 22 Μάη 1963 στη Θεσσαλονίκη, με θάρρος και αποφασιστικότητα, επιβιβάστηκε στο τρίκυκλο που χτύπησε τον Γρηγόρη Λαμπράκη και μετά από πάλη με τους οπλισμένους δολοφόνους κατόρθωσε να τους ακινητοποιήσει και να βοηθήσει στη σύλληψή τους. Ετσι, αποκαλύφθηκε ότι το στυγερό έγκλημα διέπραξαν φασιστικά κτήνη του παρακράτους (Γκοτζαμάνης, Εμμανουηλίδης) υπό την άμεση καθοδήγηση του παλατιού, της τότε κυβέρνησης και των ΝΑΤΟϊκών κύκλων στη χώρα μας.

Η Γραμματεία, τα μέλη και οι φίλοι της ΕΕΔΥΕ εκφράζουν στους συγγενείς του Μανώλη Χατζηαποστόλου τα πιο θερμά τους συλλυπητήρια.