Οι στίχοι αυτοί σμιλεμένοι με την ευαισθησία και την πρωτοπόρα δράση του ποιητή της Ρωμιοσύνης Γ. Ρίτσου - από το γνωστό «Επιτάφιο» - αφιερώνονται σαν καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, των πολιτικών της εκπροσώπων και υπηρετών της, αλλά και των διάφορων κονδυλοφόρων στα «επικοινωνιακά μαγαζιά» τους. Ο τρόμος τους από τη λαϊκή δράση και πρωτοβουλία δεν κρύβεται. Με αφορμή τη δυναμική έκφρασή τους στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις στις 26 Απρίλη, αλλά και στις νέες που έρχονται με αιχμή την παλλαϊκή αντίδραση στα αντεργατικά αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης, επιστρατεύουν κάθε γκεμπελικό όπλο από το ταξικό οπλοστάσιό τους.

Πρώτος εταίρος στο βρώμικο οχετό της προπαγάνδας της άρχουσας τάξης, ο πιο γνήσιος εκφραστής της στο χώρο του Τύπου, η «Καθημερινή» («Κ»). Στο μάτι τής «μπήκε» το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», που κυριαρχεί όλες αυτές τις μέρες και φλογίζει το λαό, που ενωμένος βγαίνει στο προσκήνιο και κουρελιάζει τις όποιες επικλήσεις για «κοινωνικό διάλογο», συναίνεση και υποταγή. Παραθέτουμε εδώ το σχόλιο της «Κ» της Κυριακής που κλαίει, οδύρεται και ανατριχιάζει πώς είναι δυνατόν να φωνάζεται αυτό το «αναχρονιστικό» σύνθημα. Ιδού ένα δείγμα του τρόμου και της γελοιότητάς τους: «Το σύνθημα αυτό είναι η επιτομή των φασιστικών και των σταλινικών συνθημάτων που έφεραν στο μεσοπόλεμο στην εξουσία ανθρώπους όπως ο Μουσολίνι και ο..."πατερούλης Ιωσήφ" στη Σοβιετική Ενωση. Δηλαδή, νόμος είναι ό,τι εκλαμβάνει ο κάθε εργάτης ως δίκιο του; Η ό,τι εκλαμβάνουν οι "εργατοπατέρες", που εκφράζουν και τους εκπροσωπούν, ως "δίκιο" τους; Κι ακόμα κι αν δεχτούμε ότι υπάρχει "δίκιο" του εργάτη, τότε αυτό υποκαθιστά τον νόμο, τον οποίον ψηφίζουν τα συντεταγμένα και αιρετά όργανα της πολιτείας; Αυτό είναι μια πολύ επικίνδυνη προτροπή, που ουσιαστικά επιχειρεί να μετατρέψει το σύστημα σε "ταξικό" και ολιγαρχικό». Και με ταξικό μίσος η «Κ» καταλήγει: «Αυτό είναι το πιο αναχρονιστικό και το πιο αντιδραστικό σύνθημα που μπορεί να ακουστεί σε μια σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία, όπως η δική μας».

Λοιπόν η «Κ» ανησυχεί μην τυχόν και το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα γίνει... ταξικό. Ας μείνει στην ανησυχία της και ας φροντίσουμε και εμείς οι εργάτες, ο τρόμος των καπιταλιστών να γίνει ο εφιάλτης τους μέσα από συντονισμένους, ενωτικούς, αποφασιστικούς ταξικούς αγώνες. Για να γίνουν πράξη τα λόγια του ποιητή οι εργάτες και καταπιεσμένοι να «κατακτήσουν τη γη την οικουμένη».