Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την υπόθεση της μικρής Μαρίας, αφιερώθηκε τεράστιος για τα δεδομένα τηλεοπτικός χρόνος και εκτενής αρθρογραφία στις εφημερίδες, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, για τις υιοθεσίες, την εμπορία και γενικότερα την εκμετάλλευση των παιδιών, των ζευγαριών που θέλουν να αποκτήσουν παιδί. Υπήρξε ένας καταιγισμός ειδήσεων, πληροφοριών και περιγραφών, οι οποίες σχεδόν στο σύνολό τους απηχούσαν μια πραγματικότητα, αλλά ταυτόχρονα με ισχυρές «δόσεις» συσκότισης της αιτίας αυτών των φαινομένων, συνεπώς εμπόδιο της δημιουργίας των προϋποθέσεων για τη λύση τους.

Διότι και για τα σοβαρά αυτά κοινωνικά ζητήματα ισχύει ότι «δεν αρκεί να περιγράψεις τον κόσμο» αλλά «τι πρέπει να κάνεις για να τον αλλάξεις».

Η εμπορία παιδιών υπήρχε και υπάρχει στη χώρα μας όπως και σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες. Η εμπορία παιδιών, όπως και η παιδική πορνεία, έχει πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. Είναι ό,τι πιο βάρβαρο, γιατί εμπορεύεται κυριολεκτικά τα πάντα, ακόμα και μικρά παιδιά, οτιδήποτε μπορεί να βγάλει κέρδος!

Είναι στοιχείο της σήψης του καπιταλισμού, δείγμα κι αυτό ότι το σύστημα έχει «φάει τα ψωμιά του».

Ιδιαίτερα σήμερα, λόγω των επιπτώσεων της κρίσης στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως στις πρώην σοσιαλιστικές, κυρίως βαλκανικές χώρες, που μετά τις ανατροπές γεύονται τα «αγαθά του πολιτισμού» του καπιταλιστικού κόσμου, όπως το εμπόριο παιδιών, η εκμετάλλευση φτωχών νέων γυναικών ως «μηχανών» παραγωγής ωαρίων που προορίζονται για τη βιομηχανία της τεχνικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και τα οποία έχουν πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Η αποδιάρθρωση ακόμα και αυτών των ελάχιστων δημόσιων υπηρεσιών για το παιδί, η σχεδόν πλήρης ανυπαρξία δημόσιων υποδομών και υπηρεσιών για την κακοποιημένη και πολλαπλά εκμεταλλευόμενη γυναίκα και μητέρα από τα διάφορα κυκλώματα, ενισχύουν ακόμα περισσότερο τα φαινόμενα αυτά. Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με την ανάθεση στις διάφορες ΜΚΟ, στον «εθελοντισμό» και στη «φιλανθρωπία».

Ο θεσμός της ιδιωτικής υιοθεσίας, που ψηφίστηκε το 1996 με το νόμο 2447, συμβάλλει στην ανάπτυξη της εμπορίας των παιδιών και όχι στην αντιμετώπισή της. Μέχρι το 2003, που διαλύθηκε οριστικά το ΠΙΚΠΑ ως πανελλαδικός οργανισμός, δημόσιες υιοθεσίες έκαναν το Κέντρο Προστασίας Παιδιού «Μητέρα» και η αρμόδια υπηρεσία του ΠΙΚΠΑ. Οι δημόσιες υιοθεσίες αφορούσαν τα εγκαταλελειμμένα παιδιά που φιλοξενούσαν αυτά τα ιδρύματα. Ηταν συνήθως παιδιά χωρίς οικογένεια ή παιδιά που είχαν απομακρυνθεί με εισαγγελική εντολή από τους φυσικούς τους γονείς λόγω επικίνδυνης ακαταλληλότητας των τελευταίων.

Η διάλυση του οργανισμού του ΠΙΚΠΑ και το πάγωμα των προσλήψεων στο «ΜΗΤΕΡΑ» οδήγησαν στην αποδιάρθρωση και αποδυνάμωση αυτών των υπηρεσιών, στη δυσκολία διεκπεραίωσης και στον περιορισμό των υιοθεσιών. Αποτέλεσμα ήταν τα παιδιά να μένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στα ιδρύματα, μία δημόσια υιοθεσία να κάνει ακόμη και 6 χρόνια να διεκπεραιωθεί, ενώ οι ιδιωτικές που, τυπικά, γίνονται με την εποπτεία δημόσιας υπηρεσίας Πρόνοιας, διεκπεραιώνονται ακόμη και μέσα σε 3 μήνες, με σοβαρά ερωτήματα για την τήρηση των ουσιαστικών επιστημονικών κριτηρίων και διαδικασιών, στις περισσότερες περιπτώσεις. Ετσι, μέσα από τις ιδιωτικές υιοθεσίες και με ευθύνη του κράτους διαμορφώθηκαν οι προϋποθέσεις να ανοίγει ο δρόμος για την εμπορία παιδιών.

Επίσης, ο καθένας καταλαβαίνει τι γίνεται, όταν εμπλέκονται διάφορες ΜΚΟ στις ιδιωτικές αλλά και στις διακρατικές υιοθεσίες που θεσμοθετήθηκαν το 2009 με το νόμο 3765, με τον οποίο κυρώθηκε η σχετική διεθνής σύμβαση της Χάγης. Με τον ίδιο νόμο ορίστηκε και η Κεντρική Αρχή Διακρατικών Υιοθεσιών, που αρχικά υπαγόταν στο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας και πρόσφατα, μαζί με τον ορυμαγδό των αντεργατικών μέτρων, μεταφέρθηκε στο υπουργείο Εργασίας μαζί με όλη την Πρόνοια.

Τα πράγματα χειροτέρεψαν περισσότερο με την εφαρμογή του «Καλλικράτη», όταν διαλύθηκαν οι 6 υπηρεσίες Πρόνοιας των μεγαλύτερων νομαρχιών που είχαν την εποπτεία των ιδιωτικών υιοθεσιών και είχαν αποκτήσει εξειδίκευση. Τώρα γίνονται με ευθύνη των μεγαλύτερων δήμων, οι υπηρεσίες των οποίων είναι σαφώς πιο αποδιαρθρωμένες σε σχέση με πριν.

Πρακτικά, οι 2 οικογένειες, η βιολογική και αυτή που θέλει να υιοθετήσει ένα παιδί, μπορούν να έρθουν σε επαφή είτε απευθείας ή μέσω της αρμόδιας υπηρεσίας Πρόνοιας. Η υπηρεσία Πρόνοιας εξετάζει το συνειδητό της απόφασης, την αγνότητα των προθέσεων (!), αλλά και την καταλληλότητα των θετών γονιών, προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία της υιοθεσίας. Μετά τη γέννηση, το παιδί παραμένει στη φυσική μητέρα για τρεις μήνες κι εφόσον διαπιστωθεί η αδυναμία να το μεγαλώσει η ίδια και επανελεγχθεί το συνειδητό της απόφασης των θετών γονιών, τότε το παιδί πηγαίνει στη θετή οικογένεια. Αυτή η διαδικασία, τελικά, σε ελάχιστες περιπτώσεις εφαρμόζεται. Στην πράξη η θετή οικογένεια παίρνει το παιδί κατευθείαν από το μαιευτήριο και η υιοθεσία ολοκληρώνεται με δικαστική απόφαση που βγαίνει μέσα σε ελάχιστους μήνες.

Κατά καιρούς, έχουν βγει στη δημοσιότητα διάφορα στοιχεία για τα κυκλώματα των λεγόμενων παράνομων υιοθεσιών, με την εμπλοκή γυναικολόγων, δικηγόρων και διαφόρων άλλων «ευυπόληπτων πολιτών».

Το ΚΚΕ αντιπάλεψε τη συρρίκνωση και την κατάργηση των δημόσιων υπηρεσιών και ιδρυμάτων για το παιδί, που έχει ξεκινήσει εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον.

Πάνω απ' όλα, αντιπάλεψε την πολιτική των κυβερνήσεων, του κεφαλαίου και της ΕΕ, η οποία οδηγεί στην εξαθλίωση και στην ανέχεια οικογένειες που αδυνατούν να μεγαλώσουν το δικό τους παιδί.

Καταψηφίσαμε και πρωτοστατήσαμε σε αγώνες ενάντια στους νόμους 2646/1998 και 3106/2001 που διέλυαν τους μεγαλύτερους οργανισμούς Πρόνοιας, το ΠΙΚΠΑ, το Κέντρο Βρεφών «Μητέρα» κ.ά.

Το ΚΚΕ, με δεκάδες παρεμβάσεις στη Βουλή, ανέδειξε το πρόβλημα της αποδιάρθρωσης των υπηρεσιών για το παιδί, τη διάλυση του συστήματος των δημόσιων υιοθεσιών και το άνοιγμα του δρόμου για την εμπορία παιδιών.

Από το Δεκέμβρη του 2004, με Επίκαιρη Ερώτηση, καταγγείλαμε τις ιδιωτικές υιοθεσίες, που είχαν ανοίξει το δρόμο διάπλατα στην εμπορία παιδιών στην Ελλάδα. Τότε κανείς δεν αντέδρασε.

Με νέες παρεμβάσεις του στη Βουλή, το τελευταίο 4μηνο, το ΚΚΕ επανέφερε το θέμα, με αφορμή τον εγκλεισμό εγκαταλελειμμένων παιδιών στα παιδιατρικά νοσοκομεία με εισαγγελική παραγγελία. Αυτή τη στιγμή στο «Αγία Σοφία» υπάρχουν 43 παιδιά με εισαγγελική εντολή χωρίς να έχουν πρόβλημα υγείας και δεκάδες άλλα σε άλλες παιδιατρικές κλινικές και μαιευτήρια. Ολα αυτά, τη στιγμή που στο «Μητέρα», στο Αναρρωτήριο Πεντέλης (πρώην ΠΙΚΠΑ) και σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν πτέρυγες κλειστές και υποδομές αναξιοποίητες λόγω έλλειψης προσωπικού.

Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ ήταν οι μόνοι στο ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο «Μητέρα» που πρόβαλλαν τη διεκδίκηση προσλήψεων προσωπικού, σε αντίθεση με την πρόταση της διορισμένης διοίκησης του ιδρύματος που υποστήριζαν όλες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις για να σταματήσουν οι εισαγωγές βρεφών λόγω έλλειψης προσωπικού. Πρόταση που οδηγεί στην ενίσχυση των διαφόρων ιδιωτών που λυμαίνονται το χώρο των υιοθεσιών. Την πρόταση αυτή προώθησε η ίδια η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση και στηρίχθηκε από όλες τις άλλες παρατάξεις. Απαιτείται τώρα:

-- Να γίνουν μαζικές προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στο Κέντρο Βρεφών «Μητέρα», στο Αναρρωτήριο Πεντέλης και στα άλλα κέντρα για το παιδί. Να ανακαινιστούν άμεσα και ν' ανοίξουν όλες οι κλειστές πτέρυγες για να μην παραμένουν παιδιά στα μαιευτήρια και στα παιδιατρικά νοσοκομεία.

-- Να γίνουν μαζικές προσλήψεις στις υπηρεσίες Πρόνοιας για να μπορούν να στηρίζουν την οικογένεια που υποφέρει, την ανύπαντρη μητέρα, τη μονογονεϊκή οικογένεια, να είναι μέσα σε κάθε γειτονιά, στους καταυλισμούς των Ρομά, με προγράμματα ενημέρωσης, οικογενειακού προγραμματισμού, πρόληψης και δημόσιας υγείας, να μπορούν να παρεμβαίνουν με τον ενδεδειγμένο τρόπο στους μετανάστες, στις μειονότητες και στους Ρομά, με σεβασμό στις παραδόσεις και στην κουλτούρα τους.

Το ΚΚΕ τάσσεται υπέρ ενός δημόσιου πανελλαδικού φορέα για την προστασία του εγκαταλελειμμένου ή κακοποιημένου παιδιού, του παιδιού με επικίνδυνο οικογενειακό περιβάλλον, του παιδιού χωρίς οικογένεια.

Αυτός ο δημόσιος φορέας, στελεχωμένος με ειδικούς επιστήμονες και με όλο το απαραίτητο προσωπικό, θα έχει στην αποκλειστική του ευθύνη την υιοθεσία και την αναδοχή.

Θα πρέπει να καταργηθεί η με οποιονδήποτε τρόπο ανάμειξη ιδιωτών, με ή χωρίς ΜΚΟ. Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα σε Υγεία - Πρόνοια. Αυτός ο δημόσιος φορέας θα πρέπει να πάρει όλες εκείνες τις υποδομές που σήμερα ανήκουν σε ιδιώτες, εφόσον τηρούν τις σύγχρονες προδιαγραφές, και να εντάξει στη δύναμή του όλους τους εργαζόμενους που δουλεύουν σ' αυτούς τους ιδιωτικούς φορείς. Αυτός ο δημόσιος φορέας θα αναλάβει αποκλειστικά τη διεκπεραίωση και των διακρατικών υιοθεσιών.

Η προοπτική της ουσιαστικής και οριστικής λύσης βρίσκεται στην ανάπτυξη που έχει κριτήριο την πλήρη ικανοποίηση των λαϊκών - κοινωνικών αναγκών και όχι την επιχειρηματική δράση και το κέρδος. Η κοινωνική ιδιοκτησία του πλούτου θα επιτρέπει την αξιοποίηση όλων των σύγχρονων διαθέσιμων μέσων ώστε οι ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας να διασφαλίζονται πλήρως από το λαϊκό κράτος.