Στην ανοιχτή υπονόμευση της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας στις 6 Νοέμβρη επιδίδονται οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, επιβεβαιώνοντας την αναγκαιότητα να τους παραμερίσουν οι εργαζόμενοι και να πάρουν πάνω τους τη δουλειά για την επιτυχία της κινητοποίησης.

Είναι ενδεικτικό ότι σε μια σειρά εργασιακούς χώρους και κλάδους, όπου έχουν πλειοψηφία οι συνδικαλιστές της διαχείρισης και της ταξικής συνεργασίας είναι εξαφανισμένοι και δεν κάνουν τίποτα για να οργανώσουν τη συμμετοχή του κόσμου στην απεργία. Τέτοιο παράδειγμα είναι η ΕΥΔΑΠ και γενικότερα οι επιχειρήσεις ύδρευσης και αποχέτευσης σε όλη τη χώρα. Μια σειρά Ομοσπονδίες και Σωματεία στα οποία πλειοψηφούν οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, δεν έχουν εκδώσει ούτε ανακοίνωση για να καλέσουν τα μέλη τους στην απεργία!

Ακόμα όμως και εκεί που έχουν εκδώσει ανακοινώσεις, περιορίζονται σε ένα γενικόλογο κάλεσμα και σε παραινέσεις προς τους εργαζόμενους να είναι «ενωμένοι» και να μένουν μακριά από «πολιτικές αντιπαραθέσεις». Στην ουσία, προσπαθούν να «φρενάρουν» κάθε συζήτηση και προβληματισμό γύρω από τη σημασία, τα αιτήματα, το πραγματικό περιεχόμενο της απεργίας και την ανάγκη να γίνει η επιτυχία της υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων.

Παρόμοια είναι η εικόνα από τα Σωματεία όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στους ΟΤΑ: Οχι μόνο δε συγκαλούν Γενικές Συνελεύσεις, αλλά ούτε και συνεδρίαση των Διοικητικών Συμβουλίων για να συζητήσουν μπροστά στην απεργία. Οι ελάχιστες απεργιακές αποφάσεις από τα σωματεία στα οποία πλειοψηφούν, έχουν παρθεί κάτω από την επιμονή και την πίεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ (π.χ. σε Καρδίτσα και Βόλο).

Ακόμα και ανοιχτά υπονομεύουν την απεργία οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπως έκαναν στη ΔΟΕ, καταψηφίζοντας την πρόταση για τις 6 Νοέμβρη, με το αιτιολογικό ότι συνιστά «αποκλιμάκωση». Αλλά και στο σωματείο εργαζομένων στη «WIND», όπου μεθόδευσαν στη γενική συνέλευση το σαμποτάρισμα της απεργίας, προτείνοντας 48ωρη σε άλλες ημερομηνίες, χωρίς σύνδεση με την πανεργατική απεργιακή κινητοποίηση.

Στον κλάδο του Επισιτισμού και του Τουρισμού, στους χώρους εργασίας περισσεύουν τα κηρύγματα συναίνεσης. Καθημερινά εργοδοτικοί συνδικαλιστές λένε στους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία ότι πρέπει να «κρατήσουν τις δουλειές τους» και όχι «να διακινδυνεύουν με τις απεργίες», ενώ καλλιεργούν αυταπάτες πως από την ενίσχυση του τουρισμού και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων μπορούν να ωφεληθούν και οι ίδιοι.

Στις τράπεζες υπάρχουν σωματεία που δεν έχουν ακόμα συζητήσει για την απεργία, ενώ η ΟΤΟΕ δεν έχει οργανώσει ούτε μια περιοδεία, την ώρα που υλοποιεί πρόγραμμα συναντήσεων με τις Διοικήσεις των Τραπεζών για το ρόλο των τελευταίων «στην οικονομική ανάπτυξη, τη στήριξη των κοινωνικών αναγκών, την εργασία και τα δικαιώματα των εργαζομένων».