«Σαμαράς και Βενιζέλος συνυπέγραψαν χτες το δικό τους μνημόνιο, με μοναδική επιδίωξη να αποφύγουν όσο μπορούν περισσότερο τις εκλογές. Πρόκειται για άλλο ένα βήμα ομογενοποίησης των συγκυβερνώντων πολιτικών κομμάτων. Γρήγορα θα συνειδητοποιήσουν ότι, όσο αργότερα γίνουν οι εκλογές, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η λαϊκή καταδίκη τους. Ας κάνουν, λοιπόν, ένα... ψυχικό για τον εαυτό τους. Να φύγουν!». Αυτά έγραφε η «Αυγή της Κυριακής». Και ρωτάμε: Καλά η πρεμούρα τους να γίνουν κυβέρνηση. Αλλά τι τους πειράζει η ακόμη μεγαλύτερη καταδίκη της συγκυβέρνησης και των κομμάτων που τη συναπαρτίζουν; Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπει για τα καλά στο ρόλο του παιχνιδιού του διπολισμού στο αστικό πολιτικό σύστημα. Και τον ενδιαφέρει μεν να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», αλλά τον ενδιαφέρει να υπάρχει και ο άλλος πόλος για να λειτουργεί καλά το διπολικό αστικό πολιτικό σύστημα. Καλή λειτουργία σημαίνει δυνατότητα και ικανότητα χειραγώγησης του λαού στην πολιτική των αστών. Και μη μας πουν ότι τάχα νοιάζονται για την πιο γρήγορη σωτηρία του λαού, γιατί πασχίζουν να δώσουν καθημερινά εξετάσεις στους αστούς ότι είναι με τα νερά τους. Αλλωστε, αφορμή για τη συγκεκριμένη τοποθέτηση της «Αυγής» έδωσε η «πρώτη στην ιστορία του Ψυχικού κινητοποίηση κατοίκων», όπως λένε, «που αποδεικνύει πόσο αβάσταχτη είναι η υπερφορολόγηση των ακινήτων, ακόμη και των ιδιοκτητών που κατά τεκμήριο είναι εύποροι, ίσως και κάτι παραπάνω!». Να λοιπόν τι τους ένοιαξε. Η υπερφορολόγηση των πλουσίων. Μα καλά, αυτοί δεν είναι που έλεγαν ότι θα φορολογήσουν τους πλούσιους για να γεμίσουν τα κρατικά ταμεία χρήμα για να κάνουν αναδιανομή υπέρ των φτωχών;