Ποια ήταν όμως τα πραγματικά ιστορικά γεγονότα: Η Ουγγαρία μπήκε στο στόχαστρο του ιμπεριαλισμού, μετά τη δημιουργία του σοσιαλιστικού στρατοπέδου που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη νίκη κατά του φασισμού που πρωτοστάτησε η ΕΣΣΔ και οι κομμουνιστές. Είχε προηγηθεί η αποτυχημένη προσπάθεια να ανατραπεί η Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία τον Ιούνη του 1953. Στην Ουγγαρία η ιμπεριαλιστική επέμβαση μεθοδεύτηκε πολύ πιο σχεδιασμένα και τα αντεπαναστατικά στοιχεία κατάφεραν να διεισδύσουν στον κρατικό μηχανισμό και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, έχοντας ουσιαστικά επικεφαλής τον πρωθυπουργό Ιμρε Νάγκι, που εκτός των άλλων διευκόλυνε την είσοδο στη χώρα εγκληματικών στοιχείων, φυγάδων και μισθοφόρων εξοπλισμένων από τους ιμπεριαλιστές. Μια φοιτητική διαδήλωση στις 23 Οκτώβρη 1956, αξιοποιήθηκε για να ξεκινήσουν οι ένοπλες συγκρούσεις και δολοφονίες στους δρόμους κομμουνιστών και πρωτοπόρων αγωνιστών. Ηταν στις 3 Νοέμβρη που μια ομάδα κομμουνιστών ηγετών με επικεφαλής τον Γιάνος Καντάρ που δεν είχαν διαβρωθεί από την αντεπανάσταση, κάλεσαν την εργατική τάξη να υπερασπίσει την εξουσία της και ζήτησαν τη διεθνιστική βοήθεια της Σοβιετικής Ενωσης, που ανταποκρίθηκε και με στρατιωτικά μέσα, ώστε να τερματιστούν τα σχέδια εμφύλιας σύγκρουσης που προωθούνταν και είχαν στόχο μέσω της Ουγγαρίας να χτυπήσουν συνολικά τις σοσιαλιστικές χώρες. Κάτι που βέβαια τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία κατόρθωσαν αργότερα, αξιοποιώντας κυρίως τα λάθη, τις ανεπάρκειες και τις παραβιάσεις στη σοσιαλιστική οικοδόμηση από τα κόμματα εξουσίας, να οδηγήσουν στις ανατροπές του 1990 -91 και την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Πάντως, αυτές τις μέρες στην Ουγγαρία, υπάρχουν και αυτοί που πάνε κόντρα στο ρεύμα, όπως οι κομμουνιστές του Ουγγρικού Εργατικού Κόμματος, που έκαναν εκδηλώσεις για να τιμήσουν την προσφορά κομμουνιστών ηγετών όπως ο Γιάνος Καντάρ.