Με αιχμή την πάλη για υπογραφή νέας ΣΣΕ από το κλαδικό σωματείο εργαζομένων στην Ιδιωτική Υγεία Αθήνας, συμμετέχει ο κλάδος στην απεργία στις 6 Νοέμβρη, όπως αποφασίστηκε σε προχτεσινή γενική συνέλευση. Τονίστηκε πως η προδοτική σύμβαση που υπέγραψε το προεδρείο της Ομοσπονδίας Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) - μείωση βασικού μισθού κατά 15% και κατάργηση όλων των ειδικών επιδομάτων και ωραρίων - μπορεί να ανατραπεί και να υπογραφεί νέα για την Αττική από το κλαδικό συνδικάτο.

Προϋπόθεση, οι εργαζόμενοι να δώσουν σύσσωμοι τη μάχη, να φοβίσουν τους κλινικάρχες και τους άλλους επιχειρηματίες της Υγείας, συμμετέχοντας και στην απεργία στις 6 Νοέμβρη. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο φόβο που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, αλλά και στην επιχειρηματολογία των εργοδοτών. Εργαζόμενη στην κλινική «Κυανούς Σταυρός» που πήγαν να της κατάσχουν το αυτοκίνητο, καθώς είναι εδώ και 1 χρόνο απλήρωτη και απευθύνθηκε για στήριξη στο σωματείο, είπε:

«Εδώ και 3 χρόνια πληρωνόμαστε με έναντι μισθών, που τον τελευταίο καιρό είναι 100 ευρώ το μήνα. Πολλοί έχουν παραιτηθεί, ενώ κάποιοι έκαναν επίσχεση εργασίας. Εγώ πρώτη ήμουν από αυτούς που φοβόμασταν. Μεγαλώνω μόνη μου ένα παιδί και πάντα έλεγα "λίγο ακόμη υπομονή, λίγο πιο κάτω". Αλλά δεν μπορώ 44 χρονώ να ζω το παιδί μου με τη σύνταξη των 500 ευρώ της μάνας μου. Οι εργοδότες μας, μας κάνουν ό,τι τους επιτρέπουμε να μας κάνουν. Η δουλειά η δική μας είναι να βοηθήσουμε με τρόπο όσους φοβούνται. Και σας το λέω εγώ που φοβόμουν πολύ. Εφτασα όμως να πω "καλύτερα να έχω την αξιοπρέπειά μου και ας με απολύσουν"».

Εργαζόμενες από την κλινική «Βουγιουκλάκειο» μίλησαν για την απεργία τους που κράτησε 2,5 μήνες και κατάφεραν να πληρωθούν 4 μήνες από τα δεδουλευμένα που τους οφείλονται: «Δώσαμε μεγάλο αγώνα με το σωματείο και φορείς της γειτονιάς. Από το 2009 προσπαθούσαμε να οργανώσουμε τον αγώνα μας, είχαμε κάνει μια στάση εργασίας. Ο μεγαλύτερος αγώνας ήταν να αντιληφθούν οι εργαζόμενοι ότι αυτά που έλεγε ο εργοδότης ήταν ψέματα και την ανάγκη να αγωνιστούν. Ο φόβος κυριαρχούσε. Αλλοι είναι μονογονεϊκές οικογένειες, άλλοι είναι όλοι άνεργοι στο σπίτι... Τελικά είπαμε ότι δεν θα αφήσουμε κανένα να μας πατήσει στο κεφάλι και να μην κάνουμε τίποτα. Κάποιοι άντεξαν, κάποιοι σταμάτησαν, κάποιοι βρήκαν αλλού δουλειά».

Μια άλλη εργαζόμενη της κλινικής είπε πως συνεχίζει με επίσχεση εργασίας μέχρι να πληρωθεί όλα τα δεδουλευμένα, ενώ σαν συμπέρασμα είπαν: «Ο κόσμος βοηθάει, υπάρχει αλληλεγγύη. Αρκεί να ζητήσεις βοήθεια, να μοιραστείς το πρόβλημα που έχεις».