Επιχειρήσεις σαν την ΛΑΡΚΟ δεν πωλούνται. Ακόμα και στα χάλια που την έχουν καταντήσει οι κυβερνήσεις που προσπαθούν να την απαξιώσουν για να πουληθεί ευκολότερα, αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της βαριάς βιομηχανίας της χώρας, ένα σύμπλεγμα επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, που δραστηριοποιείται σε κλάδους και τομείς της εξόρυξης και επεξεργασίας ορυκτών, τα οποία είναι απαραίτητα σε μια σειρά κλάδους της βιομηχανίας και όχι μόνο.

Η επιχείρηση κατέχει το μονοπώλιο εξόρυξης νικελίου στη χώρα, βρίσκεται στην πρώτη θέση παραγωγής νικελιούχων σιδηρομεταλλευμάτων στην Ευρώπη και μεταξύ των πέντε πρώτων παγκοσμίως. Εκτός από νικέλιο, παράγει λιγνίτη, σκουριά και αδρανή υλικά για τις οικοδομές. Με τις πλέον μετριοπαθείς εκτιμήσεις, μόνο τα κοιτάσματα νικελίου που διαθέτει ξεπερνούν τα 16 δισ. δολάρια!

Η πώληση τέτοιων βιομηχανικών μονάδων είναι έγκλημα. Πολύ περισσότερο που η ΛΑΡΚΟ έχει μια μονάδα εξασφαλισμένης παραγωγής, μοναδική στον τομέα των εξαγωγών, της προσέλκυσης συναλλάγματος, της εξασφάλισης μόνιμης εργασίας, των δυνατοτήτων να τροφοδοτεί άλλους κλάδους της βιομηχανικής παραγωγής με εγχώριες πρώτες ύλες.

Η ΛΑΡΚΟ, είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση. Τόσο το χειρότερο, κράζουν στην ΕΕ και φωνασκούν στου Μαξίμου. Αφού είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση, λένε, ας την αποκτήσει κάποιος ιδιώτης για να στηριχθεί η κερδοφορία του ιδιωτικού τομέα. Με δεδομένο όμως ότι η οικονομική κρίση μπορεί να αποτρέψει κάποιον ενδιαφερόμενο να βάλει κεφάλαια στην ΛΑΡΚΟ, προτιμούν να την κλείσουν. Να μην παράγει αυτή, προκειμένου κάποια πολυεθνική της Γερμανίας ή της Γαλλίας να καλύψει το κενό.

Το ΚΚΕ έγκαιρα και με συγκεκριμένα στοιχεία είχε αποκαλύψει ότι στόχος και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι είτε να παραδώσουν τη ΛΑΡΚΟ σε κάποια σύγχρονη πολυεθνική για να αυξήσει τα μερίδιά της στην αγορά, είτε να την κλείσουν, ώστε να απαλλαγούν οι ανταγωνιστές της από την παρουσία της.

Οταν γίνεται λόγος για τη ΛΑΡΚΟ μιλάμε για:

• Πέντε μεταλλεία επιφανειακής εκμετάλλευσης στην περιοχή της Εύβοιας.
• Τα Μεταλλεία Αγίου Ιωάννη που βρίσκονται στο Νέο Κόκκινο του Νομού Βοιωτίας, 7 χιλιόμετρα από το Μεταλλουργικό Εργοστάσιο της Λάρυμνας.
• Τα Μεταλλεία Καστοριάς, κοντά στα αλβανικά σύνορα, που ιδρύθηκαν τη δεκαετία του 1990. Τα μεταλλεία είναι επιφανειακά και λειτουργούν με εργολαβικά συνεργεία εξόρυξης και αποκάλυψης.
• Το Λιγνιτωρυχείο Σερβίων, στην Κοζάνη.
• Οι μεταλλουργικές εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ, το εργοστάσιο, βρίσκεται στη Λάρυμνα της Φθιώτιδας, όπου γίνεται πυρομεταλλουργική επεξεργασία των ελληνικών σιδηρονικελιούχων μεταλλευμάτων (λατεριτών) με στόχο την παραγωγή σιδηρονικελίου (FeNi), περιεκτικότητας 18-24% σε νικέλιο που αποτελεί πρώτη ύλη για τις βιομηχανίες παραγωγής ανοξείδωτων χαλύβων στον ευρωπαϊκό χώρο.

Η ΛΑΡΚΟ, είναι ένα συγκρότημα που κατέχοντας μονοπωλιακά τα κοιτάσματα νικελίου της χώρας, αποκτά αυτόματα ξεχωριστή σημασία και σημαντικότητα, αφορά ολόκληρη την κοινωνία και το λαό.

Το νικέλιο αποτελεί, σύμφωνα με τους ειδικούς, μια ιδιαίτερη περίπτωση ορυκτού, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό προϊόν, που παίζει σημαντικό ρόλο στη βιομηχανική παραγωγή παγκοσμίως, παραμερίζοντας σχεδόν όλα τα υπόλοιπα βιομηχανικά μέταλλα.

Στην Ελλάδα μπορεί να δημιουργηθεί κρατική μονάδα παραγωγής ανοξείδωτου χάλυβα με κορμό τη ΛΑΡΚΟ, με στόχο τη συνολική στήριξη της βιομηχανικής παραγωγής και ανάπτυξης. Αλλά στις συνθήκες του καπιταλισμού, και βεβαίως στα πλαίσια της ΕΕ, αυτό προσκρούει στον ανταγωνισμό των μονοπωλίων. Αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει μόνο σε άλλες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, όταν την εξουσία την έχει στα χέρια της η εργατική τάξη. Οταν μέσα από την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, όλος αυτός ο πλούτος και τα βασικά μέσα παραγωγής περάσουν στα χέρια των εργαζομένων, κοινωνικοποιηθούν, οπότε αυτοί με τα όργανα της Λαϊκής Εξουσίας θα είναι σε θέση να εντάξουν τη ΛΑΡΚΟ, και τις άλλες παραγωγικές δυνάμεις, στον ενιαίο φορέα της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, το φορέα που θα παίξει ιδιαίτερο ρόλο στην πορεία της παραπέρα ανάπτυξης της βιομηχανίας και του συνόλου των παραγωγικών δυνάμεων, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας και στόχο την ικανοποίηση των πολύπλευρων αναγκών όλου του λαού.