Σάββατο 24 Αυγούστου 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 21
24ωρο
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΚΑΜΠΟΛΗΣ ΤΑΣΟΣ (ΚΑΛΥΒΑΣ)
ΚΑΜΠΟΛΗΣ ΤΑΣΟΣ (ΚΑΛΥΒΑΣ)
φωτό

Σήμερα Σάββατο 24 Αυγούστου, συμπληρώνονται 18 χρόνια από το θάνατο του αγωνιστή ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΜΠΟΛΗ (ΚΑΛΥΒΑΣ).

Στην μνήμη του, η σύζυγός του Δήμητρα προσφέρει 20 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ «Ριζοσπάστη».

***

Στη μνήμη των αδελφών μου ΔΗΜΗΤΡΗ και ΠΕΡΙΚΛΗ ΦΟΥΡΚΑ, προσφέρω 50 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Περάματος.

Ελευθερία Φούρκα

***

Στη μνήμη του συζύγου της και του αδελφού της, η Ν.Μ. προσφέρει στο ΚΚΕ, για τις ανάγκες του, 100 ευρώ ενίσχυση.

***

φωτό

Στη μνήμη του νεολαίου κομμουνιστή ΝΙΚΟΥ ΣΥΓΟΥΡΟΥ, που έφυγε από τη ζωή πρόωρα και άδικα, η οικογένεια Σπύρου Καλογερία προσφέρει στην ΚΝΕ 50 ευρώ, μέσω του ΝΣ Ζακύνθου

***

φωτό 2

Στη μνήμη των γονιών μας, ΜΙΛΤΙΑΔΗ και ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ που έφυγαν πρόσφατα από κοντά μας προσφέρουμε στο ΚΚΕ 600 ευρώ. Οι γονείς μας αγωνίστηκαν μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής τους στο πλευρό του Κόμματος, στην πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνία. Η επιθυμία τους ήταν να βοηθήσουμε το Κόμμα με όλες μας τις δυνάμεις και οικονομικά σε αυτόν τον αγώνα.

Οι κόρες: Ελσα, Αγγελική και Πηνελόπη

***

φωτο 1

Στη μνήμη του αδερφού μου ΚΩΣΤΑ ΜΠΟΤΣΗ (φωτό) που «έφυγε» απ' τη ζωή στις 19-7-2013 και του θείου μου ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΤΣΗ (Καπετάν Αγραφιώτη) που σκοτώθηκε στις 7-2-1949 προσφέρω στο ΚΚΕ 1.000 ευρώ.

«Με χίλια ονόματα ίδια χάρη/ Ακρίτας είτε αρματολός

Αντάρτης κλέφτης παλικάρι/ Πάντα είναι ο ίδιος ο λαός»

Ο Βασίλης Μπότσης γεννήθηκε το 1916 στην Καστανιά Καρδίτσας. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εφεδρος ανθυπολοχαγός (εκπαιδευτής στη Σχολή Πεζικού Τρικάλων), στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο έδωσε σκληρές νικηφόρες μάχες στην πρώτη γραμμή του Μετώπου και αναδείχθηκε διοικητής λόχου. Με τη λήξη του πολέμου γυρίζει στο χωριό του και προπαγανδίζει στη νεολαία του χωριού την ανάγκη αντίστασης στον κατακτητή. Συνδέεται με την Οργάνωση της Καρδίτσας και ετοιμάζεται να ξεκινήσει ένοπλη δράση το φθινόπωρο του 1942. Βαριά πνευμονία τον αναγκάζει να καθυστερήσει για τρεις μήνες. Πολύ γρήγορα όμως δημιουργεί συγκρότημα ανταρτών απ' την Καστανιά και άλλα χωριά του Δήμου Ιτάμου και στις 12-3-1943 είναι ένας απ' τους επικεφαλής των ανταρτών που μπαίνουν στην Καρδίτσα, την πρώτη πόλη της Ελλάδας που απελευθερώθηκε απ' τους κατακτητές. Γίνεται καπετάνιος Τάγματος και το Τάγμα του δίνει σκληρές μάχες για την υπεράσπιση του αντάρτικου αεροδρομίου και τη μάχη της σοδειάς. Με τη συμφωνία της Βάρκιζας είναι αντίθετος, όμως, όπως θα πει στους άνδρες του, είναι στρατιώτης του κόμματος και θα κάνει ό,τι πει το Κόμμα. Δουλεύει στις πολιτικές Οργανώσεις. Γίνεται στόχος δολοφονικής επίθεσης στην Καρδίτσα και βγαίνει ξανά στο βουνό, επικεφαλής ομάδας καταδιωκόμενων αγωνιστών. Επικηρύσσεται ως ληστής. Συμμετέχει στη σύσκεψη στρατιωτικών το 1946. Είναι Επικεφαλής του Αρχηγείου Αγράφων μέχρι το καλοκαίρι του 1947. Στη συνέχεια γίνεται μέλος του Αρχηγείου Αγράφων, διοικητής του 2ου Τάγματος και αργότερα Επιτελάρχης της 138 Ταξιαρχίας. Στις 29-6-48 ονομάστηκε ταγματάρχης. Τραυματίστηκε βαριά στις 7-2-49 από παγιδευμένη εχθρική νάρκη στην τοποθεσία Μυλωνέικα και υπέκυψε στη Βλαχέρνα Δ. Στερεάς. Συνταγματάρχης Πεζικού, τιμημένος νεκρός (Δ/γμα 19-349). Γεννημένος στρατιώτης ο Αγραφιώτης, λιγόλογος, σοβαρός, αποτελεσματικός αποτελεί πρότυπο λαϊκού στρατιωτικού ηγέτη. «Γνωρίζει να προετοιμάζει, να προστατεύει από άσκοπους κινδύνους, να οδηγεί στη μάχη τους άνδρες του, που αισθάνονται σιγουριά κάτω απ' την άγρυπνη φροντίδα του», θα γράψει γι αυτόν ο Γ.Ζ. συμπολεμιστής του στον ΕΛΑΣ. Και ένας μαχητής του ΔΣΕ απ' τα χωριά της Ελασσόνας που έδωσε πολλές μάχες μαζί του θα μας πει: «πολλές φορές μετά το θάνατό του, όταν βρεθήκαμε περικυκλωμένοι, είπαμε που είσαι ρε Αγραφιώτη να μας βγάλεις απ' αυτή την παγίδα ζωντανούς».

ΝΙΚΟΣ ΣΥΓΟΥΡΟΣ
ΝΙΚΟΣ ΣΥΓΟΥΡΟΣ
Ο Κώστας Μπότσης γεννήθηκε στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, το 1943, στην Καστανιά Καρδίτσας. Η οικογένειά του συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση του λαού μας ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Οταν ο αστικός στρατός το φθινόπωρο του 1947, για να εμποδίσει την ανάπτυξη του ΔΣΕ, ξεσπίτωσε τους κατοίκους των ορεινών χωριών, η οικογένειά του παρέμεινε επικηρυγμένη στο βουνό. Ετσι, στην τρυφερή ηλικία των 4-6 χρόνων (Οκτώβρης 1947-Νοέμβρης 1949) γνώρισε όλες τις κακουχίες του εμφυλίου. Τα δέντρα και οι σπηλιές των Αγράφων τον έκρυψαν καλά και δεν τον βρήκε ο αστικός στρατός στη διάρκεια του εμφυλίου για να τον κλείσει στα κολαστήρια της Φρειδερίκης. Οι παιδικές εμπειρίες, το παράδειγμα της οικογένειας και τα χρόνια των διώξεων και διακρίσεων που ακολούθησαν, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και τη στράτευσή του στο κίνημα. Σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ και παράλληλα δούλευε. Κατά τη διάρκεια της χούντας του 1967 δε συμβιβάστηκε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ότι κατά το δημοψήφισμα βίας και νοθείας του 1968 απαίτησε από την Εφορευτική Επιτροπή να του δοθεί το ΟΧΙ που δεν υπήρχε, όπως σε πολλά χωριά. Γι' αυτή του την ενέργεια απειλήθηκε με εξορία. Αλλά με παρέμβαση των συμπατριωτών του αυτό αποφεύχθηκε. Αποτέλεσμα ήταν να ανέβει η εκτίμηση των συμπατριωτών απέναντί του. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα, στην κατάληψη της νομικής, στην εξέγερση του πολυτεχνείου. Με την πτώση της χούντας γίνεται μέλος της Ενωσης Λογιστών Αθήνας και δίνει τον αγώνα του για το πέρασμά της σε ταξικά χέρια. Συνέβαλε αποφασιστικά μέσα από τις γραμμές των λογιστών, αλλά και της ΕΣΑΚ και των ΣΑΔΕΟ, για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Διατέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος της Ενωσης Λογιστών Αθήνας και στέλεχος της ΠΟΛ. Ηταν σταθερός και ανυποχώρητος στις θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος για τα δίκαια της εργατικής τάξης. Πάντα πρωτοπόρος, ήρεμος, σεμνός, υπομονετικός, συνεργάσιμος, γενναιόδωρος, έδινε ανιδιοτελώς κάθε βοήθεια που μπορούσε. Οι ομοϊδεάτες του τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν. Οι αντίπαλοί του τον σεβόντουσαν και τον άκουγαν. Εγινε μέλος του κόμματος το 1975 και τίμησε τον τίτλο του μέλους παλεύοντας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΤΣΗΣ
Ο σύντροφος Κώστας δεν πάλευε ούτε για τιμές ούτε για δόξα. Πάλευε για να γίνει πραγματικότητα ό,τι προοδευτικότερο έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη σκέψη. Ηξερε καλά ότι δεν παλεύει για μία ουτοπία, όπως θέλουν να μας πείσουν διάφοροι οπορτουνιστές για να δικαιολογήσουν, είτε την αδράνειά τους είτε το πέρασμά τους στο αντίπαλο στρατόπεδο. Γι' αυτό και στην κρίση του 1989-1991 δεν υπήρξε καμία ταλάντευση, κανένας συμβιβασμός με την αλλοίωση των επαναστατικών χαρακτηριστικών του κόμματος. Ο Κώστας πίστευε απόλυτα σε αυτό που τραγουδούσαν οι ΕΠΟΝίτες της Βοιωτίας:

«Ο ίδρως μας μεστώνει το στάχυ/ Γιγάντια τροφή στη νια ζωή/

Ληστάς λαοπλάνους δε θα' χει/ Να αρπάζουν του εργάτη το ψωμί».

Γι' αυτό πάλεψε όσο κρατούσαν οι δυνάμεις του.

Σύντροφε Κώστα, συνεχίζουμε.

Παναγιώτης Μπότσης


ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2023-07-22 00:00:00.0)
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2019-07-20 00:00:00.0)
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2016-02-05 00:00:00.0)
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2012-10-31 00:00:00.0)
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2012-04-12 00:00:00.0)
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ(2009-12-29 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ