Την ώρα που οι διακοπές έχουν γίνει άπιαστο όνειρο για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, το πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού που αποτελούσε μια ανάσα για φθηνές διακοπές, παρότι ήταν πάντα πίσω από τις ανάγκες του λαού, τσεκουρώνεται ακόμα περισσότερο. Μειώνεται δραστικά ο αριθμός των δικαιούχων, εξαιρούνται οι συνταξιούχοι, περιορίζεται το ανώτατο όριο ημερών επιδότησης από 7 σε 5, προβλέπονται πετσοκομμένα ποσά επιδότησης και μπαίνει φραγμός στους μακροχρόνια ανέργους.

Οι φθηνές διακοπές, η αναψυχή, η ψυχαγωγία δεν είναι πολυτέλεια. Αποτελούν λαϊκή ανάγκη και δικαίωμα, από το οποίο οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι χαμηλά αμειβόμενοι, γενικότερα η λαϊκή οικογένεια, δεν πρέπει να παραιτηθούν. Αντίθετα, πρέπει να παλέψουν για ουσιαστική διεύρυνση των προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού και κυρίως για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και την εξουσία, ώστε να έχουν όλοι δουλειά με δικαιώματα, ελεύθερο χρόνο και παροχές που θα καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.