Τρίτη 16 Ιούλη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Ο Σόιμπλε και το ταξίδι στις ΗΠΑ

Ιδιαίτερες προσδοκίες καλλιεργούνται από τον αστικό Τύπο στη χώρα μας τόσο για την επίσκεψη του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε την Πέμπτη, όσο και για την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αντ.Σαμαρά στις ΗΠΑ και τη συνάντηση με τον πρόεδρο Μπ. Ομπάμα στις 8 Αυγούστου. Η πρώτη εμφανίζεται ως εκτίμηση της ηγέτιδας της Ευρωζώνης που ναι μεν δε θέλει να ακούσει κουβέντα για «νέο "κούρεμα" του χρέους αλλά από την άλλη θέλει να βοηθήσει την ελληνική οικονομία με την αναπτυξιακή της τράπεζα». Στη συνάντηση με τον Ομπάμα επίσης οι αστοί αποδίδουν μεγάλη σημασία, «ως ένδειξη στήριξης» της κυβέρνησης και της οικονομίας. Φυσικά κάποιοι δεν μπορούν να κρύψουν και τα ευρύτερα γεωστρατηγικά παιχνίδια που παίζονται στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού που εξελίσσεται μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας και ΕΕ. Αυτά αφορούν στη διαπάλη μονοπωλιακών ομίλων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Το ερώτημα που πρέπει να θέσουν τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την καπιταλιστική εκμετάλλευση και βλέπουν να σηκώνεται μεγάλος αχός για τις «λεγόμενες διεθνείς συμμαχίες της χώρας», είναι και παραμένει ένα: Από αυτές τις συμμαχίες, όπως και να εξελίσσονται, ποιος είναι αυτός που ωφελείται; Και η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Οποια συμφωνία και αν γίνει, εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και ο μόνιμα χαμένος είναι ο λαός. Αυτό άλλωστε συμβαίνει και με τις όποιες συμμαχίες επιλέγει η αστική τάξη με χώρες όπως η Κίνα ή η Ρωσία.

Η σημασία επομένως των συναντήσεων και ιδιαίτερα αυτής με τον Ομπάμα δείχνει τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, που περιλαμβάνουν σειρά θεμάτων από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το ανασκάλεμα του Κυπριακού για λύση μέσω ενός νέου διχοτομικού «σχεδίου Ανάν», ως την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας από μονοπωλιακούς ομίλους. Το ταξίδι Σαμαρά σχετίζεται επομένως με ενεργότερη ένταξη της ελληνικής αστικής τάξης στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής, που περιλαμβάνουν και τη στρατιωτική εμπλοκή, με αξιοποίηση της βάσης της Σούδας και άλλων υποδομών, ιδιαίτερα έτσι όπως εξελίσσεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία.

Διάφοροι αναλυτές επίσης προσπαθούν να δείξουν ότι ο Ομπάμα ασκεί πίεση προς τη «σκληρή» Μέρκελ για να αλλάξει το «μείγμα διαχείρισης στην Ευρωζώνη» (σε μια τέτοια κατεύθυνση κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ). Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι υπαρκτές αντιθέσεις δεν έχουν σχέση με κάποιο ενδιαφέρον για τα λαϊκά στρώματα που σηκώνουν στις πλάτες τους τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Οι αστικές κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, από κοινού χτυπάνε τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η φαγωμάρα τους γίνεται για την όποια μοιρασιά μεταξύ των μονοπωλίων από τον ενεργειακό πλούτο και όχι μόνο στην περιοχή. Γι' αυτό οι εργάτες, οι λαϊκοί άνθρωποι του μόχθου να μην περιμένουν τίποτα καλό από τους ιμπεριαλιστές συμμάχους των μεγαλοεπιχειρηματιών. Να γυρίσουν την πλάτη και στις προσδοκίες που καλλιεργούνται από τους αστούς. Αυτό που χρειάζεται είναι να οργανώσουν τον ταξικό αγώνα στους χώρους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, για τη λαϊκή αντεπίθεση με σαφή αντιμονοπωλιακό αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ