Θίχτηκε ο Αλ. Αλαβάνος απ' τη δήλωση του Ε. Βενιζέλου ότι «δεν υπάρχει σχέδιο Β» και βάλθηκε σε ομιλία του στην Πάτρα να τον κατατροπώσει, αποδεικνύοντάς του ότι υπάρχει. Είπε μεταξύ άλλων: «Και να μην υπήρχε το Σχέδιο Β θα έπρεπε να το ανακαλύψουμε (...) Το Σχέδιο Β όμως υπάρχει (...) Εμπνέεται από την πολύχρονη διεθνή εμπειρία που αφορά σε χώρες σε ακραία ύφεση. Ρευστότητα. Αποχώρηση από σκληρό νόμισμα. Παύση πληρωμών στους δανειστές. Προωθημένες δημόσιες επενδύσεις. Εθνικοποιημένες τράπεζες που θα στηρίξουν τη μικρή επιχείρηση. Κοινωνικό κράτος, όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης, αλλά και για να υπάρξει αγοραστική δύναμη και ζήτηση για να αναστηθεί η αγορά (...) Το κακό για τον Ε. Βενιζέλο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ το ίδιο δεν διαθέτει Σχέδιο Β...».

Το κακό για τον Αλ. Αλαβάνο είναι ότι το «Σχέδιο Β» είναι παραλλαγή του «Σχεδίου Α», εντάσσεται στο ίδιο πλαίσιο, αναφέρεται στην ίδια εξουσία, υπηρετεί τη διαχείριση της κρίσης προς όφελός της. Ουσιαστικά οι δυο τους δεν διαφωνούν παρά ως προς το ποιο μείγμα διαχείρισης έχει τις τονωτικές εκείνες δυνατότητες που απαιτούνται ώστε τα μονοπώλια να «αποδράσουν» απ' την καπιταλιστική κρίση και να περάσουν σε νέα φάση ανάκαμψης και κερδοφορίας. Βεβαίως, ο Αλ. Αλαβάνος έχει τη δυνατότητα - που έχει απολέσει το ΠΑΣΟΚ - να ρητορεύει περί δήθεν κοινωνικού κράτους και δικαιωμάτων που το «σχέδιο Β» είναι ικανό να αποκαταστήσει. Παραμύθια της Χαλιμάς. Το εμπόδιο για να απολαύσουν οι λαοί τα δικαιώματά τους δεν είναι το νόμισμα, ούτε άλλα επιμέρους ζητήματα που θέτει ο Αλ. Αλαβάνος. Είναι η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων. Τα σχέδια Α, Β ή όπως αλλιώς ονομαστούν είναι δικά της σχέδια στο βαθμό που δεν την αμφισβητούν, που σκορπάνε αυταπάτες στο λαό ότι μπορεί να ημερέψει το θηρίο που τον κατατρώει, στο βαθμό που στέκονται ανάμεσα στο λαό και στον αντίπαλό του, προσφέροντάς του κάλυψη και προστασία.