ο Γιώργος Μηλιώνης, από το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ

«Τα όσα συμβαίνουν στην ΕΡΤ εντάσσονται σε μια γενική πολιτική κατεύθυνση που ως τελικό σκοπό έχει την πτώση της τιμής της εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα, την παραχώρηση φιλέτων κυριολεκτικά της δημόσιας περιουσίας στις ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου (...) το ζήτημα δεν αφορά μόνο την ΕΡΤ.

Στην ΕΡΤ δίνουμε τον αγώνα για να καταργηθεί αυτή η Νομοθετική Πράξη. Το ταξικό κίνημα παλεύει με όλες του τις δυνάμεις και όλα τα μέσα του. Στην πράξη αποδεικνύουμε τι σημαίνει η λειτουργία ΜΜΕ με ταξικό προσανατολισμό. Ο "902" εκχώρησε τη συχνότητά του στις ανάγκες των εργαζομένων της ΕΡΤ. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Και για να δανειστώ μια λέξη από την αργκό των δημοσιογράφων, δεν είναι όλα τα ΜΜΕ "μαγαζιά". Και επειδή στον αγώνα διαμορφώνονται, αλλά και αλλάζουν οι συνειδήσεις, δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται.

Πάνω σε αυτή την απόφαση, τσακίζονται με οδυνηρό για τους εργαζόμενους τρόπο, όλες οι αυταπάτες που επί χρόνια καλλιεργούσαν οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι που υποστήριζαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν την πολιτική του ευρωμονόδρομου, την πολιτική ότι τάχα μπορούν να συνυπάρξουν και να τα βρουν οι εργάτες, οι εργαζόμενοι και τα μονοπώλια. Πολιτική που υπηρετείται με διάφορες παραλλαγές, χωρίς να τίθεται το κύριο ζήτημα, που είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ηταν η γραμμή που σκορπούσε τον εφησυχασμό στους εργαζόμενους ότι δήθεν αποτελούν ένα «προνομιούχο» κλάδο, που οι κυβερνήσεις δεν θα πειράξουν, ήταν η γραμμή που υποστήριζε ότι τα διάφορα μέτρα που τσάκιζαν και τσακίζουν την εργατική τάξη, δεν αφορούν τους δημοσιογράφους και τους εργαζόμενους μιας ορισμένης κατηγορίας υπηρεσιών και δεν πρόκειται να τους αγγίξουν.

Ανοίγει το τεράστιο ζήτημα της ενημέρωσης (...) Χωρίς αυταπάτες, για το ρόλο των αστικών ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένης και της δημόσιας τηλεόρασης σε μια ταξική κοινωνία, είναι δυνατόν πάντα με την πάλη του εργατικού κινήματος να γίνουν ορισμένα βήματα στην κατεύθυνση αυτής της ολοκληρωμένης ενημέρωσης (...) Οσο όμως η εξουσία ανήκει στα μονοπώλια, δεν επιτρέπεται εφησυχασμός.

Υπάρχει και κάτι άλλο: Στο ερώτημα αν υπάρχει πλαστή πραγματικότητα, αν υπάρχει ένας δήθεν "ωραίος κόσμος" που κατασκευάζουν τα ΜΜΕ, η απάντηση είναι ΝΑΙ. Αυτό συμβαίνει. Μην ξεχνάμε ότι τα ΜΜΕ, επιδρούν στη διαμόρφωση της συνείδησης. Από αυτήν την πλαστή πραγματικότητα, από αυτόν τον «ωραίο κόσμο» λείπουν η εργατική τάξη, λείπουν οι αγώνες της. Τώρα βέβαια με την κρίση, δεν λείπουν οι περιγραφές. Λείπει όμως το τι φταίει, ποιος ευθύνεται για όλα αυτά και βέβαια η πρόταση διεξόδου.

Και στο χώρο αυτό της ενημέρωσης, διεξάγεται καθημερινή πάλη. Οταν ο εργάτης δημιουργεί δαμάζοντας σχεδιασμένα με την δύναμη του μυαλού του και του χεριού του, το ακατέργαστο πρώτο υλικό, ή όταν λειτουργεί τη μηχανή για να πετύχει το σκοπό του, το κάνει με ακρίβεια, σωστό υπολογισμό και μεράκι, με δυο λόγια με μαστοριά. Με την ίδια μαστοριά πρέπει να αντιμετωπίσει και τις λέξεις που τυπώνονται και ακούγονται και τις εικόνες που του δίνονται. Πρέπει να τις αντιμετωπίσει με σκέψη και μυαλό καθαρό και πάνω απ' όλα με σωστό κριτήριο: Αυτό που λέγεται, τυπώνεται ή ακούγεται ποιας τάξης τα συμφέροντα εξυπηρετεί. Μόνο έτσι μπορεί να δει ποιος αποτυπώνει σωστά την πραγματικότητα και διερευνά την αλήθεια και ποιος στήνει παραμορφωτικούς καθρέφτες.

Η εργατική τάξη πρέπει να ξέρει και πρέπει να μάθει, ότι με τη δική της οργάνωση του αγώνα, με το σωστό προσανατολισμό του κινήματος ως την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, έχει στα χέρια της μια τεράστια δύναμη που μόνο αυτή μπορεί να σπάσει κάθε παραμορφωτικό καθρέφτη, μια τεράστια δύναμη που αυτή θα είναι η είδηση. Και θα είναι έτσι γιατί πρώτα απ' όλα αυτός ο αγώνας θα έχει νικήσει στην ίδια την πραγματική ζωή. Σε αυτόν τον αγώνα η εργατική τάξη θα έχει συμμάχους και αντιπάλους. Οσοι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι συνειδητά συμπαρατασσόμαστε στη μεγάλη υπόθεση της εργατικής τάξης για το χτίσιμο της δικής της εξουσίας, αγωνιζόμενοι για τα καθημερινά μας προβλήματα, αλλά και στο ζήτημα της συνείδησης, θα κάνουμε το καθήκον μας».