Από τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ το 2007 ακόμη, διαβλέποντας τις εξελίξεις στις επιχειρήσεις Τύπου και ΜΜΕ, η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» υπογράμμιζε ότι «μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων θα εξωθηθεί βίαια, όχι μόνο στην ανεργία, αλλά εκτός επαγγέλματος». Η καπιταλιστική οικονομική κρίση ήρθε και όξυνε στο έπακρο την κρίση και στα ΜΜΕ και μια σειρά μέτρα για τη λεγόμενη «μείωση του λειτουργικού κόστους» εφαρμόζονται και στα ΜΜΕ. Που εκφράζονται με μεγάλη μείωση προσωπικού και με μεγάλες μειώσεις μισθών. Και έτσι, η ανεργία στο χώρο των δημοσιογράφων έχει εκτιναχθεί στα ύψη.

Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» επέμενε να προβάλλει την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα για διεκδίκηση μέτρων ουσιαστικής στήριξης των ανέργων (επίδομα όσο διαρκεί η ανεργία, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αναστολή πληρωμών των δανείων κ.λπ. κ.λπ.). Δείχνοντας παράλληλα και το δρόμο για τη διεκδίκηση ριζικών αλλαγών σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας, απαραίτητες προϋποθέσεις για την εξάλειψη της ανεργίας.

Ολες οι άλλες παρατάξεις σκέπαζαν και σκεπάζουν την ουσία του προβλήματος. Εξαντλούν τη δήθεν ευαισθησία τους απέναντι στους ανέργους σε κούφια λόγια αλληλεγγύης, σε κάποια προγράμματα «επανακατάρτισης» και σε «επιδόματα» (ας είναι καλά τα αποθεματικά της ΕΣΗΕΑ, τα οποία όμως άρχισαν να μειώνονται γοργά). Φτάνοντας ακόμη και στην αθλιότητα όλα αυτά να τα εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά.

Τώρα, λίγο πριν τις εκλογές, θυμήθηκαν τους ανέργους. Οι οποίοι βέβαια είναι πολλοί και γι' αυτό η ψήφος τους αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.

Η «Συσπείρωση» (ΣΥΡΙΖΑ) ανακάλυψε ότι «η αντιμετώπιση της ανεργίας πρέπει επιτέλους να αποτελέσει την απόλυτη προτεραιότητα της ΕΣΗΕΑ»! Πως όμως; «Το πρόβλημα της ανεργίας, τροφοδοτείται από τις μνημονιακές πολιτικές αλλά και από τη χρεοκοπία των εκδοτών» λέει, συσκοτίζοντας τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος και σπέρνοντας αυταπάτες για λύση, αρκεί να υπάρξει μια «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση. Και ταυτόχρονα προβάλλει μια σειρά μέτρων όπως «γραφείο υποστήριξης ανέργων», «ολοκληρωμένες μελέτες για μέτρα και πολιτικές επανένταξης», την «υλοποίηση συνεταιριστικών εγχειρημάτων», αλλά και «επιδοτούμενα σεμινάρια για την επιμόρφωση των άνεργων δημοσιογράφων».

Καθόλου πρωτότυπα. Αντιγραφή από τα κατάστιχα της ΕΕ, που προωθεί τον «απασχολήσιμο», τον «διά βίου καταρτιζόμενο», τον «ανακυκλούμενο άνεργο»... Γι' αυτό άλλωστε και οι «αντίπαλες» παρατάξεις, «Ενωμένοι Δημοσιογράφοι» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), αλλά και οι παρατάξεις των παραγόντων - «σωτήρων του κλάδου», τα ίδια λένε.

Τι δε λένε; Οτι οι άνεργοι, όλοι οι άνεργοι, εκτός από την ουσιαστική στήριξη όσο διαρκεί η ανεργία τους, έχουν ανάγκη από δουλειά. Ξέρουν ότι η εποχή των πάμπολλων εφημερίδων, σταθμών, περιοδικών κ.λπ. έχει περάσει. Και κλείνουν πονηρά το μάτι στον άνεργο δημοσιογράφο «έλα με εμάς, μπορεί κάτι να γίνει για εσένα». Οι υπόλοιποι, ας πρόσεχαν...

Ας προσέξουν λοιπόν οι «υπόλοιποι». Λύση στο πρόβλημά τους δε μπορούν να περιμένουν από όλους αυτούς που, έτσι ή αλλιώς, στηρίζουν το σάπιο σύστημα. Μόνο με μια οικονομία απαλλαγμένη από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και με το λαό στην εξουσία μπορεί να εξαλειφθεί οριστικά η ανεργία. Και στον αγώνα προς αυτήν την κατεύθυνση, στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, βρίσκεται και η ελπίδα όχι για το αύριο, αλλά για το σήμερα, για πραγματική αντίσταση και απόσπαση κατακτήσεων.

Οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές στην κοινωνία, στην πολιτική γίνονται σήμερα πιο καθαρές. Ισχύουν και στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ.