Στις 12 του Απρίλη συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ιστορική πρώτη πτήση ανθρώπου στο Διάστημα, του Γιούρι Γκαγκάριν (φωτο), η οποία άνοιξε στην ανθρωπότητα το δρόμο στο Διάστημα. Η πτήση αυτή δεν απέδειξε μόνο τα μεγάλα επιτεύγματα του σοβιετικού σοσιαλιστικού συστήματος, το οποίο άνοιξε το δρόμο προς την επιστήμη σε εκατομμύρια παιδιά των εργατών και των αγροτών, αλλά και αποτελεί την απαρχή της νέας εποχής στην ανάπτυξη της ανθρωπότητας, ανοίγοντας μπροστά της νέους ορίζοντες. Η Σοβιετική Ενωση είχε συγκεντρώσει τεράστιους υλικούς πόρους και ανθρώπινες δυνάμεις για την κατάκτηση του Διαστήματος για το καλό όλων των κατοίκων της Γης. Ομως, η ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και η καταστροφή της Σοβιετικής Ενωσης, η εμφύτευση του καπιταλισμού στη Ρωσία έθεσαν τέρμα σ' αυτή την εξέλιξη των γεγονότων. Φροντίζοντας μόνο για τα δικά τους συμφέροντα, οι νέες ρωσικές αρχές σε σύντομο χρονικό διάστημα κατέστρεψαν ό,τι δημιούργησαν οι γενιές σοβιετικών ανθρώπων. Στην ουσία, κατ' απαίτηση των Αμερικανών καταστράφηκε το μοναδικό διαστημικό σύμπλεγμα «ΜΙΡ», μαζί του και τόνοι των πιο τέλειων επιστημονικών μηχανημάτων. Η Ρωσία χάνει συνεχώς την ανεξαρτησία στην εξερεύνηση του Διαστήματος, όπως φαίνεται και από το ρόλο που της αναθέτει η αμερικανική κρατική μηχανή στα κοινά διαστημικά προγράμματα.

Ο Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν απένειμε στις 11 του Απρίλη κρατικά παράσημα σε παράγοντες τις επιστήμης, του πολιτισμού, σε κοινωνικούς παράγοντες, μεταξύ τους και σε κοσμοναύτες. Με την ευκαιρία αυτή δήλωσε ότι πιστεύει στα διαστημικά σχέδια και προγράμματα της Ρωσίας, ενώ προηγουμένως είχε αγνοήσει τη γνώμη των δημιουργών του διαστημικού σταθμού «ΜΙΡ» ότι αυτός μπορεί να λειτουργήσει τουλάχιστον άλλα 3 χρόνια.

Στη Ρωσία υποδέχονται κατά διαφορετικό τρόπο τα 40 χρόνια της πρώτης πτήσης ανθρώπου στο Διάστημα. Για ορισμένους είναι αφορμή να «παρουσιάσουν» στις τηλεοπτικές οθόνες και στις εφημερίδες «τις φρικαλεότητες του σοβιετικού ολοκληρωτισμού» και να χαίρονται για τα σημερινά χάλια της Ρωσίας. Για τους άλλους, να νοσταλγούν παθητικά για το «ανεπίστρεπτα» χαμένο μεγαλείο της χώρας. Για τους τρίτους, να θυμηθούν τα μεγάλα κατορθώματα των προηγούμενων γενεών και να συσπειρωθούν στον αγώνα για την αναγέννηση του συστήματος, το οποίο έδωσε τη δυνατότητα σ' ένα σεμνό παλικάρι από εργατική επαρχιακή οικογένεια να ανέβει σε πρωτοφανή ύψη και να γίνει σύμβολο ολόκληρης της ανθρωπότητας.