Μερικά ζητήματα βλέπουν δύσκολα το φως της δημοσιότητας (ή δεν το βλέπουν καθόλου) από τα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Ζητήματα, όπως η πρόσφατη, μεγάλη νίκη των Κομμουνιστών στις κοινοβουλευτικές εκλογές της Μολδαβίας, παρά τις προεκλογικές επισκέψεις Σολάνα στη χώρα για να αποτρέψει τη διαφαινόμενη, άσχημη για το ΝΑΤΟ, εξέλιξη.

Ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» παρουσίασε αποτελέσματα μακρόχρονων ερευνών που έκανε η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών, στο διάστημα 1992-2000. Παρά την καπιταλιστική προπαγάνδα, τις σχετικές αυταπάτες και τις ελπίδες για το «ρωσικό όνειρο», η προσγείωση των Ρώσων στην πραγματικότητα έγινε. Ηταν ανώμαλη. Ομως, το χρησιμότερο είναι ότι οδήγησε σε χρήσιμα συμπεράσματα μεγάλα τμήματα της λεγόμενης κοινής γνώμης. Λογικό για ένα λαό που πρόλαβε να διαπαιδαγωγηθεί με βάση ένα σύστημα που προωθούσε τη σκέψη και την ανάλυση για όλους. Και όχι την επί πληρωμή εκπαίδευση των λίγων, πάνω σε ένα στενά οικονομικίστικο αντικείμενο και με αποκλειστικό γνώμονα τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς και της πλουτοκρατίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα τελευταία χρόνια, οι Ρώσοι δίνουν - με τεράστια πλειοψηφία - στην έννοια «σοσιαλισμός» θετικό περιεχόμενο και στην έννοια «καπιταλισμός» αρνητικό. Ολο και περισσότεροι θεωρούν κερδισμένους των «αλλαγών» το ξένο κεφάλαιο, τη «νέα νομενκλατούρα», τη μαφία. Περίπου το 60% ζητά την επανακρατικοποίηση, έστω και μερικών, ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων. Ολο και περισσότεροι τονίζουν ότι σήμερα ούτε «ελευθερία», ούτε «δημοκρατία» βιώνουν. Ταυτίζουν το σοσιαλισμό με την πνευματικότητα, τον ουμανισμό, την τάξη, τον πατριωτισμό, το δίκαιο, τη λαοκρατία. Τον καπιταλισμό τον ταυτίζουν με την εγκληματικότητα, τη βία, τον ηθικό ξεπεσμό, την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας, την εξουσία των λίγων.

Τα ποσοστά όσων απαντούν έτσι είναι μεγαλύτερα από τα ποσοστά που συγκεντρώνουν στις εκλογές οι κομμουνιστικές δυνάμεις. Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, οι κομμουνιστές θα νικήσουν ή θα δουν τα ποσοστά τους να εκτοξεύονται. Ισως τέτοιες διαδικασίες χρειαστούν περισσότερο χρόνο για να εκδηλωθούν ή και να μην εκδηλωθούν έτσι καθόλου. Ισως η πολιτική ωρίμανση της πλειοψηφίας του ρωσικού λαού να μη χρειαστεί εκλογές για να εκφραστεί. Εχουν και τη σχετική παράδοση και πλούσια πείρα.

Ωστόσο, σε αυτή τη φάση, οι ενδείξεις αυτές σημαίνουν πολλά για τους υπέρμαχους των δύο συστημάτων. Για τα ψέματα των καπιταλιστών, περί «ευημερίας για όλους» που φέρνει το σύστημα που πρεσβεύουν. Περί «ίσων ευκαιριών». Ευκαιριών, προφανώς, για όλα τα ανήλικα κορίτσια να ανέβουν - γδυτά - στην μπάρα του κάθε κακοφωτισμένου καμπαρέ της ευνομούμενης Δυτικής Ευρώπης.