Γρηγοριάδης Κώστας

Την Πέμπτη ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έσπευσαν να καταθέσουν στη Βουλή πρόταση νόμου για την «καταπολέμηση εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας» επαληθεύοντας τις αντιδραστικές στοχεύσεις που υπηρετούν με τέτοια νομοθετήματα. Πρόκειται για αντιγραφή του νομοσχεδίου Ρουπακιώτη, έτσι όπως είχε τουλάχιστον διαρρεύσει, με την προσθήκη ενός άρθρου για την «προστασία θυμάτων και ουσιωδών μαρτύρων». Οπως γράφουν στην πρόταση νόμου, σκοπός τους είναι «η καταπολέμηση ιδιαίτερα σοβαρών εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας (...) Για την εκπλήρωση του ανωτέρω σκοπού, λαμβάνεται κάθε αναγκαίο και ανάλογο μέτρο, σύμφωνα με την Απόφαση - Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της ΕΕ της 28ης Νοεμβρίου 2008 (L 328/55)».

Δηλαδή ενσωματώνουν στο ελληνικό Δίκαιο μια αντιδραστική απόφαση - πλαίσιο που θέλει να επιβάλλει την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας στα μέτρα των ιμπεριαλιστών, ανοίγει δρόμο για ποινικοποίηση των ριζοσπαστικών ιδεών και της λαϊκής πάλης.

Θυμίζουμε ότι στην εν λόγω απόφαση τονίζεται: «Η παρούσα απόφαση - πλαίσιο δεν εμποδίζει κράτος - μέλος να θεσπίζει διατάξεις εθνικού δικαίου με τις οποίες επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής (...) σε εγκλήματα που απευθύνονται εις βάρος ομάδας προσώπων, η οποία προσδιορίζεται βάσει άλλων κριτηρίων εκτός από εκείνα της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενετικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, όπως είναι αυτά της κοινωνικής θέσης ή των πολιτικών πεποιθήσεων».

Πρόκειται για (άλλη) μια ευρωενωσιακή απόφαση ενταγμένη στην εκστρατεία της ΕΕ για αναθέρμανση του αντικομμουνισμού, ποινικοποίηση του κομμουνισμού και «των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων», όπως προπαγανδίζουν, εξισώνοντας μάλιστα ανιστόρητα και συκοφαντικά το φασισμό - ναζισμό με τον πιο συνεπή και αταλάντευτο αντίπαλό του (θεωρητικά και ιστορικά) τον κομμουνισμό.

Αρα, η εν λόγω Απόφαση και όποια κείμενα την ακολουθούν κρύβουν συγκεκριμένες παγίδες για το εργατικό - λαϊκό κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία, το ΚΚΕ. Εντάσσεται σε μια σχεδιασμένη προσπάθεια ποινικοποίησης της διαφορετικής άποψης για την Ιστορία από τη σημερινή κυρίαρχη ιμπεριαλιστική, ποινικοποίησης της ταξικής και ιδεολογικής πάλης, αφού μπορεί να κριθεί ότι καλλιεργεί μίσος απέναντι στα καπιταλιστικά μονοπώλια και την εξουσία τους.

Εξ ου και το ΚΚΕ από την αρχή ξεκαθάρισε γιατί είναι αντίθετο με κάθε σχέδιο ή πρόταση νόμου που ενσωματώνει την αντιδραστική απόφαση της ΕΕ, παίρνοντας υπόψη και την πείρα εφαρμογής της σε άλλα κράτη-μέλη και δεσμεύτηκε να τοποθετηθεί συνολικά, αφού εξετάσει τις διάφορες προτάσεις.

Από την πλευρά της η συγκυβερνώσα με ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ ΝΔ έσπευσε να καταθέσει δική της πρόταση νόμου με προσθήκες «για το ρατσισμό και την ξενοφοβία» στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο (Ν. 927/1979). Μεταξύ άλλων, προβλέπει ποινικές κυρώσεις εναντίον όποιου επιδοκιμάζει ή υποτιμά τη σοβαρότητα «γενοκτονιών αναγνωρισμένων από την ελληνική Βουλή, του ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού, τα οποία αναγνωρίστηκαν από διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια με αμετάκλητη δικαστική απόφαση».

Στηρίζοντας την πρόταση, ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς υποστήριξε ότι «ενώνει τον πολιτικό κόσμο της χώρας μας εναντίον των νεοναζί - χωρίς να μπλέκεται σε άλλα ζητήματα και χωρίς να δημιουργεί συνταγματικά προβλήματα». Στην πραγματικότητα επιχείρησε να αποδώσει τη δράση των νεοναζί, που τη γεννά και την εκτρέφει το ίδιο το σύστημα, στη «μαζική λαθρομετανάστευση», η οποία, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει σε απαντητική του επιστολή προς τον ποιητή Νάνο Βαλαωρίτη, «δημιούργησε πολύ ευνοϊκό έδαφος για να εμφανιστεί ο εφιάλτης των νεοναζί». Στην ίδια επιστολή δίνει το σύνθημα για ένα νέο πογκρόμ σε βάρος των μεταναστών, επιβεβαιώνοντας ότι το αστικό σύστημα και το κράτος του καλλιεργούν το ρατσισμό, δίνουν πάτημα στους νεοναζί να αναπτύξουν την εγκληματική τους δράση. Οπως είπε, «πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα αυτό. Οχι να το αποσιωπούμε. Πρέπει να αφαιρέσουμε από τους νεοναζί το βασικό τους όπλο»... Εφτασε να ισχυρίζεται ότι «η ιδεολογική τρομοκρατία που επιβλήθηκε για χρόνια, να μη μιλάμε δηλαδή για το πρόβλημα (σ.σ. των μεταναστών) και να απαξιώνουμε όσους τολμούν να το θέτουν, οδήγησε επίσης στο δυνάμωμα των νεοναζί».

Ο δε ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο γαϊτανάκι δηλώσεων - κόντρα δηλώσεων και κινήσεων εντυπωσιασμού αναμένεται αύριο Δευτέρα να καταθέσει δική του πρόταση νόμου, ενώ «πρωτοβουλία» διαρρέουν ότι θα αναλάβουν και οι ΑΝΕΛ, είτε με κατάθεση ξεχωριστού νομοσχεδίου, είτε με προσθήκη τροπολογιών στις προτάσεις των άλλων κομμάτων.

Παραπέρα όλες αυτές οι δυνάμεις μαζί, από κοντά και η Χρυσή Αυγή (που το τελευταίο διάστημα με διάφορους τρόπους, έστω και πλαγίως, ψάχνει να απλώσει γέφυρες προς το υπόλοιπο αστικό πολιτικό προσωπικό) δηλώνουν σε όλους τους τόνους πίστη στην ΕΕ και τα «προτάγματά» της. Στην ΕΕ όπου δεν υπάρχει ούτε μια απόφασή της που να καταδικάζει καθαρά και ξάστερα το φασισμό και ναζισμό, χωρίς παράλληλα να βυσσοδομεί σε βάρος του κομμουνισμού και των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Στην ΕΕ όπου σε μια σειρά χώρες, στις Βαλτικές, θεωρείται έγκλημα πολέμου και έχουν ασκηθεί διώξεις σε όσους εγκωμιάζουν ή δεν καταδικάζουν την ηρωική δράση του Κόκκινου Στρατού που τσάκισε τους φασίστες κατακτητές, γιατί έτσι συμφέρει να ξαναγράψουν την Ιστορία οι νεκραναστημένοι συνεργάτες των ναζί κατακτητών που απολαμβάνουν την προστασία της ΕΕ. Στην ΕΕ όπου με ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο λιμός στην Ουκρανία την περίοδο 1932-33, θεωρείται ως «τεχνητός» λιμός και αναγνωρίζεται ως έγκλημα κατά του ουκρανικού λαού και της ανθρωπότητας. Ανάλογη προσπάθεια να αναγνωριστεί ως έγκλημα πολέμου γίνεται και με το Κατίν, όπου ΕΕ, κράτη - μέλη και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (που δήθεν ανησυχούν για την άνοδο του ναζισμού) έχουν αναλάβει το ρόλο του διαφημιστή της χαλκευμένης από τον ίδιο τον Γκέμπελς συκοφαντίας σε βάρος της ΕΣΣΔ για τη σφαγή στο Κατίν.

Σε ένα τέτοιο ακριβώς πλαίσιο, στη χώρα μας, δε θα βρει κανείς ούτε μία δήλωση καταδίκης της εγκληματικής δράσης των ρατσιστικών εγκλημάτων και των φασιστικών οργανώσεων από τη ΝΔ, χωρίς παράλληλη καταδίκη «των άκρων», τακτική στην οποία πρόσφατα προσχώρησε και η ΔΗΜΑΡ, που, στην πρώτη ανακοίνωσή της, για το καλωσόρισμα του νομοσχεδίου μιλάει για ανησυχητική αύξηση των «άκρων». Στη φιλολογία περί των «άκρων» καταφεύγει και το ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έπλεκε το εγκώμιο του νομοσχέδιου Ρουπακιώτη, επειδή δήθεν με αυτό «σμπαραλιάζεται, συνθλίβεται η ανιστόρητη και ανυπόστατη θεωρία των δύο άκρων». Τότε γιατί κάνουν νάζια και δεν ψηφίζουν την πρόταση ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ που είναι ίδια με το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη;

Ολοι αυτοί επίτηδες αποσιωπούν ότι με νόμους και δικαστικές αποφάσεις εντός καπιταλιστικού συστήματος δεν περιορίζεται η δράση των ρατσιστικών, φασιστικών, νεοναζιστικών οργανώσεων. Το πιο τρανταχτό πρόσφατα παράδειγμα είναι η ίδια η Γερμανία, όπου ενώ απαγορεύεται από το Σύνταγμά της η ίδρυση ναζιστικού κόμματος, μια τέτοια συμμορία ήταν που δολοφόνησε δέκα άτομα, ανάμεσά τους και έναν Ελληνα μετανάστη.

Αποσιωπούν ότι ο φασισμός, ο ρατσισμός δεν γεννιούνται στο κενό ούτε είναι εγκλήματα νοοτροπίας και ψυχοσύνθεσης που εμφανίζονται δήθεν σε όλα τα πολιτικά συστήματα, όπως αποπροσανατολιστικά και αντιδραστικά προβάλλεται τελευταία. Είναι αντιδραστικό ρεύμα που γεννιέται στο ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα, μέσα στο ίδιο το αστικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα, είναι «άκρο» εντός των τειχών του καπιταλιστικού κοινωνικο-οικονομικού συστήματος. Είναι δημιούργημα και χρυσή εφεδρεία του καπιταλισμού, των μονοπωλίων. Το σύστημα που γεννά το φασισμό - ρατσισμό, που συνιστά από μόνο του έγκλημα κατά της τεράστιας πλειοψηφίας της ανθρωπότητας, δεν θέλει ούτε μπορεί να «σκοτώσει» τα ίδια τα παιδιά του, αλλά κι αν συγκυριακά «σκοτώσει» μερικά γιατί δεν τα χρειάζεται, θα γεννήσει κι άλλα. Αυτή δεν είναι μόνο μια θεωρητική αλήθεια, αλλά έχει αποδειχθεί και από την ιστορική εμπειρία.

Η φασιστική - ρατσιστική ιδεολογία και πρακτική θα αντιμετωπίζεται όσο ο λαός θα απομονώνει τους φασίστες και ρατσιστές σε κάθε τόπο δουλειάς και λαϊκή γειτονιά, όσο θα ανεβαίνει η εργατική - λαϊκή πάλη που θα βάζει στο στόχαστρο τη μήτρα που γεννά το φασισμό - ρατσισμό, δηλαδή το σύστημα της εκμετάλλευσης. Θα εξαφανιστεί μαζί με το σύστημα που το δημιούργησε, όταν η εργατική τάξη και τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα πάρουν την οικονομική και πολιτική εξουσία στα χέρια τους.