Τετάρτη 29 Μάη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Να αντιπαλέψουμε τον εκφυλισμό

Η εικόνα του 35ου Συνεδρίου του ΕΚΑ, από τις εργασίες του οποίου απουσίαζαν σχεδόν 1.000 αντιπρόσωποι (τα 2/3 του συνόλου των αντιπροσώπων), εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτια των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, επιβεβαιώνει την κατάσταση εκφυλισμού του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι η ίδια εικόνα που αποτυπώθηκε και στο πρόσφατο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ομως, είναι μόνο η «κορυφή» του παγόβουνου, αφού ο εκφυλισμός αυτός δεν περιορίζεται στις συνεδριακές διαδικασίες, στις νοθείες στις αρχαιρεσίες, στις υπόγειες μάχες για τις καρέκλες μεταξύ των δυνάμεων της πλειοψηφίας, αλλά αφορά στην ίδια τη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος, στην τακτική του και κυρίως στις μεγάλες στρατηγικές επιλογές του.

Ακριβέστερα, ο εκφυλισμός του συνδικαλιστικού κινήματος είναι αποτέλεσμα αυτών ακριβώς των στρατηγικών επιλογών της πλειοψηφίας, που μετέτρεψαν ένα μεγάλο μέρος των συνδικάτων σε ουρά της κυρίαρχης πολιτικής, που το έσπρωξαν να γίνει χειροκροτητής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας των μονοπωλίων και τώρα της «νέας» ανάπτυξης» που θα έρθει μετά την κρίση, και στην οποία και πάλι ομνύουν οι δυνάμεις της πλειοψηφίας σε ΓΣΕΕ, ΕΚΑ και μεγάλες Ομοσπονδίες. Ο εκφυλισμός τους είναι η άλλη όψη της πολιτικής τους. Πηγαίνει χέρι - χέρι με την υπογραφή, από στελέχη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, συμβάσεων που μειώνουν τους μισθούς, που αναδεικνύει τους καπιταλιστές και τον ΣΕΒ σε «κοινωνικούς εταίρους» με τους εργάτες που βογκάνε στις επιχειρήσεις τους - κολαστήρια. Ο εκφυλισμός τους είναι η φυσική κατάληξη μιας στρατηγικής που, με σχέδιο και επιμονή, υπηρετώντας τα συμφέροντα των καπιταλιστών, ταυτόχρονα υπονόμευε κάθε αγωνιστικό σκίρτημα της εργατικής τάξης, έσπερνε και συνεχίζει να σπέρνει την απογοήτευση, το συμβιβασμό και το φόβο ανάμεσα στους εργαζόμενους.

Η καπιταλιστική κρίση -μεταξύ άλλων- ξεγύμνωσε και το ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Εδειξε σε περισσότερους εργάτες ότι με τέτοιες ηγεσίες και τέτοια στρατηγική η εργατική τάξη δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα. Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας, σε πολλές μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες μέχρι στη ΓΣΕΕ, είναι επικίνδυνες για τους εργαζόμενους. Από εδώ προκύπτει και η ανάγκη για ριζική αλλαγή στους συσχετισμούς, το καθήκον για κάθε τίμιο συνδικαλιστή, για κάθε εργάτη που συνειδητοποιεί την κατάσταση, για μια μεγάλη ανατροπή στους αρνητικούς αυτούς συσχετισμούς.

Ομως το σιχτίρισμα δε φτάνει, η απογοήτευση είναι κακός οδηγός. Οι εργαζόμενοι δε θα πετάξουν το μωρό μαζί με τα απόνερα. Ο εκφυλισμός στα συνδικάτα μπορεί να πολεμηθεί μόνο με τη συμμετοχή των ίδιων των εργατών. Να γίνει αφορμή και πείσμα, για να εγγραφούν νέοι εργάτες στα συνδικάτα. Με τη συμμετοχή τους, σε συμπαράταξη με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργοστάσιο και σωματείο να δυναμώσουμε τα συνδικάτα, να εμπλουτίσουμε τη δράση τους. Με δουλειά «από τα κάτω» και «από μέσα», να αναζωογονήσουμε συνολικά το συνδικαλιστικό κίνημα. Με πίστη στη δύναμη του αγώνα, να σφυρηλατήσουμε την πραγματική ταξική ενότητα, πάνω στις στέρεες αγωνιστικές βάσεις που στην πράξη και όχι στα λόγια εκπροσωπεί το ΠΑΜΕ. Με αλληλεγγύη και προσφορά, να καταστήσουμε τα συνδικάτα αυτό που πραγματικά πρέπει να είναι: Προμαχώνες στα χέρια των ίδιων των εργατών στην πάλη τους για τα άμεσα, αλλά και τα μακροπρόθεσμα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης.


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ