Με βασικά ζητήματα την Ενέργεια και τη φοροδιαφυγή, συνέρχεται σήμερα στις Βρυξέλλες η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αναμένεται να κάνει μια ανασκόπηση της προόδου που έχει σημειωθεί στην ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς Ενέργειας και στην ανάπτυξη των δικτύων, με βάση τα συμπεράσματα της Συνόδου που έγινε για το ίδιο θέμα το Φλεβάρη του 2011. Στη Σύνοδο αναμένεται επίσης να συζητηθεί η κατάσταση στη Συρία.

Η χρονική συγκυρία κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, καθώς κορυφώνονται οι ανταγωνισμοί για τους δρόμους και τις πηγές Ενέργειας, τόσο ανάμεσα στην ΕΕ και τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όσο και στο εσωτερικό της. Η Ευρωένωση διεκδικεί τη μερίδα του Λέοντος από τα ενεργειακά κοιτάσματα που ανήκουν σε κράτη - μέλη της και την ίδια ώρα, τα ισχυρότερα κράτη - μέλη της διαμορφώνουν συμμαχίες για να διασφαλίσουν τη δική τους ενεργειακή επάρκεια.

Σύμφωνα με την επιστολή του Μ. Μπαρόζο, στους «27» της ΕΕ για τη σημερινή Σύνοδο, βασικό ζήτημα στο κεφάλαιο της Ενέργειας είναι η «ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς και εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας». Οπως γράφει ο Μπαρόζο, «πρέπει να λάβουμε επειγόντως μέτρα για να διευκολυνθούν οι βιώσιμες ιδιωτικές και οι δημόσιες επενδύσεις στην ενεργειακή μας υποδομή, συμπεριλαμβανομένων των επενδύσεων σε επίπεδο ΕΕ».

Να διευκολυνθούν, δηλαδή, ακόμα περισσότερο οι ιδιώτες, με δημόσιες επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις, για να πατήσουν πόδι στο στρατηγικό τομέα της Ενέργειας, όπως άλλωστε γίνεται και στην Ελλάδα, με το κομμάτιασμα της ΔΕΗ και την παραπέρα ιδιωτικοποίησή της, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης της αγοράς Ενέργειας.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Μπαρόζο, «πρέπει να εξακολουθήσουμε να ενισχύουμε την εσωτερική και εξωτερική διαφοροποίηση του εφοδιασμού. Αυτό περιλαμβάνει την αξιοποίηση νέων διεθνών πηγών και την ενιαία εκπροσώπηση της Ευρώπης στα παγκόσμια ενεργειακά θέματα».

Η ΕΕ προσπαθεί να ισχυροποιήσει την παρουσία της στα πεδία των ανταγωνισμών για την Ενέργεια, όπως είναι αυτό της Αν. Μεσογείου. Σε κάθε περίπτωση, ενισχυμένα θα βγουν τα μονοπώλια των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της Ευρωένωσης, τα οποία ταυτόχρονα αναπτύσσουν παράλληλες συμμαχίες, όπως γίνεται, για παράδειγμα, ανάμεσα στη Γερμανία και τη Ρωσία.

Ο Μπαρόζο ομολογεί ότι «όλα τα παραπάνω είναι κρίσιμης σημασίας για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, την προώθηση της βιώσιμης μεγέθυνσης, την αντιμετώπιση των αλλαγών που σημειώνονται στο παγκόσμιο ενεργειακό τοπίο και τη διατήρηση των αυξανόμενων τιμών Ενέργειας υπό έλεγχο». Λέει μάλιστα ότι «αν δεν εκμεταλλευτούμε τα οφέλη της ενεργειακής απόδοσης, οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές θα πληρώνουν ακριβότερα την προμήθεια ενέργειας».

Σε ό,τι αφορά το τελευταίο, κοροϊδεύει κυριολεκτικά το λαό, αφού πουθενά η απελευθέρωση δεν έφερε φθηνότερη ενέργεια για το λαό. Αντίθετα, όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας, κάθε βήμα στην απελευθέρωση της Ενέργειας, στην επέκταση των ΑΠΕ με δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, συνοδεύεται και με πιο ακριβά τιμολόγια στο ρεύμα.