Μας ήρθαν στο μυαλό όλα αυτά, με αφορμή δηλώσεις της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ, Κ. Λαγκάρντ, στην ελβετική τηλεόραση, όπου ανέφερε ότι οι προσπάθειες που καταβάλλονται σήμερα θα πρέπει να συνεχιστούν, γιατί «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από τη λιτότητα», ότι θα πρέπει να τηρηθεί η δημοσιονομική πειθαρχία με ταυτόχρονη ενθάρρυνση της ανάπτυξης και ότι η επαναδημιουργία ελλειμμάτων δεν είναι μια επιθυμητή επιλογή διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε περισσότερα χρέη. Οσο για τη Γερμανία, η Κ. Λαγκάρντ επικρότησε λέγοντας ότι η χώρα αυτή «συλλέγει τους καρπούς της πολιτικής της».

Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, για εκατομμυριοστή φορά ότι η λιτότητα για τους λαούς που προϋπήρχε, εντάθηκε στην κρίση για να μείνει και στην ανάπτυξη όποτε αυτή σκάσει μύτη. Οι σύμμαχοι τους οποίους γλυκοκοιτάζει ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να τον βοηθήσουν, για να ξελασπώσει την ντόπια αστική τάξη απ' την κρίση, σπρώχνοντας όμως το λαό πιο βαθιά στο βάραθρο της λιτότητας, των ανύπαρκτων δικαιωμάτων. Το μείγμα διαχείρισης που πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα κάνει καμία διαφορά στο ταμείο της εργατικής λαϊκής οικογένειας, στην ποιότητα της ζωής της. Οπως κι αν διαμορφωθεί η συνταγή, λιτότητα στο πιάτο την περιμένει.