Κυριακή 28 Απρίλη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 1
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "Παραμονές του Β' Παγκ. Πολέμου Από την εισήγηση στο 18ο Συνέδριο του Πανενωσιακού ΚΚ (ΜΠ) της ΕΣΣΔ"
ΙΣΤΟΡΙΑ
Παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου

Από την εισήγηση στο 18ο Συνέδριο του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων της ΕΣΣΔ

Η 9η Μάη είναι η μέρα της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού «Αξονα» Γερμανίας - Ιαπωνίας - Ιταλίας και των συμμάχων τους, που έβαλε τέρμα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πιο αιματηρό που γνώρισε ως τότε η ανθρωπότητα. Οι νεκροί στη διάρκειά του έφτασαν τα 50 εκατομμύρια. Σ' αυτήν τη νίκη συνέβαλαν όλες οι δυνάμεις που συμμετείχαν στον αντιχιτλερικό συνασπισμό. Ομως, για την πραγματοποίησή της υπήρξε καθοριστικός ο ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης.

Τη δική τους σημαντική συμβολή στον 6χρονο πόλεμο (1939 - 1945) είχαν τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιφασιστικά κινήματα των καπιταλιστικών χωρών. Και σε αυτά ψυχή, οργανωτής και κύριος αιμοδότης ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα.

Οπως ο Α', έτσι και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ενωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού κατέστησε και πάλι τη Γερμανία δύναμη κρούσης του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Η μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη της Γερμανίας αποκτήθηκε και χάρη στην ενίσχυση που της έδωσαν οι νικήτριες καπιταλιστικές δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, με σκοπό να τη στρέψουν εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης. Οικονομικοί γίγαντες των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας πρωταγωνίστησαν στην ενίσχυση της Γερμανίας και στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τη στήριξή τους στον Χίτλερ και στον Μουσολίνι, πέρα από τους επιχειρηματικούς ομίλους, προσέφεραν και η Καθολική Εκκλησία και σειρά σοσιαλδημοκρατικών, συντηρητικών και άλλων αστικών κομμάτων του λεγόμενου κεντρώου χώρου, ενώ, μετά τον πόλεμο, Γερμανοί εγκληματίες πολέμου επάνδρωσαν το ΝΑΤΟ και μυστικές υπηρεσίες των «δημοκρατικών» ιμπεριαλιστικών κρατών.

Την 1η Μάη 1945 η Κόκκινη Σημαία υψώθηκε στη γερμανική Βουλή (Ράιχσταγκ). Τη νύχτα της 8ης προς 9η Μάη η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) η Ιαπωνία συνθηκολόγησε, μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων επί της στρατιάς της στη Μαντζουρία. Νωρίτερα οι ΗΠΑ, δίχως να υπάρχει στρατιωτική ανάγκη και διαπράττοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού κατά της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα, έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι (6 και 9 Αυγούστου 1945).

Η προσφορά του σοβιετικού λαού, του σοβιετικού κράτους και των Κόκκινων Ενόπλων τους Δυνάμεων καταγράφτηκε οριστικά και αμετάκλητα ως αθάνατη εποποιία.

Η ιστορική πείρα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο διδάσκει και για το σήμερα. Βοηθά αφενός στην κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας, με την ιμπεριαλιστική δράση να σπέρνει πολέμους, με τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις να καθορίζουν αυτή ή την άλλη στάση ιμπεριαλιστικών κρατών και κέντρων, πάνω στο ίδιο ζήτημα, το ξαναμοίρασμα του κόσμου ανάμεσά τους. Τηρουμένων των αναλογιών, η σημερινή πραγματικότητα μοιάζει με αυτήν της δεκαετίας του '30, παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε, οι Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία κουρέλιασαν την «Κοινωνία των Εθνών» και τις Συνθήκες Ειρήνης μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα, τα ιμπεριαλιστικά κράτη έχουν κουρελιάσει ακόμη και αυτόν το δικό τους ΟΗΕ, αφού εξαπολύουν πολέμους χωρίς καν και αυτή την τυπική έγκρισή του, όπως, π.χ., στο Ιράκ.

Τότε οι Ιαπωνία, Γερμανία, Ιταλία προχωρούσαν καθεμιά σε καταλήψεις εδαφών σε Ασία, Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και μετά ο πόλεμος έγινε παγκόσμιος. Τώρα έχουμε πολέμους στο Ιράκ, σαν συνέχεια αυτών στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν (Κεντρική Ασία), έχουμε ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στα πλαίσια εφαρμογής του σχεδίου «Μεγάλη Μέση Ανατολή», στα πλαίσια των οξύτατων ανταγωνισμών για τους υδρογονάνθρακες, τους δρόμους μεταφοράς τους, τις γεωστρατηγικές θέσεις στην περιοχή, έχουμε όμως και ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην Κεντρική Αφρική. Και τότε και σήμερα ο καπιταλισμός περνούσε οικονομική κρίση.

Η οικονομική κρίση, πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που άρχισε στις καπιταλιστικές χώρες το δεύτερο μισό του 1929, συνεχίστηκε έως το τέλος του 1933. Στη συνέχεια η κρίση πέρασε σε ύφεση και αργότερα άρχισε μια ορισμένη αναζωογόνηση, που ποτέ όμως δεν έφτασε στο οριστικό ξεπέρασμά της. Από το δεύτερο μισό του 1937 άρχισε μια νέα οικονομική κρίση, που αγκάλιασε πριν απ' όλα τις ΗΠΑ και στη συνέχεια την Αγγλία, τη Γαλλία και μια σειρά άλλες χώρες.

Ετσι, οι καπιταλιστικές χώρες, πριν προλάβουν ακόμα να συνέλθουν από τα χτυπήματα της προηγούμενης οικονομικής κρίσης, βρέθηκαν μπροστά σε μια νέα οικονομική κρίση. Ταυτόχρονα, αυτή η νέα κρίση στα 1937 δεν ξέσπασε σε ειρηνική περίοδο, αλλά σε μια περίοδο ιμπεριαλιστικών πολέμων, που ξεκίνησαν με την Ιαπωνία να εισβάλλει στην Κίνα, την Ιταλία να εισβάλλει στην Αβησσυνία (σ.σ. Αιθιοπία) και τη Γερμανία να κατακτά την Αυστρία και μέρος της Τσεχοσλοβακίας.

Τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογα φαινόμενα έχουμε και σήμερα. Εχει εκδηλωθεί βαθιά γενικευμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση, υπάρχουν πολεμικά μέτωπα σε Ασία, Αφρική, ενώ οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί συνεχώς οξύνονται. Τα ιστορικά γεγονότα μπορεί να μην επαναλαμβάνονται ακριβώς όπως στο παρελθόν, αλλά η ταξική τους ουσία δεν αλλάζει. Η μήτρα που γεννά πολέμους, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός (αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός) και η πάλη ανάμεσα στα μονοπώλια για εδαφικό ξαναμοίρασμα του κόσμου υπάρχει, και μάλιστα σ' αυτές τις συνθήκες αυτή η πάλη ανάμεσα στα μονοπώλια έχει, συγκριτικά με πριν, ενταθεί. Αυτή την ιστορική πείρα, παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μπορούμε να παρακολουθήσουμε στο σημερινό ένθετο του «Ριζοσπάστη» Ιστορία, μέσα από τα αποσπάσματα «του απολογισμού στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος για τη δουλειά της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων» της ΕΣΣΔ, που έκανε στις 10 Μάρτη 1939 ο Ι. Β. Στάλιν. Το κείμενο αναδημοσιεύεται από τα «Ζητήματα Λενινισμού», εκδόσεις «Γνώσεις».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ