«Δεν έχουν δίκιο κι όλοι όσοι φωνάζουν. Με φθαρμένα συνθήματα, με κραυγές μίσους, με "επαναστατική γυμναστική" καθημερινά στους δρόμους, δεν πιστεύω ότι λύνονται προβλήματα δεκαετιών», τόνισε προκλητικά δείχνοντας για ακόμα μια φορά το μίσος του απέναντι στο ταξικό κίνημα. Συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος συμπλήρωσε: «Κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε, ότι δεν πολεμάμε την ύφεση με το να κλείνουμε τους δρόμους. Ούτε "υπερασπιζόμαστε" τους ανέργους, όταν διώχνουμε επενδύσεις ή κλείνουμε εργοστάσια. Αυτός είναι ένας παραλογισμός που πρέπει να σταματήσει. Και, επιτέλους, τον σταματάμε!»...

Παράλληλα προσπάθησε να εφαρμόσει την τακτική του διαίρει και βασίλευε, χωρίζοντας τους εργαζόμενους «από τη μια σε κείνους που αντιδρούν, που διαμαρτύρονται δικαίως, γιατί δεν αντέχουν την απότομη κατάρρευση του βιοτικού τους επιπέδου» τους οποίους, όπως είπε ανερυθρίαστα, «πρέπει να τους στηρίξουμε και να βοηθήσουμε γιατί έχουν δίκαιο που αντιδρούν». Και από την άλλη, σε εκείνους «που αντιδρούν γιατί είχαν βολευτεί σε ένα σύστημα παρασιτικό, που ξόδευε δανεικά και κατανάλωνε χωρίς να παράγει»...

Στη βάση αυτή επιχείρησε να δικαιολογήσει τις μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, υποστηρίζοντας θρασύτατα ότι «κάποτε πρέπει να το καταλάβουμε, πώς όταν διώχνεις 15.000 ακατάλληλους από το Δημόσιο και προσλαμβάνεις αμέσως έναν ίσο αριθμό νέων παιδιών με όρεξη για δουλειά και με αξιοκρατικά κριτήρια, αυτό δεν είναι "μέτρο βαρβαρότητας"! Είναι ποιοτική αναβάθμιση του κράτους»..!

Ταυτόχρονα επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα ανοχής στην εφαρμοζόμενη πολιτική, μοιράζοντας φρούδες ελπίδες και ανέξοδες υποσχέσεις για έξοδο από το τούνελ, προς όφελος τάχα των μονοπωλίων, μαζί και του λαού. «Δεν ξεπεράσαμε την κρίση ακόμα, αλλά το φως αρχίζει πια να φαίνεται στην άκρη του τούνελ», ήταν το σλόγκαν που επανέλαβε. Στο πλαίσιο αυτό, εμφάνισε την εφαρμοζόμενη πολιτική σαν δήθεν «νέο μείγμα», επειδή, όπως είπε, «δεν έχουμε μόνο λιτότητα που οδηγεί σε επίμονα ελλείμματα και ακόμα μεγαλύτερη λιτότητα», αλλά «έχουμε και μέτρα που εξισορροπούν τις περικοπές, που βάζουν ξανά την οικονομία να δουλέψει, που ανακουφίζουν την κοινωνία, που προκαλούν επανεκκίνηση στην παραγωγική δραστηριότητά μας».

Προκειμένου να μην αφήσει παρερμηνείες έσπευσε να υποσχεθεί νέες φοροαπαλλαγές στους επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω του νέου φορολογικού νομοσχεδίου που θα κατατεθεί το Μάη. «Δεν μπορούμε να βελτιώνουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας από πλευράς εργασιακού κόστους, όταν την επιδεινώνουμε από πλευράς φορολογικής επιβάρυνσης», αποφάνθηκε, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευσή του για μείωση του φορολογικού συντελεστή για τα κέρδη των επιχειρήσεων στο 15%, «μόλις σταθεροποιήσουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα που χρειαζόμαστε».