Στον προσυνεδριακό διάλογο, φίλος του Κόμματος έγραψε για το πόσο ύπουλος είναι ο οπορτουνισμός. Οτι σε τρώει σιγά σιγά, γλυκά γλυκά. Κι ότι όσο αργείς να τον δεις και να τον αντιμετωπίσεις τόσο αυτός θεριεύει, και σε απειλεί. Συμφωνώ και επαυξάνω.

Ο οπορτουνισμός βρίσκει χώρο εκεί που έχεις κενό, αδυναμία, έλλειψη, Φυτρώνει εκεί που έκανες λάθος από άγνοια ή ανεπάρκεια και δεν το διορθώνεις. Πατά στη συνήθεια και στη ρουτίνα, εκεί που είχες σωστή θέση, αλλά δεν προσαρμόστηκες έγκαιρα και σωστά καθώς τα πράγματα άλλαξαν.

Αγκιστρώνεται στους αναγκαστικούς ελιγμούς που σου επιβάλλει ο συσχετισμός των δυνάμεων και στις παραχωρήσεις προς τα μικροαστικά στρώματα. Επιδιώκει αυτά να γίνουν μόνιμα, να διευρυνθούν.

Η πίεση για το άμεσο, το επιμέρους πάντα σε αντιδιαστολή με το γενικότερο, μακροπρόθεσμο, το συνολικό είναι η τροφή του. Σύμμαχός του οι αυταπάτες και η άγνοια.

Η μήτρα του οπορτουνισμού είναι το συμφέρον των μεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων. Κύρια πηγή του η εργατική αριστοκρατία.

Είναι οι δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται στην αυλή των μονοπωλίων, καρπώνονται μέρος της υπεραξίας, ως συνεταίροι και ως σύμμαχοι του κεφαλαίου. Διεκδικούν μεγαλύτερο μερίδιο, φωνασκούν όταν το μεγάλο κεφάλαιο τους θίγει και κυριολεκτικά εξεγείρονται όταν τους απειλεί. Θεωρούν ότι καθήκον της εργατικής τάξης είναι να τους προστατεύει.

Ηταν πολλοί εκείνοι, οι οποίοι θεώρησαν ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν η μεγάλη ευκαιρία και έσπευσαν να την αξιοποιήσουν για να διεμβολίσουν το ΚΚΕ ή να το αναγκάσουν να λοξοδρομήσει. Πολλά ήταν τα κέντρα που έκαναν υπερωρίες. Στη νέα επίθεση που δεχθήκαμε, αποδείξαμε και στα δύσκολα ότι έχουμε γερό τιμόνι, δύναμη, και αποφασιστικότητα.. Οτι δεν είμαστε του χεριού τους.

Οσο αντέχουμε και προχωράμε τόσο ο πόλεμος εναντίων μας θα γίνεται πιο σφοδρός.

Η αστική τάξη, τα κόμματα και οι μηχανισμοί της, από κοντά ο οπορτουνισμός θα λυσσάξουν. Είναι αδιανόητο να αποδεχτούν την ύπαρξη ενός ΚΚΕ, που δε φοβάται, δεν εξαγοράζεται, διδάσκεται και προχωρά.

Καμιά έκπληξη. Ετσι είναι η ταξική πάλη.

Πού θα συγκεντρώνουν τα πυρά τους και σε ποιον στόχο αντικειμενικά συμπέφτουν με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού;

Η απάντησή μου είναι η εξής:

Να υψώσουν ένα ψηλό τείχος ανάμεσα στην πολιτική- στρατηγική του Κόμματος και σε εκείνους που αντικειμενικά συμφέρει και εμείς απευθυνόμαστε. Στη μάζα της εργατικής τάξης, των νέων, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Επιδιώκουν να στήσουν ένα τείχος συκοφαντίας, μοιρολατρίας, αυταπατών, σύγχυσης και φόβου ώστε να μην περνάνε σε αυτούς οι θέσεις του Κόμματος, αλλά η παραμορφωμένη εικόνα που αυτοί θέλουν. Είναι κρίσιμο ζήτημα να εμποδίσουμε να υψωθεί, να επιφέρουμε καταρχάς ρήγματα και στην πορεία να ρίξουμε.