«Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί στην Ευρωζώνη δεν είναι καινούριοι. Εχουν όμως οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό που κάνουν διάφορα αστικά επιτελεία, αναλυτές και δημοσιολόγους να εκτιμούν ότι είναι ορατή η διάσπαση της Ευρωζώνης. Οι ανταγωνισμοί αυτοί συνδέονται και με εσωτερικούς, ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου, ανταγωνισμούς σε κάθε κράτος - μέλος της Ευρωζώνης. Που συνδέονται και με τους ανταγωνισμούς ΕΕ, κυρίως Γερμανίας, με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κλπ. Αλλωστε, διαφορετικά τμήματα του κεφαλαίου σε κάθε κράτος - μέλος έχουν διαφορετικά συμφέροντα, που συνδέονται με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, ανάλογα με τις σχέσεις και τη διαπλοκή των μονοπωλίων τους. Το γεγονός ότι στη Γερμανία ιδρύθηκε από επιχειρηματίες το λεγόμενο "Κόμμα του μάρκου", κόντρα στο ευρώ, αυτό δείχνει. Η κυρίαρχη τάση της γερμανικής αστικής τάξης θέτει ως προτεραιότητα τη θωράκιση του ευρώ, τη νομισματική σταθερότητα και αμφισβητεί τη σκοπιμότητα και τη δυνατότητα να επωμιστεί η Γερμανία μεγάλο βάρος υποτίμησης κεφαλαίου στις υπερχρεωμένες χώρες. Μια δεύτερη τάση, η οποία ενισχύεται, υπερτονίζει τον κίνδυνο για την ισχύ του ευρώ και τη σταθερότητα των ευρωατλαντικών σχέσεων αν αποβληθούν ορισμένοι αδύναμοι κρίκοι, εξέλιξη που θα οδηγήσει σε συρρίκνωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς της ΕΕ. Μια τρίτη τάση αμφισβητεί συνολικά τη σημερινή μορφή της Ευρωζώνης και δίνει προβάδισμα στην προσέγγιση με τον άξονα Κίνας - Ρωσίας».

«Στην Ελλάδα, υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου που θα καλόβλεπαν την ανάπτυξη σχέσεων και συμμαχιών με ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, όπως οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες του τουρισμού, οι μεγαλοεξαγωγείς, που δε θα χάσουν, αλλά θα κερδίσουν ίσως περισσότερα από μια έξοδο από την Ευρωζώνη. Τελευταία προστέθηκαν, απ' ό,τι φαίνεται, και οι τραπεζίτες, με δεδομένη την τάση ενιαιοποίησης και ελέγχου από την Ευρωζώνη του τραπεζικού συστήματος αλλά και της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Το τραπεζικό σύστημα στις χώρες της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα στο Νότο, απαιτεί στήριξη (το δήλωσε πρόσφατα και η Κρ. Λαγκάρντ), ενώ η συμφωνία Γιούρογκρουπ - κυπριακής κυβέρνησης για το "κούρεμα" καταθέσεων των επιχειρήσεων, δηλαδή καταστροφή μέρους του κεφαλαίου, ανοίγει τη δυνατότητα να εφαρμοστεί και σε άλλες χώρες. Στην πραγματικότητα εδώ οξύνονται οι ανταγωνισμοί εντός Ευρωζώνης όσον αφορά ποιων κρατών το τραπεζικό σύστημα θα ισχυροποιηθεί και ποιων θα χάσει. Αυτό μπορεί να εξηγήσει και την παρέμβαση για να μην προχωρήσει η συγχώνευση Εθνικής - Γιούρομπανκ. Αρα οι τραπεζίτες θα ήθελαν άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης. Αυτό το τελευταίο, με δεδομένο ότι οι τράπεζες είναι η καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας - χωρίς αυτές επενδύσεις δεν μπορούν να γίνουν - οξύνει συνολικά τους ανταγωνισμούς εμφανίζοντας πιο ισχυρές φυγόκεντρες τάσεις» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).