Καρπός της βαθιάς ωρίμανσης του Κόμματος είναι οι Θέσεις για το 19ο Συνέδριο. Θέσεις - αιχμή δόρατος για την εκπλήρωση του στρατηγικού μας στόχου. Είναι το αποτέλεσμα της αμφίδρομης σχέσης ταξικότητας - επαναστατικότητας που πρέπει να διαπερνά τη συλλογική κομματική συνείδηση.

Βάση της επιστημονικότητας - ταξικότητας ενός ΚΚ είναι το αδιάκοπο αφούγκρασμα της ζωής της εργατικής τάξης, η βαθιά μελέτη της κίνησης των αντιτιθέμενων κοινωνικών τάξεων, η κριτική αποτίμηση προηγούμενων αποφάσεων και συμπερασμάτων.

Είναι, μ' άλλα λόγια, η γενίκευση πείρας σε θεωρητικό επίπεδο και ταυτόχρονα η μετατροπή της σε δράση καθοδηγητική. Με απλά λόγια είναι η αλληλοσχέση τελικά και η μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία μας και μετατρέπεται σε υλική δύναμη στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης.

Ολα τα ζητήματα που καταπιάνονται οι Θέσεις δείχνουν την ωρίμανση αυτή του Κόμματος. Ας πάρουμε ορισμένα: Το ζήτημα, για παράδειγμα, της συμμετοχής μας σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, με οιαδήποτε ετικέτα κι αν εμφανίζεται (αντιμνημονιακή, αριστερών δυνάμεων, πατριωτική, κ.λπ.). Το σχέδιο προγράμματος, με ταξική θεώρηση, σωστά απορρίπτει όλες αυτές τις εύηχες για μικροαστικές συνειδήσεις περί μεταβατικής κυβέρνησης σε καπιταλιστικό έδαφος, ως δήθεν αναγκαίας για συσπείρωση δυνάμεων, βγάζει τα αναγκαία συμπεράσματα από τη διεθνή πείρα, αντιπαλεύει μονολιθικά προτάσεις "φίλων" περί δυνατότητας φιλολαϊκών σχέσεων διανομής του παραγόμενου πλούτου σε καπιταλιστικό έδαφος, κάνει φανερό ότι οι σχέσεις διανομής είναι η άλλη όψη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Το συμπέρασμα της πείρας δείχνει ότι το πρώτο στραβοπάτημα ΚΚ σε τέτοια «γλυκά» κελεύσματα οπορτουνιστικών - αναθεωρητικών Σειρήνων και αμέσως αρχίζει η μετάλλαξή του και ο εκφυλισμός του. Ας σκεφθούμε σε τι κατάσταση θα βρισκόταν το εργατικό κίνημα, το επίπεδο της ταξικής πάλης αν βάζαμε «νερό στο κρασί μας».

Το σχέδιο προγράμματος, καθαρά και ξάστερα, ξεκαθαρίζει λοιπόν το τοπίο από απομεινάρια τέτοιων παρανοήσεων και δεν θα μπορούσε να συμβαίνει διαφορετικά όταν σωστά χαρακτηρίζουμε την εποχή μας ως εποχή σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Καμιά αμφιταλάντευση λοιπόν σ' αυτό το ζήτημα, δηλαδή τη θεωρία «των σταδίων».

Το ζήτημα της στάσης του Κόμματος σε περίπτωση ιμπεριαλιστικού πολέμου, είτε επιτιθέμενη είναι η αστική τάξη είτε αμυνόμενη. Σ' αυτό το ζήτημα άλλα είναι τα ελατήρια της αστικής τάξης και άλλα της εργατικής τάξης. Εδώ η αστική τάξη κι αν ακόμη αμύνεται, το κάνει για να μπορέσει να συνεχίσει μέσω του κράτους της την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Στον αντίποδα, όμως, η εργατική τάξη εκμεταλλευόμενη τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, θα πρέπει να μετατρέψει αυτή τη σύγκρουση σε καθαρό ταξικό εμφύλιο πόλεμο. Εδώ διαφαίνεται πεντακάθαρα ότι η έννοια του πατριωτισμού έχει ταξικό περιεχόμενο. Αλλος ο πατριωτισμός της εργατικής τάξης και άλλος της αστικής.

Το ζήτημα της Λαϊκής Συμμαχίας. Σωστά προσδιορίζεται ο χαρακτήρας της ως εργατικής - λαϊκής συμμαχίας με αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, σε ρήξη με τα μονοπώλια, εθνικά και διεθνή. Εδώ χρειάζεται ευελιξία, σταθερότητα σε θέσεις αρχής, ανιδιοτελείς θυσίες, παραδειγματική κομμουνιστική στάση σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Εδώ δεν χρειάζεται μόνο να έχουμε καλές αποφάσεις αλλά κυρίως πώς η ουσία αυτών των συλλογικών αποφάσεων θα γίνει κτήμα των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Εδώ πρέπει να «ξυπνάμε συνειδήσεις». Κανένας λοιπόν εφησυχασμός. Να καταπολεμούμε αταλάντευτα κάθε οπορτουνιστική άποψη στα «γεννοφάσκια της».

Μην ξεχνάμε ποτέ ότι εκεί που παράγεται ο πλούτος η αστική τάξη συγκεντρώνει τα πυρά της για να εμποδίσει τη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης και των σύμμαχων λαϊκών στρωμάτων.

Κομμουνιστική κριτική λοιπόν και αυτοκριτική για υπερπήδηση ελλείψεων και υποκειμενικών αδυναμιών. Σωστά αναγνωρίζεται ότι ο πρωτοποριακός - επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος κατακτάται στην πράξη. Πρωταρχικό μέλημά μας λοιπόν η οργανωτική, ιδεολογική αυτοτέλεια του Κόμματος σε όλες τις συνθήκες. Γερές κομματικές οργανώσεις λοιπόν με ιδεολογική επάρκεια. Δράση ενιαία και μονολιθική σαν μια γροθιά στον αντίπαλο.

Κόμμα λοιπόν «παντός καιρού» και σε συνθήκες συγκέντρωσης δυνάμεων και σε συνθήκες κατάστασης επαναστατικής. Δουλεύοντας έτσι θα απαλύνουμε «το κοιλοπόνημα της νέας κοινωνίας». Δημιουργούμε στέρεα θεμέλια για το άλμα «στο βασίλειο της ελευθερίας». Είμαστε πανέτοιμοι για «τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».