Για την επιτυχία της επανάστασης απαιτούνται και τα εξής άκρως υποχρεωτικά: έλεγχος των ΜΜΕ (εξασφαλισμένο από τη θέση 82) και των ένοπλων κρατικών μηχανισμών. Εδώ υπάρχει πρόβλημα.

Εχουμε, στη θέση 18: «Στοιχείο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και η ένταση του κρατικού αντικομμουνισμού, καθώς και η ανάπτυξη - κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του εθνικοσοσιαλισμού/φασισμού, η όξυνση του αυταρχισμού και της κρατικής και παρακρατικής καταστολής...»

στην 78: «Η ιστορική πείρα δείχνει ότι οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις του 21ου αιώνα, συγκρινόμενες με τις αστικές του 18ου και 19ου, ακόμα και με τις σοσιαλιστικές του 20ού, έχουν ν' αντιμετωπίσουν πολύ πιο οργανωμένη κατασταλτική μηχανή, τεχνολογικά πιο αναπτυγμένα μέσα πληροφόρησης, μαζικής καταστροφής. Εχουν να αντιμετωπίσουν τους μηχανισμούς της κρατικής καπιταλιστικής βίας που είναι ενταγμένοι σε διακρατικές δομές, όπως το ΝΑΤΟ, Ευρωστρατός... κ.λπ.»

Ακολουθεί, όμως, το ασαφέστατο ως προς την υλοποιησιμότητά του:

«Παρ' όλα αυτά, δεν παύει ο άνθρωπος να αποτελεί τον αποφασιστικό παράγοντα στη χρήση και στην αντιμετώπισή τους, από τον οποίο προκύπτουν και οι δυνατότητες της εργατικής - λαϊκής δράσης για την εξουδετέρωση αυτών των μέσων ή για τη χρησιμοποίησή τους προς όφελος του επαναστατικού κινήματος...».

Από τα όσα ορθά αναφέρουν τα παρατιθέμενα σημεία των 18 και 78 και επειδή η αστική τάξη δεν φείδεται αίματος ούτε ακόμη και κρατικού εδάφους εάν διακυβεύονται σε επικίνδυνο βαθμό τα συμφέροντά της, προκύπτει: Η επανάσταση θα πετύχει με τη βία, ταυτόχρονα, όμως, κατακτώντας νομότυπα την κυβέρνηση αποσκοπώντας στον άμεσο και νόμιμο (αποτελεσματικότερη ελαχιστοποίηση της αντεπαναστατικής προπαγάνδας περί αντιδημοκρατικών μεθόδων και του αντίστοιχου ψυχολογικού ερείσματος στα αμφιταλαντευόμενα στρώματα) έλεγχο των ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών.

Παραθέτουμε ορισμένες ολόσωστες αναφορές των ΘΕΣΕΩΝ για την ενδεχόμενη επαναστατική κατάσταση και το ρόλο του κόμματος που στηρίζουν κατά τη γνώμη μου την παραπάνω άποψη, αφού δεν απαντούν στο «πώς», θέτοντας σε αμφισβήτηση τη στάση του προεκλογικά και απαιτώντας επανεξέταση τμημάτων των θέσεων 25, 28, 29, 67 τουλάχιστον.

Θέση 77: «... Σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, το επαναστατικό εργατικό λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης του μπορεί να γίνει το κέντρο της λαϊκής εξέγερσης ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία, υπερισχύοντας... ιδιαίτερα στα βιομηχανικά εμπορικά συγκοινωνιακά κέντρα, επικοινωνιών, ενέργειας, ώστε να επιτευχθεί πλήρης αδρανοποίηση των μηχανισμών της αστικής εξουσίας και η εξουδετέρωσή τους, η ανάδειξη και επικράτηση των λαογέννητων επαναστατικών θεσμών που παίρνουν στα χέρια τους τη νέα οργάνωση της κοινωνίας, για την ανατροπή της δικτατορίας της αστικής τάξης, την εγκαθίδρυση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας.

...διαμορφώνει επιτροπές περιφρούρησης των απεργιακών και άλλων μορφών εξέγερσης. Αποκτά την ικανότητα και τα μέσα να περιφρουρεί την επανάσταση σε όλες τις φάσεις της, να επιβάλλει τον εργατικό έλεγχο στα εργοστάσια, στις τράπεζες, στην αγροτική παραγωγή... για την αντιμετώπιση των ποικιλόμορφων μηχανισμών της αντίδρασης.

...αποκτά την ικανότητα να αντιτάσσει τη δική του βία απέναντι στη βία του κεφαλαίου... να επιδρά παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού αντιπάλου, να αδρανοποιεί τα αντεπαναστατικά σχέδιά του, να τα αποκόβει από την ενεργό στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού...».

Στην 79: «Το ΚΚΕ αναδεικνύεται έμπρακτα ως καθοδηγήτρια δύναμη μέσα στην επαναστατική διαδικασία, εφόσον διασφαλίσει την επαναστατική γραμμή και ικανότητά του και έχει Οργανώσεις στις μεγάλες παραγωγικές μονάδες, σε τομείς και υπηρεσίες που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην ανατροπή της αστικής εξουσίας...».

Και προειδοποιεί «(...) Η ετοιμότητα, ο υλικός και ιδεολογικός εξοπλισμός, η συνεχής διαπάλη με τον οπορτουνισμό είναι προϋποθέσεις για την αποτελεσματική καθοδήγηση της σύγκρουσης με τους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας σε όλα τα επίπεδα».

Σημειώστε πως ένας απ' αυτούς είναι τα ένοπλα κρατικά τμήματα...

Στην 80: «Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος στη συγκέντρωση δυνάμεων για την επανάσταση... θα επηρεάζεται και καθορίζεται από την αλλαγή του συσχετισμού ανάμεσα στην αστική και στην εργατική τάξη... Δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν όλες οι φάσεις αυτής της διαδικασίας, όλοι οι παράγοντες επιτάχυνσης των εξελίξεων ή και επιβράδυνσής τους... Αποφασιστικός όμως θα είναι ο ρόλος του ΚΚΕ, η ικανότητά του για έγκαιρη και αντικειμενική εκτίμηση των εξελίξεων, για ανάλογη παρέμβαση. Ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος, στην πράξη κι όχι διακηρυκτικά, υφίσταται και μετά την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου... για την αντιμετώπιση της εσωτερικής και εξωτερικής αναδιοργάνωσης της καπιταλιστικής βίας...».

Στο διά ταύτα. Πώς αποκτάς την απαιτούμενη ισχύ άσκησης βίας; Στις Θέσεις δεν αναφέρεται, όμως δύο είναι οι τρόποι:

1. Επαναστατική μάζα κατάλληλα εξοπλισμένη (πώς, από ποιον και με τι;) για την αντιμετώπιση των κατασταλτικών μηχανισμών κρατικής καπιταλιστικής βίας, εγχώριων αλλά και των ενταγμένων σε διακρατικές δομές.

Αυτό είναι ανέφικτο θεωρώ. Οποιος διαφωνεί ας εκθέσει στο Συνέδριο προς υπερψήφιση τη λύση.

2. Αποκτάς όλα τα υλικά μέσα και τις τεχνολογικές δυνατότητες της υπάρχουσας κρατικής ισχύος άσκησης βίας. Υπάρχουν ήδη έτοιμα και απαγορεύεται, επί ποινή αποτυχίας της επανάστασης, να επιτρέψουμε τη χρήση τους από την αστική τάξη.

Αυτό γίνεται μόνον ερχόμενος στην κυβέρνηση (όποιος ξέρει άλλο τρόπο ας τον θέσει στο Συνέδριο) και ξεκινώντας σειρά μέτρων με κατάλληλη νομοθεσία ξηλώνοντας κάθε αντιδραστικό και ύποπτο για αντεπαναστατική συνεργασία βαθμοφόρο. Από τους λιγότερο επικίνδυνους, άλλους στέλνεις σε ακίνδυνους για την επαναστατική υπόθεση τομείς δραστηριοτήτων, άλλους σε απόμακρες περιοχές. Δημιουργώντας εάν απαιτείται και ένοπλα τμήματα επαναστατικής πολιτοφυλακής.

Αυτά, ταυτόχρονα με συνεχή προπαγάνδιση με όλους τους τρόπους και τα μέσα, της αντίληψης:

α) Ο στρατός υπάρχει για να προστατεύει τα συμφέροντα του λαού και του τόπου από κάθε εξωτερικό εχθρό

β) Η αστυνομία για να προστατεύει τους πολίτες από παρανομίες

και γ) αν υπάρχει εσωτερικός εχθρός αυτός είναι όσοι στρέφονται κατά της επανάστασης ασκώντας ή προετοιμαζόμενοι να ασκήσουν βία, εναντίον αυτού του εχθρού και μόνο επιτρέπεται η καταστολή.

Επειδή, λοιπόν, η επιτυχία της επανάστασης θα κριθεί και από την υλική δύναμη της βίας των όπλων και επειδή ως μόνο τρόπο κατίσχυσής της θεωρώ τον δεύτερο, προτείνω την αλλαγή όλων εκείνων των θέσεων ή τμημάτων τους που υποβαθμίζουν την εκλογική διεκδίκηση κυβερνητικής εξουσίας από το Κόμμα και να συμπεριληφθούν κατάλληλες προσθήκες αυτής της κατεύθυνσης στις θέσεις 75 έως και 80 χωρίς να αλλοιώνεται, όμως, ο επαναστατικός χαρακτήρας του. Οσο το Κόμμα δεν μπορεί να το επιτύχει αυτοδύναμα, οφείλει να το πετύχει συνεργαζόμενο, ας κρίνει το Συνέδριο με ποια κόμματα.

Υποχρεωτικά απαιτείται να ασκούν κομμουνιστές την πολιτική και διοικητική ηγεσία όλων των ένοπλων κρατικών σωμάτων, καθώς ταυτόχρονα οι εργάτες θα ασκούν την πολιτικο-οικονομική εξουσία τους.

Ζήτω το 19ο Συνέδριο!