Πέμπτη 28 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Επανάσταση για το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό

Φυσικά, το κείμενο με τις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο δεν θα μπορούσε να συμπυκνωθεί σε μία πρόταση. Στον τίτλο προσπάθησα να στριμώξω μόνο το στοιχείο που κρίνω σημαντικότερο: Η πεποίθηση ότι διανύουμε εποχή περάσματος από τον Καπιταλισμό στο Σοσιαλισμό, η προσήλωσή μας σε αυτή την υπόθεση και ο προσανατολισμός της δουλειάς μας στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα - στην τάξη που έχει συμφέρον να πραγματοποιήσει την επανάσταση αλλά και στους εν δυνάμει συμμάχους της - , αποτελούν τα κρισιμότερα στοιχεία της πολιτικής μας.

Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης αναδεικνύει ξεκάθαρα την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τα αδιέξοδά του και το γεγονός ότι είναι πλέον ξεπερασμένος. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν είναι αυτονόητο. Κανένας δεν θα συνειδητοποιήσει τα παραπάνω από μόνος του και χωρίς τη δική μας δουλειά. Και ακριβώς αυτή η δουλειά αποτελεί το κυριότερο καθήκον μας την περίοδο που διανύουμε. Την ίδια στιγμή, η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού αναδεικνύει τις δυνατότητες ελιγμού που έχει η αστική τάξη, όπως επίσης και το γεγονός ότι σχεδιάζει τις κινήσεις της με προσοχή. Ταυτόχρονα, η πτώση των εκλογικών ποσοστών του Κόμματος εκφράζει μια υποχώρηση στο ταξικό κίνημα, ενώ η άνοδος του φασισμού εκφράζει μια ακόμα πιο επικίνδυνη οπισθοδρόμηση στη συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτές τις συνθήκες, η δουλειά μας στη συνείδηση του κόσμου, η κατάλληλη προετοιμασία/διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης για τις επαναστατικές συνθήκες που θα προκύψουν αργά ή γρήγορα, γίνεται επιτακτική. Κάπως έτσι, όμως, γίνεται επιτακτική και η ανάγκη να διατυπώνουμε ξεκάθαρα το στρατηγικό στόχο του Κόμματός μας - την ανατροπή του Καπιταλισμού και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού - κι από κοντά να ξεδιπλώνουμε την τακτική μας - το πώς θα πετύχουμε το στόχο μας. Βέβαια, αυτή η ανάγκη δεν προέκυψε σήμερα, ούτε υπάρχει μέλος του Κόμματος το οποίο να μην κατανοεί το λόγο ύπαρξης του Κόμματός μας, την ανάγκη να ανατραπεί ο Καπιταλισμός και να οικοδομηθεί ο Σοσιαλισμός. Ωστόσο, ειδικά στις τρέχουσες συνθήκες, είναι αναγκαίο να περιγράφουμε τη στρατηγική και την τακτική μας με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια. Πρέπει ο κάθε όρος που επιλέγουμε να είναι απλός, κατανοητός και να μην αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Το ζήτημα δεν είναι γλωσσικό, ούτε τόσο αφηρημένο όσο δείχνει εκ πρώτης. Η επιλογή των λέξεων σε ένα ντοκουμέντο όπως οι θέσεις για το συνέδριο, εκφράζει το πώς βλέπουμε την Κοινωνία, το πώς επεξεργαζόμαστε τις συνθήκες αλλά και το πώς σχεδιάζουμε τη δράση μας. Η ξεκάθαρη περιγραφή του τι θέλουμε να κάνουμε αλλά και του πώς θα προετοιμαστούμε για να το πετύχουμε, θα βοηθήσει την επικοινωνία μας με τον κόσμο αλλά θα πετύχει και κάτι πολύ πιο σημαντικό: Θα βοηθήσει εμάς τους ίδιους να κατανοήσουμε σε βάθος την πολιτική μας γραμμή, ώστε να είμαστε και σε θέση να την εφαρμόσουμε.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση κινείται νομίζω και η αντικατάσταση του ΑΑΔΜ από τη Λαϊκή Συμμαχία. Ο όρος «μέτωπο» υπονοεί/προϋποθέτει ένα «αφύσικο» είδος ενότητας και ομοιογένειας, που δεν θα μπορούσε να υπάρχει ανάμεσα σε διαφορετικά στρώματα. Αλλο πράγμα ο βιομηχανικός εργάτης και κάτι εντελώς διαφορετικό ο μικρός ΕΒΕ. Η ανατροπή του Καπιταλισμού και η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού θα εξυπηρετούσε και τους μεν και τους δε. Ωστόσο, η συνείδησή τους κινείται με διαφορετικό τρόπο και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Ο όρος συμμαχία εκφράζει πιο εύστοχα το γεγονός ότι ορισμένα στρώματα της κοινωνίας μπορούν να αναπτύξουν κοινή δράση - στη βάση των κοινών συμφερόντων και όπως τα αντιλαμβάνονται -, ενώ ταυτόχρονα θα διατηρούν και τις όποιες αντιθέσεις/διαφωνίες τους. Η χρήση του όρου «συμμαχία» δείχνει πιο βαθιά κατανόηση της πολυπλοκότητας της δουλειάς μας, της δυσκολίας και της επαγρύπνησης που απαιτεί. Ο όρος «μέτωπο» θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ευκολότερα από πολιτικές δυνάμεις που υπόσχονται εύκολες λύσεις, σε όλους και για τα πάντα. Στο ΑΑΔΜ θεωρώ προβληματικό και το συστατικό «δημοκρατικό». Η δημοκρατία αποτελεί υπόσχεση στην οποία ορκίζονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις (ακόμα και οι φασιστικές!). Το πρόβλημα, όμως, δεν έχει να κάνει τόσο με την κατάχρηση του όρου. Η λέξη «δημοκρατικός» δεν λέει τίποτα ουσιαστικό από μόνη της, ενώ η απρόσεκτη χρήση της συγκαλύπτει την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας και τις ανταγωνιστικές αντιθέσεις που απορρέουν από αυτήν.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να σημειώσω ότι η χρήση των όρων «μέτωπο» και «δημοκρατικό» δεν αποτελεί ένδειξη κάποιας παλιότερης πολιτικής εκτροπής. Αυτό το ενδεχόμενο αποκλείεται και από την ίδια τη δράση του Κόμματος. Εξάλλου, η βαθύτερη κατανόηση κάποιων όρων και κυρίως των προεκτάσεων και των αλλοιώσεων που μπορούν να δεχτούν από εχθρούς και «φίλους», προϋποθέτει χρόνο, δράση, τη συστηματική επεξεργασία των δυσκολιών που συναντάμε και την αδιάκοπη προσπάθεια να γινόμαστε ολοένα και πιο εύστοχοι, ολοένα και πιο αποτελεσματικοί.

Είναι προφανές ότι η τοποθέτηση του Κόμματος σε ζητήματα όπως το τι θέλουμε να πετύχουμε, το πώς ακριβώς θα γίνει, ποιοι και με ποιους κ.λπ., σχετίζεται με την ίδια την ουσία της ύπαρξής του. Επομένως, οποιαδήποτε τροποποίηση στις αντίστοιχες θέσεις θα πρέπει να αντανακλάται και στο πρόγραμμα του Κόμματος. Με άλλα λόγια, η ολοκλήρωση της παραπάνω δουλειάς (η τελειοποίησή της υπό μια έννοια) δεν θα ήταν δυνατή αν δεν αποτυπωνόταν και στο πρόγραμμα του Κόμματος.


Παναγιώτης Βαρελάς
Μέλος της ΝΕ Χαλκίδας - Θήβας


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ