Πέμπτη 28 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
19 Παρατηρήσεις - ερωτήματα για τις Θέσεις

- Σχεδόν ανύπαρκτη η αποτίμηση για την πορεία υλοποίησης των μέχρι σήμερα τακτικών μας στόχων ( Α-Α-Δ Μέτωπο Πάλης).

- Καμία αναφορά για το πώς «πατάει» η Λαϊκή Συμμαχία (ΛΣ) στην εμπειρία οικοδόμησης του ΑΑΔΜΠ.

- Χωρίς μετρήσιμα στοιχεία η αποτίμηση της δουλειάς μας στο Εργατικό Κίνημα (ΕΚ). Υπενθυμίζω ότι στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Μάρτη του ΄10 τέθηκαν συγκεκριμένα καθήκοντα και κατευθύνσεις: π.χ. α.«Πρώτος και βασικός όρος της ανασύνταξης είναι: Η άνοδος της ικανότητας του Κόμματος και του ταξικού κινήματος να συνδέονται με πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες, να συμβάλλουν στην είσοδο στην οργανωμένη πάλη νέων εργατικών μαζών, ...»,β. «Δεύτερος όρος είναι η μαζικοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος και η αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων στις γραμμές του...», γ. «Τέταρτος όρος, το ξεπέρασμα της καθυστέρησης στην οικοδόμηση γερών και μαζικών Κομματικών και ΚΝίτικων Οργανώσεων στους μεγάλους τόπους δουλειάς....». Σήμερα που ο εργοδοτικός «συνδικαλισμός» αποσυντίθεται το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ πόσο ενισχύεται;

- Η διαπίστωση της απόφασης του ίδιου Σώματος «Η ιδεολογική πάλη, για να διεξάγεται αποτελεσματικά, πρέπει να συνδέεται με την πείρα των εργαζομένων, με στόχο να μετασχηματίζεται αυτή σε πολιτική αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική θέση», ενσωματώνεται στην τακτική μας;

- Εκτιμάμε ορθά πότε: «Πρέπει να γίνουμε πιο τολμηροί και να προχωράμε, εκεί όπου είναι ώριμες οι συνθήκες, σε ρήξεις με χρεοκοπημένες ηγεσίες....» ή υλοποιούμε τη γραμμή κατά τρόπο διεκπεραιωτικό σαν «συνταγή», από τη ΓΣΕΕ (ορθότατα) μέχρι πρωτοβάθμια που βαφτίζονται «οπορτουνιστικά» όταν μειοψηφούν οι ταξικές δυνάμεις;

- Η γραμμή συσπείρωσης στο ΠΑΜΕ ήταν η αντιμονοπωλιακή, αντιιπμεριαλιστική πάλη, όπως καταγράφεται στα μέχρι σήμερα ντοκουμέντα, ή ο βαθμός συμφωνίας με την εκτίμησή του Κ. για τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και την Λαϊκή Εξουσία που για το Κόμμα (ορθά) ταυτίζεται με την Δικτατορία του Προλεταριάτου ( θ. 61 19ου);

- Είμαστε ικανοποιημένοι από την εφαρμογή της θέσης της Απόφασης του 18ου: «Αυτή η ικανότητα να δρούμε με σταθερό ενιαίο άξονα (...) απαιτεί σήμερα να γίνει πιο ουσιαστική, με τη δυνατότητα της εξειδίκευσης κατά κλάδο, κατά πρόβλημα, κατά χώρο, χωρίς να θολώνει η γενική γραμμή, αλλά και χωρίς, στο όνομα της γενικής στρατηγικής, να μην έχουμε την ικανότητα να δουλεύουμε με εργατοϋπάλληλους, μικρομεσαίους της πόλης και της υπαίθρου με διαφορετικό επίπεδο πολιτικής ωρίμανσης» στους αγώνες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα ή μήπως όπου επικρατούν οι αυταπάτες και η γραμμή της ενσωμάτωσης στεκόμαστε κυρίως στην (όντως ορθή) κριτική από απόσταση;

- Γιατί από την αναφορά στην ΚΝΕ, τα συμπεράσματα από την δράση της Οργάνωσης παρουσιάζονται χωρίς στοιχεία; Γιατί δεν γίνεται αναφορά στους όποιους νεολαιίστικους αγώνες και η αποτίμηση της παρέμβασής μας; Γιατί παρουσιάζονται φαινόμενα στασιμότητας ή και πτώσης (φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές);

- Σε σχέση με την Λ.Σ., που όπως εκτιμούν οι θέσεις (θ.66) πατάει σήμερα στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ κ.λπ., ποια είναι η γραμμή συσπείρωσης; Αν είναι η πάλη κατά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας (θ.61) τότε πώς συσπειρώνει μικροϊδιοκτήτες; Γιατί απαλείφεται ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΛΣ και μάλιστα στο όνομα της αποφυγής «συγχύσεων» όπως ειπώθηκε στις αναλύσεις των Θέσεων; Πόσο μπορεί η θέση της χώρας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα να «παραμένει» οτιδήποτε, ενώ έχουμε παρουσία π.χ. επιτρόπων της ΕΕ ακόμα και στα «περίπτερα»; Από πότε το Κ. εγκαταλείπει όρους και έννοιες επειδή έχουν συκοφαντηθεί ή αξιοποιούνται για διαστρέβλωση από τον αντίπαλο;

- Πώς θα συσπειρωθούν κοινωνικές δυνάμεις στην Λ.Σ. όταν με βάση τις θέσεις 61 και 62 «Η Λ.Σ. είναι σε συμφωνία με τη θέση που προτείνει το ΚΚΕ.....με έκβαση του αγώνα προς την εργατική - λαϊκή εξουσία...»; Σε ποια κοινωνική συμμαχία στοχεύουμε όταν στην πράξη επιδιώκουμε να συσπειρώσουμε όσους ήδη συμφωνούν με το σοσιαλισμό;

- Γιατί υποβαθμίζεται το πλαίσιο άμεσων στόχων πάλης της Λ.Σ. (θ. 63);

- Γιατί ακρωτηριάζεται, και μάλιστα κατά τρόπο που ξεφεύγει της μαρξιστικής ανάλυσης, ο αντικειμενικά πολιτικός χαρακτήρας της Λ.Σ. στα όρια της «κοινωνικής συμμαχίας» ; Είναι δυνατό να μην αποκτά και πολιτικό χαρακτήρα όταν μάλιστα επιδιώκει να συσπειρώσει και ευρύτερα λαϊκά στρώματα που δεν ανήκουν στην Ε.Τ.;

- Ποια προσέγγιση μας επιτρέπει να αποφανθούμε ότι όλες οι κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού αποτελούν εργαλεία εγκλωβισμού (θ. 65);

- Πώς συνδέεται η ορθή εκτίμηση της θ. 66 για την ενδεχόμενη εμφάνιση αντικαπιταλιστικών πολιτικών δυνάμεων με τον αποκλεισμό όσων έχουν αποχωρήσει από το Κ., ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησαν; Θα δείξουμε «πόρτα» σε αγωνιστές, πρώην συντρόφους που έχουν επιδείξει έστω κλάσμα του ήθους π.χ. του σ. Κάππου;

- Μέχρι πότε η τακτική μας θα υποτάσσεται σε «τακτικισμούς» προκειμένου να απαντηθούν (;), κατά τρόπο μάλιστα φοβικό και σπασμωδικό, οι επιθέσεις «φιλίας» προς το Κ. δεξιών και «αριστερών» οπορτουνιστών, τη στιγμή που οι «φίλοι» μας αυτοί, παρά τη συγκυριακή τους ενδυνάμωση είναι πολιτικά ξεσκεπασμένοι; Ως πότε η ανεπάρκεια της καθοδήγησης του Κ. στην ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών αποκάλυψης της απόλυτης πολιτικής συνενοχής του «αριστερού» πολιτικού τυχοδιωκτισμού, θα στέλνει νερό στο μύλο των οπορτουνιστών όπως παλιότερα στη σοσιαλδημοκρατία;

- Για το Καταστατικό: Μια και το επίπεδο δημοκρατίας που έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα στο Κ., δεν βοηθάει στην εκπροσώπηση στα Συνέδρια όσων καταψηφίσουν κάποιο προσυνεδριακό ντοκουμέντο, γιατί δεν προβλέπεται τουλάχιστο η εκλογή συνέδρων από τις ΚΟΒ όπου οι σύντροφοι έχουν άμεση αντίληψη για τους υποψήφιους;

- Γιατί υπάρχει πλήρης απουσία συμπερασμάτων από το τουλάχιστο άστοχο «άνοιγμα» της «Τυποεκδοτικής» στην καπιταλιστική αγορά; Ποιο όργανο δεν μπορούσε να προβλέψει ότι οι αστοί τελικά δεν πουλάνε τόσο φτηνά το σκοινί για να τους κρεμάσουμε;

- Επειδή η εργατική δημοκρατία «πατάει» σήμερα στο Κ., είναι υπερήφανοι οι σύντροφοι που αποφάσισαν να ψηφιστούν μαζί ο απολογισμός της ΚΕ και το Πρόγραμμα;

- Γιατί τα μέλη του ΠΓ και της ΚΕ και με την απουσία αρθρογραφίας δεν βοήθησαν να μην μετατραπεί ο προσυνεδριακός διάλογος, σε σημαντικό βαθμό, σε αντιπαράθεση «15τιστών» και «19τιστών»; Πόσο ωφελείται το Κ. από μια τέτοια αντιπαράθεση μακριά από την ουσία;


Χάρης Ζεπάτος
ΚΟΒ Σύρας


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ