Πέμπτη 28 Μάρτη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 30
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Σκέψεις πάνω στις Θέσεις
  • Για τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα:

Ο τρόπος που οι Θέσεις αναλύουν τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα μπορούν εξίσου να συνταιριάξουν απόψεις αντιφατικές που υποστηρίζουν, είτε ότι «είναι ιμπεριαλιστική χώρα», είτε ότι «είναι εξαρτημένη χώρα, είτε ότι «είναι και τα δυο». Βασιζόμενος στο ότι ο καθορισμός της θέσης μιας χώρας καθορίζει και τα καθήκοντα του Κομμουνιστικού Κόμματος στη χάραξη της κατάλληλης τακτικής, αλλά και στη διαμόρφωση της στάσης του σε περίπτωση πολέμου, εκτιμώ ότι ο χαρακτηρισμός της θέσης της Ελλάδας ως «ενδιάμεσης και εξαρτημένης» μπορεί από τη μία να προσπεράσει τις όποιες συγχύσεις και από την άλλη ανταποκρίνεται πλήρως στη σημερινή πραγματικότητα. Τα τελευταία χρόνια, όπου οξύνθηκε η καπιταλιστική κρίση, έγινε ακόμη πιο φανερή η ιμπεριαλιστική παρέμβαση των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών και σε οικονομικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Οσον αφορά τη στάση μας σε περίπτωση πολέμου, δε γίνεται διαχωρισμός στην περίπτωση εμπλοκής της χώρας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο (είτε ως αμυνόμενη είτε ως επιτιθέμενη) και στην περίπτωση που δεχτεί μονόπλευρα από ιμπεριαλιστική χώρα ή ομάδα χωρών επίθεση. Βέβαια, ένας τέτοιος διαχωρισμός είναι άστοχος αν θεωρείς την Ελλάδα ιμπεριαλιστική χώρα, αλλά αναγκαίος αν αναφέρεσαι σε μια χώρα που βρίσκεται σε ενδιάμεση και εξαρτημένη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αν σε ένα ενδεχόμενο μονόπλευρης ιμπεριαλιστικής επίθεσης, οι κομμουνιστές δεν ιεραρχήσουμε στην πρωτοπόρα δράση μας για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και εξαρχής δώσουμε το σύνθημα που αναφέρεται στις θέσεις, τότε είναι πολύ επικίνδυνο, έως και βέβαιο, να απομονωθούμε από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να νομιμοποιήσουμε στη συνείδησή του τη φυσική εξόντωση των κομμουνιστών για την «προδοτική» τους στάση. Δεν πρέπει να αφήνουμε το έδαφος σε εθνικιστικές παρακρατικές ομάδες να εκμεταλλεύονται τον πατριωτισμό του λαού. Αντιθέτως, πρέπει να αναδεικνύουμε την ταξική βάση του πατριωτισμού, αποκαλύπτοντας ότι όταν αυτοί μιλάνε για πατριωτισμό εννοούν την υπεράσπιση με κάθε τίμημα της αστικής εξουσίας, ενώ εμείς υπερασπιζόμαστε την εθνική ανεξαρτησία του ελληνικού λαού, ώστε να μπορεί μόνος του να επιλέξει, με όποια μέσα ο ίδιος αποφασίσει, την επαναστατική ανατροπή της αστικής εξουσίας και την επιβολή της δικής του εργατικής λαϊκής εξουσίας, εκπληρώνοντας έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το διεθνιστικό του καθήκον, αποτελώντας παράδειγμα για την εργατική τάξη κάθε χώρας. Εξάλλου, η παραπάνω άποψη στοιχειοθετείται λαμβάνοντας υπόψη και την ιστορική πείρα. Κατά την εισβολή της φασιστικής Ιταλίας στα αλβανικά σύνορα, ο Ζαχαριάδης με το ανοιχτό του γράμμα από τις φυλακές, ξεκαθάρισε ποια θα έπρεπε να είναι η στάση των κομμουνιστών, καλώντας τους να υπερασπιστούν την πατρίδα, ακόμα και μέσα από τον αστικό στρατό, ενώ αμέσως μετά τη σύμπραξη του Μεταξά με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό, καθόρισε τη γραμμή για ειρήνη και ουδετερότητα και καλούσε το λαό να ανατρέψει τη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά και να εγκαθιδρύσει λαΐκή αντιφασιστική κυβέρνηση. Η γραμμή του Ζαχαριάδη και η ηρωική στάση των κομμουνιστών στον πατριωτικό αγώνα, καταξίωσε στη συνείδηση του ελληνικού λαού τους κομμουνιστές ως γνήσιους πατριώτες, αποτέλεσε το στέρεο έδαφος για τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ στο ΕΑΜ, στην οργάνωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και στην τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ. Με βάση όλα τα παραπάνω προτείνω να παραμείνει και στο νέο καταστατικό του Κόμματος η φράση: «Το ΚΚΕ συνδέει διαλεκτικά το διεθνισμό με τον πατριωτισμό. Είναι γνήσιος και αντάξιος κληρονόμος των εθνικών, δημοκρατικών και επαναστατικών παραδόσεων του ελληνικού λαού» καθώς και η φράση: «...το ΚΚΕ αγωνίζεται για την υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, για την ειρήνη και την προστασία του περιβάλλοντος», που επίσης έχει αφαιρεθεί.

  • Για τη Λαϊκή Συμμαχία:

Η πολιτική συμμαχιών προϋποθέτει συμβιβασμούς τέτοιους, που να βοηθούν στη συσπείρωση κοινωνικών στρωμάτων, των οποίων τα συμφέροντα δεν ταυτίζονται άμεσα με αυτά της εργατικής τάξης. Η ταύτιση που γίνεται στις θέσεις, του αντιμονοπωλιακού με τον αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα της Λαϊκής Συμμαχίας, στενεύει τη συσπείρωση, μιας που υπάρχουν κοινωνικά στρώματα που αντιλαμβάνονται ότι τα μονοπώλια απειλούν την επιβίωσή τους, αλλά έχοντας οι ίδιοι κάποια μικρή ιδιοκτησία, δεν μπορούν να συσπειρωθούν σε αντικαπιταλιστική βάση. Εξάλλου την μικρή ιδιοκτησία θα την κληρονομήσει ως καπιταλιστικό κατάλοιπο και ο σοσιαλισμός, μιας που δεν μπορείς να την καταργήσεις βουλησιαρχικά με διατάγματα. Για παράδειγμα τους μικρούς ΕΒΕ μπορείς να τους συσπειρώσεις ενάντια στα μονοπώλια και στις επιλογές κυβέρνησης - ΕΕ, που ανοίγουν το δρόμο για την κυριαρχία των μονοπωλίων και την εξαφάνιση των μικρών ΕΒΕ, ώστε να τους τραβήξεις στην κοινωνική συμμαχία με την εργατική τάξη. Θα ήταν, όμως, από την αρχή υπονόμευση της προσπάθειας οικοδόμησης της λαϊκής συμμαχίας, να τους καλείς να συσπειρωθούν, αφού πρώτα αποτάξουν την μικροαστική τους αντίληψη περί ιδιοκτησίας. Δεν μπορείς να τους πείσεις λέγοντάς τους ότι θα τους κάνεις κρατικούς υπαλλήλους.

  • Για την παρέμβασή μας στο κίνημα:

Στη θέση 21 η καθυστέρηση στο πέρασμα των αντιλαϊκών μέτρων, που δρομολογούνταν από ΕΕ - κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια, αιτιολογείται μονόπλευρα ως παροχές εξαγοράς και ενσωμάτωσης από την πλευρά της αστικής τάξης. Θα πρέπει να επισημανθεί ο καθοριστικός ρόλος των αγώνων που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, με την πρωτοπόρα συμβολή του ταξικού εργατικού κινήματος (π.χ. Ασφαλιστικό, εργασιακά, Παιδεία κ.ά.). Η επισήμανση και αξιοποίηση παλιότερων άμεσων νικών του κινήματος, μπορεί να δώσει ώθηση στο κίνημα και σήμερα. Εχουμε ευθύνη να αναδεικνύουμε τα όρια του συνδικαλιστικού οικονομικού αγώνα και ως κομμουνιστές να παρεμβαίνουμε ιδεολογικοπολιτικά στην ανάδειξη της προοπτικής της εργατικής λαϊκής εξουσίας, ώστε ο αγώνας να αποκτήσει γερές βάσεις, να μην οπισθοχωρεί το κίνημα από το αποτέλεσμα μιας μάχης. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι στο ξεκίνημα κάθε κινητοποίησης, για κάποιο επιμέρους ή γενικότερο ζήτημα, πρέπει να προκαθορίζουμε την έκβαση του αγώνα, λόγω της «αντικειμενικής» δυσκολίας των αστών να δώσουν σήμερα οτιδήποτε. Με αυτόν τον τρόπο ρίχνουμε νερό στο μύλο αυτών που διαχέουν στους εργαζόμενους την ηττοπάθεια, την αναποτελεσματικότητα των αγώνων, τη ματαιότητα του να απεργήσουν, να οργανωθούν και να παλέψουν μέσα από το επιχειρησιακό και το κλαδικό τους σωματείο. Αν ο εργάτης δεν πειστεί να παλέψει, να αγωνιστεί, να απεργήσει απέναντι στο αφεντικό του και να πετύχει επιμέρους νίκες, πώς μπορεί να πειστεί ότι μπορεί ως τάξη να ανατρέψει τους αστούς, καταργώντας την εκμετάλλευση και επιβάλλοντας τη δική του εξουσία; Με την πρωτοπόρα δράση του Κόμματος και έχοντας εμπιστοσύνη και απόλυτη πίστη στην εργατική τάξη και στα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, μπορούμε να συμβάλουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, στη συγκέντρωση δυνάμεων για τις ακόμα σκληρότερες ταξικές μάχες που έπονται.


Τάσος Σμπρίνης
ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Χαλκίδας - Θήβας


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ