Παρασκευή 22 Μάρτη 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΚΚΕ - κόμμα εργατικό επαναστατικό

Τα μέλη του ΚΚΕ πήραμε την απόφαση να στρατολογηθούμε στο κόμμα της τάξης εκείνης που την φόρτωσε η Ιστορία με το καθήκον να οικοδομήσει το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, ξεκινώντας τη διαδικασία της κοινωνικής επανάστασης με ΕΞΕΓΕΡΣΗ - την ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Κάποιοι το τελευταίο διάστημα φαίνεται να το ξέχασαν αυτό, έτσι πρόκειται και η ταξική πάλη να τους ξεχάσει - ή καλύτερα να τους ξεβράσει. Είναι αυτοί που ανάγουν την ορθότητα της στρατηγικής και της τακτικής του ΚΚΕ σε εκλογικά αποτελέσματα. Οι αστικές εκλογές είναι κοστούμι ραμμένο για άλλους. Κανένας μας δεν οργανώθηκε στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης για να κάθεται να μιλάει για εκλογές και ξανά μανά εκλογές. Τι είναι όμως με δυο λόγια οι εκλογές για τους κομμουνιστές; (όχι τώρα, από το 1917!, Β. Ι. Λένιν, «Κράτος και Επανάσταση», σελ. 20 - 21). Οι κομμουνιστές όπως και οι αστοί γνωρίζουν ότι το βάθρο της καπιταλιστικής εξουσίας δεν είναι το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση, άρα οι εκλογές μπορούν μονάχα να δείξουν την ωριμότητα της συνείδησης της εργατικής τάξης, όχι να αλλάξουν χέρια στην εξουσία.

Κυβέρνηση κρίκος στην επαναστατική διαδικασία!; Πού έγινε αυτό; Στα πρόσφατα διαχειριστικά σχήματα σε Γαλλία, Ιταλία; Η στη Χιλή που η κυβέρνηση που θα «έφερνε» το σοσιαλισμό, κατάφερε να καθίσει τους εργάτες και ποτέ δεν έστρεψαν την οργανωμένη ταξική τους βία ενάντια στους εκμεταλλευτές; Αλλά κύρια ας δούμε, εδώ στην Ελλάδα, πόσο επαναστάτες είναι αυτοί οι διάφοροι «φίλοι» μας όταν κάθονται και εμμένουν στο ζήτημα της κυβέρνησης; Με τις εξελίξεις των δύο τελευταίων χρόνων, θέλουν να μας βάλουν στο διάλογο της αστικής τάξης για το πώς θέλει το εκσυγχρονισμένο κράτος της και με ποιο κόμμα επικεφαλής; Το εργατικό κίνημα έδωσε πολύ αίμα και λόγω απειρίας και λόγω αυταπατών από τότε που γεννήθηκε. Κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται την εξέλιξη της στρατηγικής και την ενσωμάτωση της επαναστατικής πείρας. Το ΚΚΕ δεν τους κάνει τέτοιο χατίρι.

Προσανατολισμός στην εργατική τάξη. Καθήκον για το οποίο από τα προηγούμενα χρόνια έχουν τεθεί στέρεες βάσεις και μέτρα (συνδιάσκεψη για τη δουλειά στην εργατική τάξη, αναδιάταξη κ.τ.λ.). Η οικοδόμηση στους κλάδους και το ζήτημα της αναδιάταξης των κομματικών οργανώσεων είναι παράγοντες για τη νίκη στην επαναστατική κατάσταση και κομβικά στοιχεία που εξασφαλίζουν και την εργατική σύνθεση του Κόμματος. Γερές ΚΟΒ σε βιομηχανικούς χώρους πάει να πει προετοιμασία της νίκης της προλεταριακής εξέγερσης όταν η Ιστορία το θέσει στην ημερήσια διάταξη. Γιατί όπως αναφέρεται από την ΚΕ στο σχέδιο προγράμματος (Θ. 77) η νίκη θα κριθεί εκεί που θα μπορείς να αδρανοποιήσεις τον αντίπαλο, στην παραγωγή, στον ανεφοδιασμό και τις εφεδρείες του. Ας σκεφτούμε τι πάει να πει η παραπάνω θέση ακόμα ακόμα και από όσα έχουμε δει με τη μέχρι τώρα πείρα μας. Τώρα που σε συνθήκες «κοινοβουλευτικής ομαλότητας» και πλήρους κυριαρχίας της αστικής τάξης, π.χ., με μια απεργία για 8 μέρες σε Μετρό και αστικά μέσα μεταφοράς και στο κέντρο της Αθήνας ήταν φανερή μια αποδιοργάνωση που επηρέασε συνολικά τις μεταφορές στην Αττική. Πόσο μάλλον σε συνθήκες που η αστική εξουσία θα κλονίζεται. Αρα καθήκον των κομμουνιστών, ως πρώτοι ανάμεσά τους, να κατευθύνουν τους εργάτες στην κατάληψη των σημείων που θα αποδυναμώσουν την αστική εξουσία. Οσο οι εργάτες μένουν ανοργάνωτοι στα εργοστάσια η αστική εξουσία θα είναι ακλόνητη. Οταν οι εργάτες κατέχουν τα εργοστάσια η εργατική εξουσία θα 'χει κριθεί.

Για τη λαϊκή συμμαχία, το κομμάτι που αναλογεί στους φοιτητές, το ΜΑΣ, τις επιτροπές αγώνα. Στο βαθμό που αναπτύσσουμε χαρακτηριστικά της επιτροπής αγώνα σαν κομμάτι της κοινωνικής συμμαχίας, η πείρα είναι θετική. Η επαφή μας με τα ταξικά συνδικάτα και ομοσπονδίες του κλάδου, οι κοινές συσκέψεις, εκδηλώσεις και κάποιες δράσεις έσπασαν αυταπάτες, τράβηξαν νέους που δεν είχαν επαφή με την οργανωμένη πάλη και το Κόμμα νωρίτερα. Ο φρέσκος αέρας από τους χώρους δουλειάς ανέδειξε γιατί σήμερα τα συμφέροντα των λαϊκών παιδιών επιβάλλουν κοινή αγωνιστική συμπόρευση με τον κλάδο που θα είμαστε εργαζόμενοι αύριο. Η επαφή των φορέων της κοινωνικής συμμαχίας και η κοινή αγωνιστική συμπόρευση πρέπει να πάρει καθολικά χαρακτηριστικά. Η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη πάνω στους αγώνες για να μην πληρώσει την κρίση ο φοιτητής από λαϊκή οικογένεια βοηθήθηκε από την αντιπαράθεση του καπιταλιστικού πανεπιστήμιου με το πρώτο σοσιαλιστικό πανεπιστήμιο - το σοβιετικό, στοιχείο που ήρθε να στρώσει έδαφος για την ανωτερότητα του σοσιαλισμού και την προοπτική του. Το ταξικό μίσος είναι στοιχείο που πρέπει να καλλιεργούμε συνολικά στην εργατική τάξη για να μπορούμε κι εμείς καλύτερα να αντεπεξέλθουμε, χτυπάει ύπουλα. Π.χ., το πανεπιστήμιο καταργεί το φυσικό διαχωρισμό μεταξύ του παιδιού του τραπεζίτη και του βιομήχανου με το παιδί του εργάτη (αυτό το ένα από τα δέκα που κατάφερε και πέρασε στο πανεπιστήμιο!), τους βάζει να κάτσουν στο ίδιο έδρανο να συζητάνε λες και έχουν τα ίδια άγχη, ενώ πριν στο σχολείο τους χώριζαν όσα χιλιόμετρα χωρίζουν τον Ασπρόπυργο με τον Διόνυσο. Την παρέμβασή μας πρέπει να απασχολήσει η συζήτηση για το πώς και πότε (σε ποιες συνθήκες) θα γίνει η σοσιαλιστική αλλαγή και ότι όλα όσα κάνουν οι κομμουνιστές σήμερα υποτάσσονται στην προετοιμασία των επαναστατικών δυνάμεων για τη νίκη, όταν έρθει αυτό το «πότε».

Το ΚΚΕ σήμερα υλοποιεί το καθήκον κάθε επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος να διδάσκεται από τη ζωή με εργαλείο το μαρξισμό - λενινισμό. Δεν κάνει το χατίρι ούτε να μπαίνει σε ήσυχα κοινοβουλευτικά δρομάκια ούτε όμως λόγω της οπορτουνιστικής κριτικής που του γίνεται σταματά ή αμβλύνει την αυτοκριτική του. Αναγνωρίζει πως έχουν γίνει βήματα αλλά είμαστε πίσω από τις ανάγκες και εκεί είναι που θα μας κρίνει η ταξική πάλη αν αντεπεξήλθαμε. Εχει καταφέρει η πείρα του να μελετάται και τα συμπεράσματα να βγαίνουν από κομμουνιστικές συλλογικές διαδικασίες. Το βασικό θέμα του συνεδρίου είναι το πρόγραμμα. Σε αυτή την βάση το σχέδιο προγράμματος που καταθέτει η ΚΕ έρχεται και συνοψίζει την εμπειρία και τις συλλογικές αποφάσεις χρόνων. Διατυπώνονται τα καθήκοντα του Κόμματος στην επαναστατική κατάσταση, κάτι το οποίο έλειπε, στοιχείο που μπορεί και πρέπει να δώσει ώθηση, να κατευθύνει την ιδεολογικοπολιτική μας παρέμβαση, μπορεί να διαφωτίσει το τι είναι αυτό που καθορίζει εν τέλει την τακτική του Κόμματος. Ο σοσιαλισμός για το ΚΚΕ δεν είναι αφηρημένη έννοια αλλά στρατηγικός στόχος προς επίτευξη και αυτό διατυπώνεται στο σχέδιο προγράμματος ξεκάθαρα.


Αλέξανδρος Λάγγης
ΚΟΒ Φυσικομαθηματικής Αθήνας


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ