Οι Θέσεις για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, αναφερόμενες στα ζητήματα Υγείας καθορίζουν τα εξής: α) θέση 63 (σελ. 46): «Η Λαϊκή Συμμαχία...Υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δωρεάν Εκπαίδευση, Υγεία - Πρόνοια». β) Στο Σχέδιο Προγράμματος θέση 82 (σελ. 63) αναφέρεται: «Καταργείται η ατομική ιδιοκτησία και η οικονομική δραστηριότητα στην Εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια» και παρακάτω γ) θέση 86 (σελ. 66): «Οργανώνεται από κρατικούς οργανισμούς και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ινστιτούτα κ.λπ., η επιστημονική έρευνα, η οποία υπηρετεί την προστασία και προαγωγή της υγείας...». Πάνω σ' αυτές τις Θέσεις θα διατυπωθούν παρακάτω ορισμένες σκέψεις.

Πάγια θέση του ΚΚΕ, για την οποία πάλεψαν και παλεύουν χιλιάδες υγειονομικοί και η οποία απηχεί καθολικό αίτημα του ελληνικού λαού, είναι ότι η Υγεία αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Στη χώρα μας, οι εξελίξεις στον ΕΟΠΥΥ, οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων, η κατάργηση τμημάτων και οι σοβαρές δυσλειτουργίες άλλων στο ΕΣΥ, οι ελλείψεις στη φαρμακευτική περίθαλψη οδηγούν, όσους ασθενείς έχουν κάποια χρήματα, στον ιδιωτικό τομέα και όσους δεν έχουν στην επιδείνωση και ίσως στο θάνατο. Εν τω μεταξύ, χιλιάδες ανασφάλιστοι δεν έχουν καμία δυνατότητα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αυτή είναι η ταξική φύση της περίθαλψης στη χώρα μας και γενικά στις καπιταλιστικές χώρες (π.χ. Μ. Βρετανία κ.ά.).

Οι λαϊκές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ενάντια σ' αυτές τις αρνητικές εξελίξεις στον τομέα της Υγείας ήταν και είναι πολλές, σχεδόν καθημερινές. Ταυτόχρονα, τα ζητήματα Υγείας αναδείχτηκαν ως πρωτεύοντα από το ΚΚΕ, με επίκαιρες ερωτήσεις στη Βουλή, αποκαλυπτικά άρθρα και μελέτες.

Ορισμένα κοινωνικά φαινόμενα, όπως π.χ. η πείνα (δείκτης της φτώχειας) σε παιδιά στα σχολεία, η αύξηση του AIDS λόγω της πορνείας και των χρηστών ενδοφλεβίων ναρκωτικών, η αναμενόμενη μείωση στο προσδόκιμο επιβίωσης (λόγω των μέτρων σκληρής λιτότητας), η αύξηση των αυτοκτονιών κ.ά, προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία στους επιστήμονες Υγείας. Ολοι παρακολούθησαν με αγανάκτηση το θρίλερ για τις ελλείψεις φαρμάκων, τους ανάλγητους εκβιασμούς των φαρμακευτικών μονοπωλίων (ειδικά κατά την προεκλογική περίοδο) και ιδιαίτερα για τα φάρμακα των καρκινοπαθών, με την ανοχή και τη συνενοχή του κράτους. Ολα τα παραπάνω και η συμπαρομαρτούσα στάση των ηγεσιών των φαρμακευτικών συλλόγων, έφεραν σε απελπιστική κατάσταση τους ασθενείς που αναγκάστηκαν να πληρώνουν εξ ολοκλήρου τα φάρμακά τους. Στο σημείο αυτό, είναι ανάγκη να τονιστεί ότι η μελέτη του πλέγματος Φάρμακο: έρευνα, παραγωγή, έλεγχος, διάθεση, πρέπει να πραγματοποιείται σε βάθος και ολόπλευρα από τους κομμουνιστές, τόσο όσον αφορά στο νομικό καθεστώς, τη δράση των πολυεθνικών και ντόπιων φαρμακευτικών εταιρειών, όσο και στο ρόλο του κρατικού παράγοντα.

Σχετικά με την επιστημονική έρευνα στον τομέα της Υγείας, οι επιστήμονες Υγείας γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι αυτή κυριαρχείται από τις πολυεθνικές. Πολλά θα μπορούσε κανείς να γράψει γι' αυτό το θέμα. Ωστόσο, πολύ περιληπτικά, ας σημειώσουμε το εξής: Παρά τα τεράστια ποσά που υποτίθεται ότι ξοδεύονται για την έρευνα, σοβαρές ασθένειες όπως ο καρκίνος, το άσθμα , αλλά και το κοινό κρυολόγημα παραμένουν χωρίς ίαση. Γιατί; Ο κύριος λόγος είναι ότι η έρευνα κατευθύνεται με βάση το μάρκετινγκ και την αναμενόμενη κερδοφορία και όχι με βάση τις ανάγκες των ασθενών.

Οι λειτουργοί της Υγείας, που εμπνέονται ακόμα από τον όρκο του Ιπποκράτη, αντιμετωπίζουν, καθημερινά, τις ελλείψεις του ΕΣΥ, που καθιστούν το έργο τους δύσκολο έως και επικίνδυνο, τις περικοπές μισθών και εφημεριών, τις ελλείψεις στην εκπαίδευση, την εξάρτηση στην ενημέρωση, την πίεση να συμπληρώσουν τους πόρους τους με το γνωστό «φακελάκι». Πολλοί - νέοι - παραμένουν άνεργοι, ή στην πολύχρονη αναμονή για ειδικότητα κάνουν άλλες δουλειές, ενώ αρκετοί αποφασίζουν να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες, όπου πιστεύουν ότι θα βρουν επιστημονικά καλύτερες συνθήκες εργασίας και αμοιβής. Ετσι, παρατηρείται το εξής αντιφατικό μεν - αλλά σύνηθες στον καπιταλισμό - φαινόμενο: ενώ το κράτος ξοδεύει για την εκπαίδευση π.χ. των γιατρών, αλλά χωρίς σχεδιασμό για την απορρόφησή τους, στη συνέχεια τους αφήνει στην αδράνεια, την ανεργία και την μετανάστευση. Την ίδια στιγμή ολόκληροι πληθυσμοί της υπαίθρου ή της πόλης δεν καλύπτονται από γιατρούς, ενώ και στα νοσοκομεία υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις. Δύσκολη υπόθεση γίνεται και το ιδιωτικό ιατρείο, ιδιαίτερα για τους νέους γιατρούς, όταν δεν εντάσσεται στα πλαίσια μιας οργανωμένης ήδη αλυσίδας του ιδιωτικού τομέα Υγείας, που στις μέρες μας ανθεί και κάνει χρυσές δουλειές.

Οι κομμουνιστές προτείνουν στους προοδευτικούς επιστήμονες Υγείας, που ανήκουν στη μισθωτή εργασία και την αυτοαπασχόληση, να υιοθετήσουν αγωνιστική στάση απέναντι στην κατεδάφιση των δομών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Να διατηρήσουν την ανεξαρτησία της επιστημονικής τους άποψης, να παλέψουν ενάντια στις δεσμεύσεις από μονοπώλια. Τους προτείνουν ακόμα να μελετήσουν μαζί τους σε βάθος, επιστρατεύοντας τις επιστημονικές τους γνώσεις, τις ρίζες της κακοδαιμονίας με κάθε λεπτομέρεια και να επεξεργαστούν μαζί τους λύσεις για όλα τα προβλήματα σε μια κοινωνία σοσιαλιστική.

Ολοι γνωρίζουν ότι η εξασφάλιση του κοινωνικού αγαθού της Υγείας ξεκινάει από την προστασία του περιβάλλοντος (βλ. νέφος, ρύπανση των υδάτων κ.λπ.), την υγιεινή και ασφάλεια στο χώρο εργασίας, το εργασιακό άγχος, αλλά και το άγχος του ανέργου.

Ποια μέτρα πρέπει να παρθούν για το περιβάλλον, για την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών, για την περίθαλψη των ανέργων και ανασφάλιστων; Ολα τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμη είναι πεδία στα οποία με προθυμία και ενθουσιασμό πρόσφεραν και προσφέρουν τις γνώσεις τους και τη δράση τους προοδευτικοί επιστήμονες Υγείας, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές.

Πρέπει, τέλος, να τονιστεί, ότι όχι μόνο η μελέτη των εθνικών συστημάτων Υγείας των χωρών όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός, αλλά και των επιστημονικών τους κατακτήσεων, αποτελούν πολύτιμη πηγή γνώσης για το πώς μπορεί η Υγεία πράγματι να γίνει κοινωνικό αγαθό.