Κοντά στο κλείσιμο κρίσιμης συμφωνίας σχετικά με τις αρμοδιότητες μίας «Ενωσης Σερβικών Κοινοτήτων» Κοσσυφοπεδίου που θα διευθετεί τα της (αυτο;)διοίκησης των Σέρβων στο βόρειο τμήμα του προτεκτοράτου και η οποία θεωρείται κομβικό σημείο για την πλήρη «ομαλοποίηση» των σχέσεων Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου, βρίσκονται τις τελευταίες μέρες οι ηγεσίες σε Βελιγράδι και Πρίστινα υπό την πίεση της μεσολάβησης της Υπατης Εκπροσώπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια, Κάθριν Αστον. Η Αστον μάλιστα μετέβη γι' αυτό το σκοπό την περασμένη Πέμπτη στις πρωτεύουσες Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου, σε μία προσπάθεια να εξασφαλίσει την επιτυχία της επόμενης τριμερούς συνάντησης κορυφής ανάμεσα στην ίδια, στον πρωθυπουργό των Κοσσοβάρων Αλβανών Χασίμ Θάτσι και στο Σέρβο πρωθυπουργό Ιβιτσα Ντάσιτς στις 20 του μήνα στις Βρυξέλλες.

Ο πρωθυπουργός των Κοσσοβάρων Αλβανών Χασίμ Θάτσι που συναντήθηκε το πρωί της Πέμπτης με την Αστον (αφού προηγουμένως επικοινώνησε με τον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών Φίλιπ Ρίκερ), παραδέχθηκε ότι οι δύο πλευρές είναι «στο τελικό στάδιο» μίας συμφωνίας για την ομαλοποίηση των διμερών σχέσεων. Πρόσθεσε ότι μετά από αυτή τη συμφωνία, θα ακολουθήσει η διοργάνωση εκλογών σε τέσσερις σερβικούς δήμους του προτεκτοράτου για τη σύσταση της «Ενωσης των Σερβικών Κοινοτήτων», τονίζοντας με κάθε αφορμή ότι αυτή η «Ενωση» δε θα έχει εκτελεστικές και νομοθετικές εξουσίες και θα λειτουργεί «με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους του Κοσσυφοπεδίου και της ΕΕ»... Ωστόσο, δεν ήταν και πολύ πειστική η προσπάθεια του Θάτσι να εμφανίσει ότι αυτή η «Ενωση» δε θα σημάνει την εξασφάλιση ευρείας ή περιορισμένης αυτονομίας στη σερβική πλευρά...

Το μεσημέρι της Πέμπτης, ακολούθησε η σχεδόν δίωρη συνάντηση της Αστον με τον Σέρβο Πρόεδρο Τόμισλαβ Νίκολιτς, τον Σέρβο πρωθυπουργό Ιβιτσα Ντάσιτς και τον πρώτο αντιπρόεδρο της σερβικής κυβέρνησης Αλεξάνταρ Βούσιτς. Το απόγευμα, σε δηλώσεις που έκανε ο Πρόεδρος Νίκολιτς, παραδέχθηκε ότι η σερβική πλευρά «ποτέ δε βρισκόταν πιο κοντά» σε μία συμφωνία με την Πρίστινα, ωστόσο και αυτός απέφυγε να αναφερθεί σε ουσιώδεις λεπτομέρειες ή να προβεί σε δηλώσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένταση στην άλλη πλευρά, όπως αυτές που έκανε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στη διάρκεια μίας ακόμη πυρετώδους συνάντησης της σερβικής ηγεσίας με την Κάθριν Αστον. Ο Νίκολιτς είχε αναφερθεί τότε στις πιθανότητες επίτευξης μίας συμφωνίας χάρη στις «υποχωρήσεις της Πρίστινας» από τις αρχικές επιφυλάξεις στο ζήτημα της «Ενωσης Σερβικών Δήμων Κοσσυφοπεδίου», καθώς η ηγεσία των Κοσσοβάρων Αλβανών φέρεται πως έχει αποδεχθεί κάποια δικαιώματα αυτονομίας στη σερβική πλευρά.

Η Αστον από την πλευρά της εμφανίστηκε, σε ανακοίνωσή της στις 14/3, λιτή και διπλωματική δίνοντας έμφαση στις συνομιλίες που είχε στην Πρίστινα, υποστηρίζοντας ότι δε συζητήθηκαν μόνον τα έως τώρα συμφωνηθέντα αλλά και η ανάγκη ολοκλήρωσης συζητήσεων και επίτευξης συμφωνιών «σε ανοιχτά ζητήματα, ιδιαίτερα πάνω στο βόρειο Κοσσυφοπέδιο το συντομότερο δυνατόν».

Σε αντίθεση με τα μισόλογα της ηγεσίας των Σέρβων και των Κοσσοβάρων Αλβανών, διαφωτιστικότερα ήταν κάποια σερβικά ΜΜΕ με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση της εφημερίδας ΜΠΛΙΤΣ που στις 14 Μάρτη, επικαλούμενη καλά πληροφορημένες πηγές στην ΕΕ, υποστήριξε ότι η συμφωνία ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα σχετικά με τη συγκρότηση της Ενωσης και τις εξουσίες των σερβικών κοινοτήτων στο Κοσσυφοπέδιο, «έχει ήδη γίνει». Οι Ευρωενωσιακοί αξιωματούχοι που επικαλείται η εφημερίδα, φέρεται να χαρακτηρίζουν «επιτυχημένη» την αποστολή της Κάθριν Αστον στο Κοσσυφοπέδιο (η οποία ξεκίνησε τις τριμερείς συνομιλίες Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου και ΕΕ στις Βρυξέλλες πριν ακριβώς δύο χρόνια...). Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν μάλιστα ότι οι όποιες καθυστερήσεις για τη δημοσιοποίηση της «συμφωνίας» γίνονται προκειμένου να προετοιμάσουν οι ηγεσίες αμφοτέρων πλευρών την κοινή γνώμη στις χώρες τους, καθώς καμία από τις δύο πλευρές δε θα μείνει πλήρως ικανοποιημένη.

Από όλα αυτά συνάγεται ως πολύ πιθανή η «παραχώρηση» δικαιωμάτων αυτονομίας και αυτοδιοίκησης στους Σέρβους του βορείου Κοσσυφοπεδίου από την ηγεσία των Κοσσοβάρων Αλβανών, με αντάλλαγμα την αναγνώριση της ντε φάκτο «ανεξαρτησίας» του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου από τη σερβική πλευρά με κάποια «υβριδική» νομικίστικη φόρμουλα. Το «χάπι» της σερβικής υποχώρησης στο θέμα του Κοσσυφοπεδίου δεν αποκλείεται να «χρυσωθεί» με τη χορήγηση ημερομηνίας έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Σερβίας και ΕΕ, πράγμα που θα φανεί όχι τόσο μετά την επικείμενη συνάντηση της Αστον με την ηγεσία Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου στις 20 του μήνα, αλλά στην έκθεση που θα υποβάλει η ίδια τον ερχόμενο Απρίλη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην ίδια έκθεση η Αστον δεν αποκλείεται να επιβραβεύσει και την Πρίστινα προτείνοντας να δοθεί και σε αυτήν το πράσινο φως για την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη μίας Συμφωνίας Σταθεροποίησης και Σύνδεσης ανάμεσα στο Κοσσυφοπέδιο και την ΕΕ.

Κοντολογίς, 14 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη ιμπεριαλιστική επέμβαση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ στην πρώην Γιουγκοσλαβία (Μάρτης 1999), επιχειρείται «κουκούλωμα» των ανοιχτών ως σήμερα πληγών που προκάλεσε η επέμβαση σε βάρος των λαών της περιοχής με την επιβολή μίας επίπλαστης, επιφανειακής «ειρήνης» που θα διατηρείται υπό την κάννη των ΝΑΤΟικών όπλων και θα «καλλιεργείται» προς όφελος των μονοπωλίων των καπιταλιστών και στις δύο μεριές του Ατλαντικού.

Αλλωστε, τα σχέδια και οι επιχειρήσεις των ιμπεριαλιστών για διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας και «αναδιάταξη» των συνόρων στα δυτικά Βαλκάνια σχετίζονται με την ανάγκη εξασφάλισης των γεωπολιτικών και ενεργειακών συμφερόντων τους σε ορίζοντα δεκαετιών. Γεγονός που εξηγεί, μεταξύ άλλων, την οικοδόμηση της τεράστιας αμερικανικής βάσης «Μπόντστιλ» στο Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου και τις κατά καιρούς ενισχύσεις της ΝΑΤΟικής στρατιάς και της αστυνομικο-δικαστικής αποστολής της ΕΕ (EULEX) στο προτεκτοράτο.

O,τι, δηλαδή, δεν καταφέρνουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τον πόλεμο, το επιχειρούν στη συνέχεια με τις τάχα «ειρηνευτικές» αποστολές τους, μετατρέποντας τον πλούτο που θα μπορούσαν με άλλη εξουσία να αξιοποιήσουν οι λαοί, βορά στην κερδοφορία των μονοπωλίων. Γι' αυτό και το επόμενο μεγάλο στοίχημα για τους λαούς των δυτικών Βαλκανίων δεν πρέπει να είναι μία θέση στην ευρω-ατλαντική κολυμπήθρα του Σιλωάμ (όπως τάζουν σήμερα οι Βρυξέλλες σε Σερβία και Κοσσυφοπέδιο) αλλά η αποτίναξη του ζυγού που θα δημιουργήσει η εμβάθυνση της μεγαλύτερης συμμετοχής τους στις ευρω-ατλαντικές λυκοσυμμαχίες και η πάλη για να κάνουν αυτοί κουμάντο και όχι οι εκμεταλλευτές τους, ντόπιοι και ξένοι.