Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ και του ΚΕΘΕΑ στις εγκαταστάσεις του προγράμματος στις φυλακές της Θήβας

«Εδώ τα πρόσωπα είναι χαμογελαστά», παρατήρησε η Αλέκα Παπαρήγα καθώς οι θεραπευόμενες κρατούμενες την ξεναγούσαν στο χώρο της κοινότητας. «Ναι, γιατί κοινότητα σημαίνει ζωή», της απάντησε μία από τις νεαρές κοπέλες. Θεραπευόμενες, εργαζόμενοι του ΚΕΘΕΑ και η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ κάθισαν σε έναν κύκλο και αντικρίζοντας ο ένας τον άλλο κουβέντιασαν ζεστά, με συγκίνηση και ανθρωπιά για τον αγώνα για «ζωή χωρίς αλυσίδες», για την τεράστια δύναμη του ανθρώπου, αλλά και για το μεγαλείο της συλλογικής προσπάθειας. Μάλιστα, οι θεραπευόμενες - όλες ανάμεσα στις ηλικίες 20-35 ετών και ορισμένες από αυτές μάνες - περιέγραψαν βήμα - βήμα τα στάδια της θεραπείας και πώς παλεύουν να βγουν δυνατές στην κοινωνία.

Ο άνθρωπος έχει τεράστια δύναμη μέσα του, σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα παίρνοντας το λόγο και συνέχισε: Συνήθως στην ιστορία μαθαίνουμε για τους ήρωες, όμως υπάρχουν και χιλιάδες ανώνυμοι ήρωες που μπορεί να είναι πιο ήρωες από τους γνωστούς. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει κάτι μέσα του, που μπορεί να τον κάνει να αλλάξει. Και εσείς, μετά από την προσπάθεια που κάνετε, δεν υστερείτε σε τίποτα, αντίθετα θα είστε πιο έμπειρες, πιο «ψημένες», πιο δυνατές. Την πιστεύουμε πραγματικά την απεξάρτηση και γι' αυτό τη βοηθάμε.

Μέσα από την κοινότητα και την απεξάρτηση ξαναγεννιούνται, ακόμη και στο περιβάλλον της φυλακής. Μαθαίνουν «απλά» πράγματα, τα οποία στην πραγματικότητα είναι μεγάλες αξίες και στόχοι για όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα σε μια κοινωνία «σάπια», βάρβαρη που δεν βοηθάει τον άνθρωπο να σηκωθεί, αντίθετα τον καταρρακώνει: Να παραδέχονται ότι έχουν πρόβλημα και χρειάζονται βοήθεια. Να μοιράζονται με ειλικρίνεια συναισθήματα και σκέψεις. Τη συνεργασία, την αλληλοβοήθεια, την ισοτιμία. Να αντιπαλεύουν την παραίτηση.

«Η κοινότητα είναι μια όαση μέσα στη φυλακή», είπε κάποια θεραπευόμενη. «Εδώ παλεύουμε για τη ζωή μας». «Και για τη ζωή της 7μηνης κόρης μου, που γεννήθηκε εδώ μέσα», πρόσθεσε μια άλλη. «Την εξάρτηση δεν τη βλέπω σαν ασθένεια, αλλά σαν ένα δρόμο που ακολουθήσαμε γιατί ζούσαμε τόσα αδιέξοδα». Ωστόσο παρά τις μεγάλες προσπάθειες του ΚΕΘΕΑ και των θεραπευόμενων πρέπει πολλά ακόμα να γίνουν. Είναι ενδεικτικό πως οι κρατούμενες μετά το 8ωρο της μέρας τους που περνούν στο πρόγραμμα, γυρνούν πάλι στο κελί μαζί με άλλες κρατούμενες, που μπορεί να κάνουν χρήση ή να έχουν βίαιες συμπεριφορές. Γυρνούν στους θαλάμους όπου επικρατεί ο νόμος «του πιο ισχυρού», ένα «σύστημα αξιών και συμπεριφορών τελείως διαφορετικό από της κοινότητας». Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο για τη διαταραχή της θεραπείας και ένα πάγιο αίτημα του ΚΕΘΕΑ είναι να δημιουργηθούν ξεχωριστοί κοιτώνες για όσες κρατούμενες παρακολουθούν το πρόγραμμα.

Οι ώρες περνούσαν και όλοι ήταν απορροφημένοι στην κουβέντα, ώσπου ήρθε η ώρα για διάλειμμα και γεύμα που είχαν μαγειρέψει οι θεραπευόμενες για τις ίδιες και την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ. Στη συνέχεια επανήλθαν στον «κύκλο» για να αποχαιρετιστούν με δυο λόγια από τις εντυπώσεις που άφησε η συνάντηση. Τότε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ δώρισε βιβλία στις θεραπευόμενες, ενώ ο διευθυντής του ΚΕΘΕΑ, Μπ. Πουλόπουλος, προέτρεψε του χρόνου την ίδια μέρα η συνάντηση των θεραπευόμενων με το ΚΚΕ να γίνει στη δομή πια της κοινωνικής επανένταξης.

Αποδεικνύεται ότι δεν πρέπει προκαταβολικά να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και κατέληξε: «Χάρηκα πάρα πολύ που ήρθα σήμερα εδώ και σας γνώρισα, κυρίως γιατί αυτό που κάνετε δείχνει το ΜΠΟΡΩ. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό σήμερα και ισχύει για τους πάντες. Εσείς περνάτε περισσότερα εμπόδια για να πείτε το "Μπορώ" και γι' αυτό το δικό σας είναι με κεφαλαία γράμματα». «Βέβαια, συμπλήρωσε, βοηθά και το πρόγραμμα να αποκτήσετε τη δύναμη, δεν σας λένε πάρτε χάπια, να είστε συνέχεια εξαρτημένες από μία ουσία κλπ. Είστε έμπειρες από τις δυσκολίες της ζωής και μπορεί τα αρνητικά που έχετε ζήσει να γίνουν μεγάλο όπλο για σας για να διεκδικήσετε μια ζωή που δε θα σαν οδηγήσει ξανά εδώ. Για να τα βάλετε με αυτούς που φταίνε και όχι με τον εαυτό σας».