Σάββατο 9 Μάρτη 2013 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 22
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Ορισμένες σκέψεις

Αγαπητοί φίλοι,

Η θρασύτητα ανεπαρκούς θεωρητικής κατάρτισης και η ευκολία του «έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λέμε», με ωθούν να σταθώ στο σημείο της αποδοχής της ιδεολογίας ως προϋπόθεση της ένταξης στο κόμμα.

Η ιδεολογία του μαρξισμού - λενινισμού (που έχει φιλοσοφική βάση το διαλεκτικό υλισμό) νομίζω ότι είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Η αποδοχή της, για να έχει ουσιαστικό νόημα, προϋποθέτει τη μελέτη της. Δεν είναι αυτό κάτι πιο απαιτητικό από τη μελέτη και αποδοχή του προγράμματος και του καταστατικού; Η αποδοχή του προγράμματος, της συλλογικής προσπάθειας εφαρμογής της θεωρίας στην πράξη, δεν αποτελεί ικανοποιητικό πρώτο εχέγγυο ότι το εντασσόμενο μέλος δε σκοπεύει να αλλοιώσει την ιδεολογία του Κόμματος; Δεν είναι το ίδιο το Κόμμα το καλύτερο περιβάλλον για τη μελέτη, αφομοίωση και αποδοχή της ιδεολογίας; Πρέπει πρώτα να διαβάσει κάποιος την κριτική της εγελιανής φιλοσοφίας και μετά να ενταχθεί στο Κόμμα;

Το ανέβασμα του ιδεολογικού επιπέδου του Κόμματος συνολικά, και κάθε μέλους ξεχωριστά, είναι αναγκαίο. Στην κοινωνία, σε μη επαναστατική περίοδο, κυριαρχούν οι αστικές ιδέες (διατηρούνται σε σημαντικό βαθμό και μετεπαναστατικά ακόμη). Είναι αναμενόμενο να διεισδύουν στο Κόμμα και καθήκον του - αν θέλει να είναι κομμουνιστικό - να τις αντιμετωπίζει συνεχώς. Να αυτοπροστατεύεται από την κοινωνία (τις ιδέες της κυρίαρχης τάξης), αν θέλει να την αλλάξει. Το Κόμμα δεν είναι η κοινωνία. Οταν κάποιοι παραχαράσσουν ξεδιάντροπα τον Λένιν, αυτοί ως και τον Καραμανλή είναι ικανοί να βαφτίσουν «αντιιμπεριαλιστή» που ήθελε την «απεξάρτηση»/«παραγωγική ανασυγκρότηση» της χώρας (επειδή συγκρούστηκε με την «Πάουερ» και δημιούργησε την κρατική ΔΕΗ), προκειμένου να πείσουν τους εργάτες να σκάψουν το λάκκο τους συμπορευόμενοι με εγχώριους «παραγωγικούς» κεφαλαιοκράτες, η επαγρύπνηση πρέπει να ενταθεί ακόμα περισσότερο. Τίθενται όμως κάποια πρακτικά ζητήματα.

Η θρησκευτική πίστη είναι ένα από αυτά και η συγκεκριμένη διατύπωση μπορεί να εκληφθεί ότι κλείνει τις πόρτες του Κόμματος σε κάποιον θρησκευόμενο. Ομολογώ ότι η θέση κάποιου θρησκευόμενου που επιδιώκει τη λαϊκή εξουσία, είναι «λογικά» δίπλα στο Κόμμα, ως μέλος της λαϊκής συμμαχίας (κάτι που απαντά στην κατηγορία ότι στη λαϊκή συμμαχία συσπειρώνεται μόνο το... ΚΚΕ). Η ένταξή του θα συνιστούσε μιαν αντίφαση. Αν όμως την επιθυμεί, τότε γιατί αυτή η αντίφαση να μη θεωρηθεί προσωπική του υπόθεση; Ο Μοσκώφ ή θρησκευόμενοι αγωνιστές δεν τίμησαν το Κόμμα;

Νομίζω ότι το κύριο πρέπει να είναι η συγκέντρωση δυνάμεων για να έρθουν στην εξουσία οι εργάτες. Δε σκαμπάζω από κομματική δουλειά, θεωρώ όμως ότι όταν υπάρχει κίνδυνος να συγκαλυφθούν υπαρκτές ταξικές αντιθέσεις εντός της εκκλησίας (πιστοί-κατώτερος-ανώτερος κλήρος) και να χειραγωγηθούν εργάτες (μέσω «φιλανθρωπικών» δικτύων), το θρησκευτικό συναίσθημα δεν πρέπει να υποτιμάται. Ούτε για τους Ελληνες, ούτε για τους μετανάστες (πιο ευάλωτοι). Αν πρόκειται άλλωστε να απονεκρωθεί πραγματικά η θρησκεία, αυτό δε θα γίνει με βιβλία - όσο διαφωτιστικά κι αν είναι.

Μια επεξήγηση ίσως να ήταν χρήσιμη. Ας μην υπάρξει η παραμικρή πιθανότητα να μείνει μακριά από το Κόμμα έστω και ένας πρωτοπόρος εργάτης επειδή θα θέλει να κάνει το σταυρό ή την προσευχή του.

Ετσι κι αλλιώς η Γη θα γίνει κόκκινη (...)

Χριστούλη μου, όμορφη που 'ναι η προφητεία αυτή.

Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό.


Γεώργιος Κοντόρης
Φίλος του Κόμματος, Ραβενή Θεσπρωτίας


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ