• Χαιρέτιζε σαν παράδειγμα προς μίμηση τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις σε Γαλλία και Ιταλία. Κι όταν αποκαλύφθηκε τι εστί κεντροαριστερά «κατάπιε» τη «γλώσσα» του.
• Χαιρέτιζε την εκλογή Ολάντ επειδή θα έφερνε τάχα «νέο αέρα» στην Ευρώπη, μέχρι που αποδείχτηκε ότι ήταν κοπανιστός.
• Χαιρέτιζε μέχρι και τους Μόντι - Ραχόι για τις διαπραγματευτικές τους ικανότητες και ζητούσε συμμαχίες του Νότου, μέχρι που φάνηκε στην υπηρεσία ποιων βρίσκονται οι ικανότητες των πρωθυπουργών Ισπανίας και Ιταλίας.

Εναγωνίως και ματαίως ψάχνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πρότυπο «θετικής» διαχείρισης του καπιταλισμού να προβάλει στο λαό και κάθε φορά αποδεικνύεται άνθρακες ο θησαυρός. Αλλά τη βρώμικη δουλειά την έχει ήδη κάνει στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις. «Ποτίζει» κάθε φορά τις αυταπάτες που έχει «σπείρει», ότι η αλλαγή φρουράς στη διακυβέρνηση της αστικής εξουσίας και η πριμοδότηση πότε του ενός και πότε του άλλου διαχειριστή της, είναι ικανή προϋπόθεση να δρομολογήσει φιλολαϊκές εξελίξεις.

Και την ίδια ώρα που με το χειροκρότημα αποπροσανατολίζει το λαό, κάνει την πάπια για τους ομοϊδεάτες του εκεί όπου κυβερνούν σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις επιταγές των μονοπωλίων. Οπως στη Δανία, όπου το αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην κυβέρνηση. Οπως στα κρατίδια της Γερμανίας, όπου επίσης συγκυβερνούν και τώρα συζητούν να βάλουν πλάτη στους σοσιαλδημοκράτες, για να βάλουν αυτοί στο χέρι την κεντρική κυβέρνηση. Και στις δύο περιπτώσεις πέφτουν «βροχή» τα αντιλαϊκά μέτρα.