Με ανησυχεί που από το σχέδιο καταστατικού έχουν αφαιρεθεί ή τροποποιηθεί συγκεκριμένες, αναντικατάστατες προβλέψεις του ισχύοντος καταστατικού. Αναφέρω ενδεικτικά τις πιο σημαντικές, που το Συνέδριο πρέπει να τις εντάξει στο καταστατικό:

• Αρθρο 1, αναντικατάστατα στοιχεία του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού (που έχουν αφαιρεθεί) είναι επίσης (οι διατυπώσεις είναι του ισχύοντος καταστατικού):

«Διασφάλιση του δικαιώματος να εκφράζουν ελεύθερα και υπεύθυνα τη γνώμη τους σε όλα τα ζητήματα του Κόμματος, σύμφωνα με το καταστατικό. Διασφάλιση της προσωπικής συμβολής, πρωτοβουλίας και ευθύνης όλων των κομματικών μελών στη λήψη και εφαρμογή των αποφάσεων».

«Στελέχη και μέλη που εμποδίζουν την κριτική φέρνουν σοβαρή ευθύνη και αντιμετωπίζουν κυρώσεις, μέχρι και τη διαγραφή από το Κόμμα».

«Η συλλογικότητα ως ανώτατη αρχή της κομματικής καθοδήγησης, περιορίζει τον υποκειμενισμό κ.λπ.».

Η ΚΟΒ έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να εγκρίνει νέα μέλη ή να διαγράφει μέλη από το Κόμμα. Συνεπώς το σημείο η στο άρθρο 6 («ανακαταγραφή») πρέπει να απαλειφθεί ως ασαφής και από το άρθρο 49 πρέπει να αφαιρεθεί η δεύτερη παράγραφος που «αυτοματοποιεί» τις διαγραφές σε κάποιες περιπτώσεις.

• Αρθρο 7: Να υπάρχει παράγραφος για τη συντροφικότητα (που έχει αφαιρεθεί) όπως και στο ισχύον καταστατικό.
• Αρθρο 41: Ο ορισμός της ΚΝΕ σαν «επαναστατική νεολαία» είναι εντελώς λάθος και επικίνδυνος. Θα πρέπει να επανέλθει σε: «Η ΚΝΕ είναι μαζική πολιτική οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ».

Για λόγους ιστορικής συνέχειας δεν πρέπει να αλλάξει η ονομασία της Αχτίδας σε Τομέα.

Ο Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι μια αδιάσπαστη ενότητα. Δεν μπορεί κανένα από τα σκέλη του να θεωρηθεί αντιπαραθετικά στο άλλο. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να θεωρήσει κάποιος ότι η δημοκρατία είναι στοιχείο οπορτουνισμού - φιλελευθερισμού και ο συγκεντρωτισμός στοιχείο επαναστατικότητας, ή ότι ο συγκεντρωτισμός είναι στοιχείο γραφειοκρατίας. Στο Κόμμα μας η πειθαρχία είναι αυστηρή και συνειδητή, αποτέλεσμα αφομοίωσης της κοσμοθεωρίας μας, της ιστορίας μας, των νομοτελειών, της υποταγής της υποκειμενικής άποψης στη συλλογική και της ατομικότητας στο συλλογικό σκοπό.

Ενα επαναστατικό κόμμα είναι εχθρικό στις «αυθεντίες», σε όσους σηκώνουν το μπόι τους πιο ψηλά από το Κόμμα. Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει κάπου «προβάδισμα» στελεχών απέναντι στα μέλη ή αντίστροφα. Ολοι συμμετέχουν εξίσου στη συλλογική σκέψη του Κόμματος. Συνεπώς, όχι μόνο στο διάστημα πριν τα Συνέδρια, αλλά ανά πάσα στιγμή (αφού ο εμπλουτισμός των θεωρητικών μας επεξεργασιών και η γενίκευση της πείρας είναι συνεχής) για όλα τα θεωρητικά θέματα, για τα θέματα που απασχολούν την ΚΕ, ΟΛΟ το Κόμμα θα πρέπει να συμμετέχει στον «εμπλουτισμό» ή τις τροποποιήσεις της γραμμής μας, όχι μόνο τα κεντρικά στελέχη, και αυτό θα πρέπει να γίνεται μπροστά σε ΟΛΟ το Κόμμα, κάτι που μας προφυλάσσει από τη διολίσθηση.

Στο Κόμμα δεν επιτρέπονται ομάδες γιατί σμπαραλιάζουν το δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τον επαναστατικό μας χαρακτήρα. Η ενότητα θεωρίας - πράξης, η προσήλωση στην ιστορική μας αποστολή, δεν είναι δεδομένη για πάντα, ούτε εξασφαλίζεται με διοικητικό τρόπο. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι πάντα οι επικίνδυνες για το Κόμμα παρεκκλίσεις ξεκίναγαν «από τα πάνω» με την κατάχρηση της σχέσης καθοδηγητή - καθοδηγούμενου. Αυτό λύνεται μόνο με τη συνεχή αυξημένη επαγρύπνηση όλου του Κόμματος. Πυρήνας και καρδιά είναι η ΚΟΒ, είναι το Κόμμα στο χώρο της.