Σάββατο 2 Μάρτη 2013 - 1η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 10
19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Επειδή συζητάμε επί της ουσίας

Από το 15ο Συνέδριο το Κόμμα μας προσδιορίζοντας την επικείμενη επανάσταση στην Ελλάδα ως σοσιαλιστική απέρριψε τη λογική των σταδίων. Σε εκείνο το συνέδριο περιγράψαμε τη συμμαχία διάφορων κοινωνικών στρωμάτων ως προϋπόθεση για τη δημιουργία μετώπου για τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την επίτευξη της επανάστασης. Παρόλο που ήταν ξεκάθαρο και λόγω του χαρακτήρα και του τελικού σκοπού του ΑΑΔΜ ότι η δράση δεν θα μπορούσε να ήτανε άλλη εκτός από κοινωνική, η αναφορά του ΑΑΔΜ στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου ως «κοινωνικοπολιτική συμμαχία» έδωσε τροφή μέχρι και σήμερα σε εχτρούς και προδότες της τάξης μας να επιτίθενται στη στρατηγική του Κόμματός μας. Από τότε κύλησε νερό στο αυλάκι. Δημιουργήσαμε το ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ-ΜΑΣ ως τους φορείς της κοινωνικής συμμαχίας, καθορίσαμε με σαφήνεια το ποια πρέπει να είναι η δράση των κομμουνιστών μέσα στο κίνημα για την ενδυνάμωση της συμμαχίας.

Πολλές φορές κουβεντιάζουμε στις Οργανώσεις μας ότι η αγκύλωση στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες αποτελεί τροχοπέδη στην ανάπτυξη της δράσης μας σε τοπικό επίπεδο αλλά κύρια στους εργασιακούς χώρους, με τη λογική ότι μέχρι και πρόσφατα μεγάλο κομμάτι των δυνάμεών μας ανέπτυσσε έντονη δράση μπροστά σε εκλογές και έκανε «κοιλιά» όλο το προηγούμενο διάστημα. Βέβαια, το ζήτημα των κοινοβουλευτικών αυταπατών δεν πρέπει να χαρακτηριστεί ως ένα πρόβλημα το οποίο μόνο με σωστή καθοδήγηση θα λυθεί. Δεν είναι τόσο απλό. Η λογική των εκλογικών συμμαχιών του Κόμματός μας με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς για την ανάδειξη μιας «προοδευτικής-δημοκρατικής» κυβέρνησης στα πλαίσια του συστήματος χρησιμοποιείται από το ΣΥΡΙΖΑ, τα ΜΜΕ, την αστική τάξη για να χτυπηθεί η στρατηγική του Κόμματος. Χρησιμοποιείται από «φίλους» αλλά και μέλη του Κόμματός μας σε συνδυασμό με τη λογική της «κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας» του ΑΑΔΜ του 15ου Συνεδρίου, για να υποστηρίξουν ότι το Κόμμα (διαχωρίζοντας τις περισσότερες φορές την ηγεσία από τη βάση) παραβιάζει το πρόγραμμά του και τελικά να κατηγορήσουν την ηγεσία μας για σεχταρισμό και παραβίαση των αρχών του ΚΚΕ. Υπουλα προσπαθούν να μπάσουν στο Κόμμα τη λογική των σταδίων που ουσιαστικά οδηγεί στο συμβιβασμό, στην απεμπόληση των επαναστατικών χαρακτηριστικών και τελικά στην υποταγή μας στην αστική τάξη και το σύστημά της. Ολοι αυτοί είναι που προσπάθησαν δύο φορές (1968 και 1991) με έφοδο να διαλύσουν το Κόμμα μας, να αποκλίνουμε από τον μαρξισμό-λενινισμό, να συμβιβαστούμε, αλλά δεν τα κατάφεραν. Θέλουν το Κόμμα μας να γίνει ένα ακόμα κόμμα του αστικού συστήματος, ένα κόμμα της διαχείρισης του καπιταλισμού. Η ηγεσία του Κόμματός μας είναι αυτή που από τα χρόνια της ανασυγκρότησης μέχρι και σήμερα υπεράσπισε τα χαρακτηριστικά του Κόμματός μας ως κόμμα επαναστατικό, διεθνιστικό, πατριωτικό, το οποίο δεν απεμπόλησε την ιστορία, τις αρχές και τα σύμβολά του.

Σωστά πλέον δε μιλάμε για αντιιμπεριαλιστικό αλλά για αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα. Στο αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο χωράνε οι πάντες, από σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές μέχρι και κομμάτι της ντόπιας αστικής τάξης η οποία θίγεται από το μονοπωλιακό πολυεθνικό κεφάλαιο. Ιμπεριαλισμός είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. Με τη θέση μας για αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό Αγώνα δεν αφήνουμε ούτε καν υπόνοια ότι μπορεί να υπάρξει περίπτωση να ξεχωρίσουμε το κεφάλαιο σε ντόπιο και ξένο, σε θύτη και θύμα, σε καλό και κακό, όπως κάνουν οι οπορτουνιστές, οι σοσιαλδημοκράτες αλλά και οι ναζί στη χώρα μας σήμερα. Για εμάς η αιτία των προβλημάτων της τάξης μας είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η οριστική λύση βρίσκεται στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και στην ανατροπή της αστικής τάξης στο σύνολό της. Δεν αρνούμαστε την αντιιμπεριαλιστική πάλη και είμαστε πρωτοπόροι στους αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες του λαού μας. Ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός αγώνας σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων είναι και αντιιμπεριαλιστικός, με την έννοια ότι το κεφάλαιο ντόπιο και ξένο έχει ιμπεριαλιστικές βλέψεις (π.χ. επενδύσεις και επέκταση του ντόπιου κεφαλαίου στα Βαλκάνια κ.α., συμμετοχή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους με τις ευχές και της ντόπιας αστικής τάξης κ.ά.). Αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο δίχως να στρέφεται και ενάντια στα ντόπια μονοπώλια και σε όλους τους καπιταλιστές που είναι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής οδηγεί τελικά σε συμπεράσματα περί καλών και κακών καπιταλιστών, ότι μπορεί ο εργαζόμενος να ζήσει καλά μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης αρκεί να γίνουν σωστές συμμαχίες και επιλογές από την εκάστοτε κυβέρνηση για την υπεράσπιση του ενός ή του άλλου κομματιού της ντόπιας αστικής τάξης ενάντια στα «ιμπεριαλιστικά» μονοπώλια που επενδύουν και στη χώρα μας. Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας από μόνος τους σε καθεστώς μονοπωλιακής κυριαρχίας είναι ικανός να δηλητηριάζει συνειδήσεις και να ενισχύει και τον εθνικισμό ο οποίος προωθείται από την ντόπια αστική τάξη για την υπεράσπιση των συμφερόντων της ενάντια στο ξένο κεφάλαιο. Σωστά λοιπόν το Κόμμα μας ως γνήσια εργατικό ταυτίζει τον πατριωτισμό με την ταξική πάλη, παίρνει θέση για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τη δράση μας σε περίπτωση ξεσπάσματος πολέμου στην περιοχή μας, τη δράση μας απέναντι στην ντόπια αστική τάξη.

Μέχρι και σήμερα, πατώντας στο υπάρχον καταστατικό, υπάρχουν σύντροφοι οι οποίοι εκφράζουν τη συνολική διαφωνία τους στη στρατηγική του Κόμματος, στην τακτική του. Επικαλούνται το καταστατικό ως προς το κομμάτι της δημιουργικής έκφρασης της γνώμης, για να αναπτύξουν μια φραξιονιστική «πλατφόρμα», η οποία είναι ίδια με αυτήν που συναντούμε στα διάφορα προβοκατόρικα μπλογκ. Δηλαδή, συμφωνούν με το σοσιαλισμό αλλά διαφωνούν σε όλα τα άλλα (τη μη ύπαρξη σταδίων, την τακτική μας, για το ΠΑΜΕ και τη συμμαχία, για το Β' Τόμο της Ιστορίας του ΚΚΕ κ.ά.), κάνουν μονίμως στείρα κριτική και δεν συμμετέχουν στην υλοποίηση των συλλογικών αποφάσεων. Αποδεικνύεται από την ίδια τη ζωή και από τα γεγονότα ότι σωστά το νέο μας καταστατικό δίνει προτεραιότητα στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, στην εσωκομματική δημοκρατία και λειτουργία η οποία βέβαια πατάει στο χαρακτήρα του Κόμματός μας ως μαρξιστικού - λενινιστικού, ως Κόμμα νέου τύπου και δένει τη λειτουργία του κόμματος, την αυστηρή εφαρμογή του καταστατικού και την πειθαρχεία στην εφαρμογή των συλλογικών αποφάσεών μας. Το πρόγραμμά μας περιγράφει αναλυτικά τη μορφή την Λαϊκής Εξουσίας, τα όργανά της. Οι διαφωνίες που εκφράζονται ως προς το νέο πρόγραμμα είναι διαφωνίες στρατηγικού χαρακτήρα. Οσοι τις εκφράζουν θέλουν ένα άλλο ΚΚΕ. οπορτουνιστικό, τυχοδιωκτικό, συμβιβασμένο. Το κάνουν συνειδητά για να δημιουργήσουν σύγχυση σε οπαδούς και μέλη. Στο όνομα της ηγεσίας και της ΓΓ του Κόμματός μας χτυπάνε ανοιχτά τη στρατηγική μας.

Πρέπει να δώσουμε τεράστιο βάρος, με επιμονή και υπομονή και σχέδιο, να παρεμβαίνουμε στους χώρους δουλειάς. Οι δεσμοί του ΚΚΕ με την εργατική τάξη της χώρας μας θα δυναμώνουν όσο συλλογικά αλλά και με την ατομική ευθύνη του καθενός εμπνέουμε και οργανώνουμε την τάξη μας. Η συνείδηση χτίζεται μέσα στους χώρους δουλειάς. Εκεί ο συνάδελφός μας θα βγάλει συμπεράσματα, θα μπει στη μάχη, θα σπάσει αυταπάτες. Εκεί θα οικοδομήσουμε τη νέα φουρνιά των κομμουνιστών. Αυτό αποτελεί και προϋπόθεση για το ενδυνάμωμα των λαϊκών επιτροπών, την παρέμβασή μας και σε τοπικό επίπεδο.


Μιχάλης Χασιώτης
ΚΟΒ Ωρωπού


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ