Η ιδρυτική συνδιάσκεψη της Αχτίδας Επισιτισμού - Τουρισμού της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ υπερψήφισε τις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο, προσέγγισε τη δουλειά της απ' τη σκοπιά της σύνδεσης των άμεσων καθηκόντων με το στρατηγικό στόχο του Κόμματος. Στη συζήτηση, επισημάνθηκε ο αναβαθμισμένος ρόλος του τουριστικού κεφαλαίου, ντόπιων και πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται και σε άλλους κλάδους. Συζητήθηκε η επίθεσή του στη δράση του Κόμματος και του ΠΑΜΕ, η συνεργασία του με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Αναδείχθηκε ότι μέσα από την παρέμβασή της το προηγούμενο διάστημα, η Οργάνωση εκπαιδεύτηκε σε ένα βαθμό να δουλεύει με ανώριμες μάζες. Εγιναν βήματα σε ζητήματα αλληλεγγύης μεταξύ των χώρων δουλειάς, υπήρξε καλύτερος προσανατολισμός και ενίσχυση των συλλογικών διαδικασιών και στο επίπεδο του κλαδικού σωματείου, και μέσα στους χώρους δουλειάς, με διαβαθμίσεις.

Υπήρχε σταθερός προσανατολισμός στο κέρδισμα και άλλων δυνάμεων από επιχειρησιακά σωματεία, πρωτοπόρους αγωνιστές, που δεν ανήκαν στη δύναμη του ΠΑΜΕ. Η συσπείρωση επιχειρησιακών σωματείων στο επίπεδο της Αττικής με σταθερότητα, είναι σημαντική κατάκτηση. Αυτό είναι αποτέλεσμα μακρόχρονου σχεδιασμού, που δε διακοπτόταν με βάση τα πάνω και κάτω του κινήματος. Ενισχυόταν αυτή η προσπάθεια από τη δουλειά από τα κάτω και παρά τις προσπάθειες εργοδοσίας και άλλων δυνάμεων να «τραβήξουν» τέτοιες δυνάμεις και επιχειρησιακά σωματεία από το ΠΑΜΕ.

Αναδείχτηκε, επίσης, πως πρέπει να δρούμε όπου είμαστε μειοψηφία με σχεδιασμένη παρέμβαση, επιμονή στην οργάνωση των εργαζομένων, αλλά και στον προσανατολισμό της πάλης σταθερά, όχι μόνο δουλειά ζύμωσης και αναμονή για αλλαγή των συσχετισμών από εκλογές σε εκλογές.

Παράλληλα, εντοπίστηκαν σοβαρότατες αδυναμίες στα ζητήματα που αφορούν τα καθήκοντά της Οργάνωσης για την προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας στον τόπο δουλειάς και στον κλάδο. Οσον αφορά τα παραρτήματα και τη δράση της Οργάνωσης στις Λαϊκές Επιτροπές, παρά ορισμένες προσπάθειες που έχουν γίνει, η δουλειά είναι πίσω απ' τις ανάγκες. Αντίστοιχης ποιότητας πρόβλημα και στοιχείο αδυναμίας στην κατανόηση του τι δουλειά χρειάζεται να γίνει, βγαίνει και από την ελάχιστη συμβολή της Αχτίδας στο ζήτημα της Κοινωνικής Συμμαχίας. Επίσης, απασχόλησε η έλλειψη προσανατολισμού στην ενασχόληση με τα ζητήματα των εργαζόμενων γυναικών.

Εντοπίστηκε, αναδεικνύοντας την ανάγκη ενίσχυσης της παρέμβασης του Κόμματος, ότι και στον κλάδο αυτό η αστική τάξη παρεμβαίνει με στρατηγικού χαρακτήρα σχέδιο στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης (παρέμβαση στις σχολές μαθητείας, νέο νομοσχέδιο για την τουριστική εκπαίδευση, σχέδιο για την απασχόληση των νέων που αναμένεται να τροφοδοτήσει το τουριστικό κεφάλαιο με 62.000 νέους εργαζόμενους χωρίς κανένα δικαίωμα).

Συνολικά, εκτιμήθηκε ότι η πείρα που αποκτά κανείς από τη συμμετοχή του στην πάλη, ακόμα και κάτω από τις γραμμές του ταξικού κινήματος, δεν αρκεί από μόνη της για να γίνει πολιτική συνείδηση με το περιεχόμενο που εμείς θέλουμε, για πάλη για αλλαγή τάξης στην εξουσία. Απαιτείται και αυτοτελής πολιτικοϊδεολογική δουλειά και είναι απόλυτη ανάγκη το κομμάτι της δουλειάς μας που αφορά την ανάπτυξη κομματικών στηριγμάτων μέσα στους χώρους δουλειάς, να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα.