Στην περίοδο που ζούμε, περίοδο καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, για τα προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως Κόμμα ταιριάζει η λαϊκή έκφραση «θεοί και δαίμονες», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι αντίπαλοι της εργατικής τάξης είναι και αήττητοι. Στο χώρο που δουλεύω εγώ και οι σύντροφοί μου, το εργοστάσιο της «Βιομηχανίας Ελληνικών Λιπασμάτων» (πρώην ΒΦΛ) Καβάλας, είναι σε ανεβασμένο βαθμό στους εργαζομένους εκτός των άλλων δύο ζητήματα που αναφέρουν οι Θέσεις, η Θέση 28 παράγραφος Γ' και Ε', δηλαδή η ενίσχυση των αντιδραστικών τάσεων στη λαϊκή συνείδηση και των κοινοβουλευτικών αυταπατών.

Τα ιδεολογήματα που κυριαρχούν στους εργαζομένους και στους εργολαβικούς αυτού του εργοστασίου, καθώς και η στάση που έχουν μέχρι στιγμής με βάση και τις εξελίξεις, μας δείχνει ότι πολλοί εργαζόμενοι και κυρίως οι εργολαβικοί, που πληρώνονται με βάση την ΕΓΣΣΕ ενώ κάνουν βαριά και ανθυγιεινή εργασία, δεν έχουν καταλάβει βασικά ζητήματα της Πολιτικής Οικονομίας, το πώς κινείται η καπιταλιστική παραγωγή, η σχέση της με την πολιτική, με αποτέλεσμα να εξηγούν τις γενικότερες εξελίξεις και αυτές του εργοστασίου με μικροαστικό τρόπο π.χ. οι βουλευτές «λαμόγια», οι δημόσιοι υπάλληλοι με τους υψηλούς μισθούς, να πουλήσει το εργοστάσιο ο Λαυρεντιάδης που είναι «λαμόγιο» (ενώ όταν το είχε αγοράσει μόνο καλά λόγια λέγανε γι' αυτόν) σε άλλον επιχειρηματία που θα είναι «καλός» κτλ. Η αδυναμία μας ως κομμουνιστών που δουλεύουμε στο συγκεκριμένο χώρο, είναι ότι δεν έχουμε επιμείνει όσο πρέπει σε αυτά τα ζητήματα παρά το ότι σχεδόν κάθε μέρα ανοίγονται κουβέντες για τις εξελίξεις, για το Κόμμα, το ΠΑΜΕ, τις θέσεις που έχουμε για διάφορα ζητήματα, ακόμα και για ιστορικά - ιδεολογικά ζητήματα. Η δικαιολογία ότι είμαστε λίγοι, δε στέκει. Οταν ολοκληρωμένα, συλλογικά καθορίσαμε πως θα αντιμετωπίσουμε ζητήματα, δείξαμε εμπιστοσύνη σε τίμιους συναδέλφους μας, βάλαμε στόχους, καθορίσαμε συγκεκριμένα τη δράση μας, είχαμε αποτελέσματα.

Τα ιδεολογήματα που κυριαρχούν κατά καιρούς στη συνείδηση των εργαζομένων και κυρίως των εργολαβικών δείχνει ότι έχουμε ακόμα «πολύ ψωμί» μπροστά μας για να κάνουν κτήμα τους τις απόψεις του Κόμματος, τα βασικά της κοσμοθεωρίας μας - το μαρξισμό, λενινισμό - να αποκτήσουν ταξική εργατική συνείδηση.

Τα εμπόδια που μπαίνουν στην ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης όπως είχε αναφέρει η Εκθεση της ΝΟ Βιομηχανίας της ΚΟ Αττικής που δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ 2012 τεύχος 1, σε εμάς στο εργοστάσιο «κάνουν μπαμ». Ζητήματα όπως: i) ο έντονος και χυδαίος αντικομμουνισμός - η αρνητική πείρα που μεταφέρουν εργάτες από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ii) η απευθείας συνεννόηση αστικών κομμάτων με την εργοδοσία, iii) το ότι προβαλλόταν κυρίως στους εργολαβικούς το «κίνημα των πλατειών», iv) ο φόβος της ανεργίας στους εργολαβικούς - μιας και είναι συμβασιούχοι - που τους αποτρέπει να οργανωθούν και να κινητοποιηθούν, v) το ότι στις εκλογές για ΔΣ στο σωματείο το Σεπτέμβρη του 2012 οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ κατέβηκαν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο, vi) το ότι ξεχωρίζουν το αστικό πολιτικό σύστημα, κυβέρνηση από την εργοδοσία, vii) το ότι πιστεύουν τα ιδεολογήματα «όλοι θίγονται από τα μέτρα της κυβέρνησης», «είναι διεφθαρμένο το κράτος», «οι συνδικαλιστές είναι κάτι ξεχωριστό από εμάς» και αυτό γίνεται αξιοποιώντας το χαρακτήρα της τωρινής διοίκησης του σωματείου κτλ.

Η κατάσταση όσον αφορά το συνδικαλισμό είναι ένας παράγοντας που επιδρά σε όλα αυτά. Πάρα πολλοί εργαζόμενοι ενώ δεν έχουν καλή εικόνα για το ΔΣ παρόλα αυτά του δείχνουν εμπιστοσύνη και κρατούν μέχρι στιγμής στάση αναμονής, «παρακολουθώντας» τις εξελίξεις. Εμείς οι εργολαβικοί δεν είμαστε μέλη του σωματείου, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται ο διαχωρισμός των εργαζομένων με βάση τις εργασιακές σχέσεις, μάλιστα σε τακτά χρονικά διαστήματα έντεχνα καλλιεργείται από την εργοδοσία και τους βαμμένους αντικομμουνιστές αυτός ο διαχωρισμός.

Με τη δράση που αναπτύξαμε καταφέραμε να αποσπάσουμε την αναγνώριση από τους εργαζομένους ότι εμείς οι κομμουνιστές δεν είμαστε σαν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ότι μας χαρακτηρίζει συνέπεια στις αρχές μας. Μια μικρή έκφραση ήταν και οι εκλογές για το ΔΣ το Σεπτέμβρη του 2012 που το ψηφοδέλτιο που στήριξε το ΠΑΜΕ είχε μια μικρή αύξηση ψήφων όπως και στην ψήφιση της νέας ΣΣΕ το Δεκέμβρη του 2012, που είχε αύξηση των ψήφων σε σχέση με αυτές των εκλογών για το ΔΣ. Οι ανακοινώσεις του ΠΑΜΕ αφήνουν θετική εντύπωση, αναγνωρίζεται το ΠΑΜΕ ως η μόνη οργανωμένη εργατική δύναμη που παλεύει και διεκδικεί με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, ενώ οι πιο πολλοί εργαζόμενοι του εργοστασίου, η μεγάλη πλειοψηφία τους, δε συμμετέχουν στη δράση του ΠΑΜΕ.

Λόγω του ότι οι δυνάμεις, ΝΔ - Χρυσή Αυγή - Πατριωτική Κίνηση Καβάλας - σοσιαλδημοκρατία, κυριαρχούν στους εργαζομένους, μας δείχνει ότι χρειάζεται ένταση της ιδεολογικοπολιτικής πάλης στα ζητήματα που αφορούν όλες τις πτυχές των εργαζομένων και των οικογενειών τους, οι θέσεις, το Πρόγραμμα του Κόμματος και η κοσμοθεωρία μας, ο μαρξισμός - λενινισμός πρέπει να είναι ο οδηγός μας.

Οι Θέσεις για το Συνέδριο στα ζητήματα της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης βοηθούν, καθοδηγούν στο πώς να βάλουμε τη «σφραγίδα» του Κόμματος στις εξελίξεις του εργοστασίου, στο πώς η πολιτική συνείδηση των εργατών θα μετατραπεί σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική με την ανάλογη δράση.

Προτείνω να ξεκινήσει η διαδικασία για τη δημιουργία σύγχρονου μαρξιστικού - λενινιστικού εγχειριδίου Πολιτικής Οικονομίας, με βάση την πείρα του Κόμματος - της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που γνωρίσαμε, τους κλασικούς της θεωρίας μας (Μαρξ, Ενγκελς, Λένιν), τις Θέσεις του Κόμματος για τα ζητήματα της οικονομίας - της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης - της διάρθρωσης της κοινωνίας - του χαρακτήρα της εποχής μας κτλ. Πιστεύω ότι αυτό το εγχειρίδιο θα είναι ένα επιπλέον ιδεολογικό εργαλείο που θα μας βοηθήσει εσωκομματικά να αφομοιώσουμε σε καλύτερο βαθμό ζητήματα της Πολιτικής Οικονομίας με βάση το μαρξισμό - λενινισμό. Για να εκλαϊκεύουμε ζητήματα της οικονομίας στους εργάτες, εργαζομένους και στα παιδιά τους, έτσι ώστε να μη «βλέπουν» μόνο την επιφάνεια του καπιταλισμού, αλλά να αρχίζουν να κατανοούν τα «βαθύτερα» της καπιταλιστικής οικονομίας.