Τρίτη 12 Φλεβάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Βάζει στο γύψο το δικαίωμα της απεργίας

Σχέδιο για παρεμπόδιση της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης και δικαίωμα ανταπεργίας στις επιχειρήσεις προωθεί η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου

Από την πρόσφατη κινητοποίηση αλληλεγγύης που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στους απεργούς των αστικών συγκοινωνιών
Από την πρόσφατη κινητοποίηση αλληλεγγύης που οργάνωσε το ΠΑΜΕ στους απεργούς των αστικών συγκοινωνιών
Στο γύψο επιχειρεί να βάλει η συγκυβέρνηση τους αγώνες της εργατικής τάξης, σχεδιάζοντας νέους ανυπέρβλητους περιορισμούς στην άσκηση του απεργιακού δικαιώματος και στην ίδια τη συνδικαλιστική δράση συνδικάτων και εργαζομένων. Ετσι μετά την επιστράτευση που επέβαλε σε έναν μετά τον άλλον κλάδο και επαγγελμάτων που κινητοποιούνται, η κυβέρνηση σχεδιάζει να εξοπλίσει με ένα ακόμα όπλο το μεγάλο κεφάλαιο, σηκώνοντας νέα εμπόδια στη δυνατότητα των συνδικάτων να αποφασίζουν απεργίες.

Οι πρώτες βολές είχαν ήδη εξαπολυθεί την προηγούμενη βδομάδα στη Βουλή από βουλευτές της συγκυβέρνησης, οι οποίοι επικαλούνταν το «δημόσιο συμφέρον», ενώ προχτές Κυριακή δόθηκε συνέχεια με πληροφορίες που διοχετεύτηκαν στον Τύπο από το ίδιο το υπουργείο Εργασίας.

Σύμφωνα με τις διαρροές του υπουργείου Εργασίας προς την εφημερίδα «Το Βήμα», τα επιτελεία του ετοιμάζουν σχέδιο με το οποίο θα ανατρέπεται ο τρόπος λήψης απόφασης για την προκήρυξη απεργίας όπως ισχύει σήμερα με τον ν.1264/1982, ενώ θα δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις, σε περίπτωση απεργίας των εργαζομένων, να απαντούν με ανταπεργία (λοκ-άουτ). Συγκεκριμένα, η προκήρυξη απεργίας που σήμερα στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις γίνεται με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, από την πλειοψηφία των παρόντων μελών του σωματείου και αφού πρώτα έχει διαπιστωθεί απαρτία, να αντικατασταθεί με απόφαση όλων των εργαζομένων της επιχείρησης, αναβιώνοντας έτσι το περίφημο «άρθρο 4» για τις ΔΕΚΟ το 1983. Ενας τέτοιος όμως όρος οδηγεί πρακτικά στην παρεμπόδιση κάθε απόφασης για απεργία. Το ίδιο προκλητική είναι και η ρύθμιση που επεξεργάζεται το υπουργείο για να επαναφέρει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις για προκήρυξη ανταπεργίας (δηλαδή κλείσιμο της επιχείρησης) και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων. Δυνατότητα που υπήρχε πριν το 1982 με το νόμο 330/1976 του τότε υπουργού Εργασίας Λάσκαρη και καταργήθηκε με το νόμο 1264.

Στην ίδια αντεργατική κατεύθυνση κινούνται και οι σχεδιασμοί - σύμφωνα πάντα με τις ίδιες διαρροές - για παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης με τον περιορισμό ή την κατάργηση των συνδικαλιστικών αδειών, αλλά και την αλλαγή της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως είναι η ύπαρξη και λειτουργία των Εργατικών Κέντρων, και κυρίως το δικαίωμά τους να κηρύσσουν απεργία σε επίπεδο νομού.

Σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές, στελέχη του υπουργείου Εργασίας ισχυρίζονται ότι «δεν μπορεί... να διατηρούμε τη δυνατότητα ολιγομελών σωματείων να ακινητοποιούν δημόσιες επιχειρήσεις», ενώ ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης δήλωνε στο «Βήμα» πως «έχουν περάσει 30 χρόνια από τη θέσπιση του υφιστάμενου νόμου και οι εποχές και οι συνθήκες αλλά και οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλουν...»!

Προκλητικοί ισχυρισμοί

Πρόκειται για προκλητικούς και φαιδρούς ισχυρισμούς που στόχο έχουν να αποκρύψουν την πραγματικότητα, να ποδηγετήσουν την εργατική τάξη, να αφοπλίσουν τα συνδικάτα και να παραδώσουν αιχμάλωτους τους εργαζόμενους στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου. Καταρχήν, το ποιες είναι οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος αυτό το αποφασίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους και όχι ο κάθε εντεταλμένος του κεφαλαίου που τον έχει περιβάλει με την υπουργική τήβεννο. Δεύτερον, αν ο 1264 έχει «παλιώσει», όπως ισχυρίζεται ο υπουργός, του θυμίζουμε ότι οι διατάξεις τις οποίες επικαλούνται - και μάλιστα κατά το δοκούν - για να επιστρατεύουν τους απεργούς είναι ακόμα παλιότερες! Τρίτον, μια τέτοια ανατροπή δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους σε «δημόσιες υπηρεσίες» τις οποίες επικαλούνται, αλλά το σύνολο των εργαζομένων και κυρίως τον ιδιωτικό τομέα, τους μονοπωλιακούς ομίλους για τους οποίους ενδιαφέρεται η κυβέρνηση. Αλλωστε, πάει πολύ η κυβέρνηση που κλείνει νοσοκομεία και σχολεία, που έχει εγκαταλείψει τους νησιώτες για μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, που ιδιωτικοποιεί ό,τι έχει απομείνει από δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, καθαριότητα) που διαλύει τα Ταμεία και τις ελάχιστες υποδομές πρόνοιας να καμώνεται ότι ενδιαφέρεται για τις δημόσιες επιχειρήσεις!

Τέλος, τα σχέδια αυτά ενάντια στην απεργία και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα προωθούνται τη στιγμή που πέραν των επιστρατεύσεων, των επιτάξεων και των απαγορεύσεων, η αστική Δικαιοσύνη συνεχίζει να βγάζει 9 στις 10 απεργίες που προκηρύσσονται από τα συνδικάτα παράνομες και καταχρηστικές.

Δεν είναι καινούρια σχέδια

Η κλιμάκωση της επίθεσης στο δικαίωμα στην απεργία δεν αποτελεί καμία έκπληξη. Ηδη από το Φλεβάρη του 2011, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε ετοιμάσει πρόταση κανονισμού που, μετά από γνωμοδότηση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για απεργιακές κινητοποιήσεις που είχαν κάνει Φινλανδοί ναυτεργάτες και Σουηδοί οικοδόμοι, συσχέτιζε το δικαίωμα στην απεργία με το σεβασμό των «οικονομικών ελευθεριών» και ιδιαίτερα της «ελευθερίας εγκατάστασης» και της «ελευθερίας παροχής υπηρεσιών», δηλαδή με την απρόσκοπτη εφαρμογή της πολιτικής που υπηρετεί την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Μάλιστα, στις 12 Φλεβάρη του 2012, παρεμβαίνοντας στη Βουλή και καταψηφίζοντας το μνημόνιο 2, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ είχε επιστήσει την προσοχή σε τέτοια σχέδια. Τόνισε σχετικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα: «Και έχετε υπογράψει ένα άλλο μνημόνιο το οποίο λέει το εξής: Οτι στην Ελλάδα δε θα υπάρχει μόνο φτηνή εργατική δύναμη, πάμφθηνη, τζάμπα, στην Ελλάδα θα εξασφαλίσουμε να μη γίνονται απεργίες, να μη γίνονται κινητοποιήσεις, να μη γίνονται διαδηλώσεις και να γίνει το Σύνταγμα μια μεγάλη υγειονομική ζώνη...».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ