Κυριακή 10 Φλεβάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Αντιλαϊκός ο προϋπολογισμός και η ανάπτυξη που υπηρετεί

Το 94% του συνολικού ποσού της περιόδου 2014 - 2020 θα δοθεί για τη χρηματοδότηση αποκλειστικά των μονοπωλίων, στο πλαίσιο της στρατηγικής «Ευρώπη 2020»

Από τις εργασίες της Συνόδου, όπου κυριάρχησαν τα παζάρια και οι κόντρες πίσω από τις κλειστές πόρτες

Eurokinissi

Από τις εργασίες της Συνόδου, όπου κυριάρχησαν τα παζάρια και οι κόντρες πίσω από τις κλειστές πόρτες
Μετά από ένα ολονύκτιο παζάρι, καθυστερήσεις και αλλεπάλληλες διακοπές, η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες κατέληξε αργά το απόγευμα της Παρασκευής σε συμβιβασμό για τον προϋπολογισμό της περιόδου 2014 - 2020. Προηγήθηκε ένα όργιο παρασκηνιακών διαβουλεύσεων, μέχρι να βρεθεί η «χρυσή τομή» στο ύψος των περικοπών που ζητούσε ομάδα χωρών, με πρώτη τη Βρετανία, και στην ανακατανομή των κονδυλίων, που ζητούσαν η Γαλλία, η Ιταλία κ.ά.

Η Βρετανία, που οξύνει την αντιπαράθεση με την ΕΕ, προετοιμάζοντας ακόμα και δημοψήφισμα για την αποδέσμευσή της, έβαζε επιτακτικά στη Σύνοδο θέμα μείωσης του προϋπολογισμού, άρα και του δικού της μεριδίου στη διαμόρφωσή του, προκειμένου να μη στερεί κονδύλια από τα ντόπια μονοπώλια. Στον αντίποδα, η Γαλλία προσήλθε στη Σύνοδο ζητώντας να μη μειωθούν τα κονδύλια που αφορούν στον καπιταλιστικό αγροτικό τομέα, όπου στηρίζει μεγάλο μέρος της οικονομίας της, ενώ η Ισπανία ενδιαφερόταν κυρίως για τα κονδύλια σχετικά με την αλιεία.

Η Σουηδία, από την πλευρά της, ζητούσε μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων και περισσότερα χρήματα για τις «νέες βιομηχανίες», ενώ με τις περικοπές διαφωνούσε εξ αρχής η Πολωνία, που λαμβάνει το μεγαλύτερο μερίδιο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.

Σε αντίθεση με την αρχική πρόταση για προϋπολογισμό ύψους 1,047 τρισ. ευρώ και τη συμβιβαστική πρόταση του Χέρμαν Βαν Ρομπάι για μείωση των κονδυλίων στα 973 δισ. ευρώ, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία από τη Σύνοδο του περασμένου Νοέμβρη, ο προϋπολογισμός της ΕΕ «έκλεισε» τελικά στα 959 δισ. ευρώ. Οι πραγματικές πληρωμές θα φτάσουν στα 908 δισ. ευρώ και το έλλειμμα στο τέλος της επταετίας προϋπολογίζεται στα 51 δισ. ευρώ.

Οπως φάνηκε από το αποτέλεσμα της Συνόδου, η πίεση της Βρετανίας και άλλων χωρών (Σουηδία, Δανία, Ολλανδία) για περικοπές απέδωσε, αλλά ταυτόχρονα διατηρήθηκαν τα κονδύλια των γεωργικών επιδοτήσεων, όπως ζητούσαν η Γαλλία και άλλοι. Οι επιπλέον περικοπές, που έφεραν τη συμφωνία, επικεντρώθηκαν σε τομείς όπως οι υποδομές, η διοίκηση και η επιστημονική έρευνα, τα έργα διασυνοριακών μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών.

Πού εδράζεται η κόντρα;

Η κόντρα για τον προϋπολογισμό είναι έκφραση των γενικότερων ανταγωνισμών που κορυφώνονται ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Εχει να κάνει επίσης με το ποιες καπιταλιστικές οικονομίες, ποιες μερίδες της πλουτοκρατίας και ποια συγκεκριμένα μονοπώλια θα καταβροχθίσουν τον πακτωλό χρημάτων που οι αστικές κυβερνήσεις αποσπούν από τους λαούς, με ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης και φορολογική αφαίμαξη.

Ο όποιος συμβιβασμός επιτεύχθηκε δε λειαίνει ούτε στο ελάχιστο τις ενδομονοπωλιακές αντιθέσεις στην ΕΕ. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι το 94% του συνολικού ποσού του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (2014 - 2020) θα δοθεί για τη χρηματοδότηση αποκλειστικά των μονοπωλίων. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ είναι ένα ακόμα εργαλείο στα χέρια της πλουτοκρατίας και του κράτους της.

Από τη μια αναδιανέμουν στο κεφάλαιο χρήματα που αντιστοιχούν σε κλεμμένο πλούτο του λαού και από την άλλη ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποια μονοπώλια και ποια καπιταλιστική οικονομία θα βγει περισσότερο κερδισμένη, είτε από τη διανομή των κονδυλίων, είτε από τον περιορισμό της συμμετοχής της στα έξοδα του προϋπολογισμού.

Επαληθεύεται ακόμα ότι ο προϋπολογισμός είναι οργανικά ενταγμένος στη συνολικότερη στρατηγική «Ευρώπη 2020» της ΕΕ, μέσω της οποίας προωθείται μεταξύ άλλων η παραπέρα μονοπώληση της οικονομίας στα κράτη - μέλη, σε βάρος των μικρών και αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ, σε βάρος της φτωχής αγροτιάς.

Η εφαρμογή ενός ακόμα αντιλαϊκού μέχρι το μεδούλι προϋπολογισμού, που προσφέρει δισ. ευρώ για επενδύσεις στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, μαζί με κρατικό χρήμα και υποδομές, θα έχει ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό των αυτοαπασχολούμενων, της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, καθώς και την αύξηση της στυγνής εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ειδικά των νέων.

Χρήμα στα χέρια της πλουτοκρατίας

Από αυτή τη σκοπιά πρέπει να δει ο λαός και τους πανηγυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης ότι εξασφάλισε για την επταετία 2014 - 2020 14,5+2 δισ. από τα κονδύλια του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού. Από το τρέχον ΕΣΠΑ (2007 - 2013) είχε αποσπάσει 20,5 δισ. ευρώ για τα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Στις δηλώσεις του από τις Βρυξέλλες, ο Αντ. Σαμαράς αποσιώπησε συνειδητά ότι σχεδόν στο σύνολό τους τα λεφτά αυτά θα πάνε για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, εγχώριων και ξένων.

Με προφανή στόχο να παρατείνει την ανοχή του λαού στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα και να στηρίξει τη θριαμβολογία του, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε ότι τα χρήματα που παίρνει τελικά η Ελλάδα είναι «πολύ περισσότερα απ' ό,τι αρχικά προέβλεπε η πρόταση Μπαρόζο», όταν τα συνολικά κονδύλια του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού για την επταετία 2014 - 2020 ήταν μεγαλύτερα και ξεπερνούσαν το 1 τρισ. ευρώ. Αλλά και από τη συμβιβαστική πρόταση του Χ. Βαν Ρομπάι, όταν ο ευρωενωσιακός προϋπολογισμός ήταν πιο κάτω (στα 973 δισ. ευρώ περίπου).

Σύμφωνα με όσα είπε, η Ελλάδα θα πάρει 14,5 δισ. ευρώ με το νέο ΕΣΠΑ, συν τα 1,8 δισ. ευρώ για την «αγροτική ανάπτυξη», όσο ήταν και πριν. Επιπρόσθετα, άλλα 2 δισ. ευρώ εκτιμά η κυβέρνηση ότι θα διατεθούν στη χώρα μετά το 2016, αφού ισχυρίζεται ότι πέτυχε την υιοθέτηση σχετικής τροπολογίας, που προβλέπει την αναθεώρηση των ποσοστών συμμετοχής μιας χώρας στα προγράμματα όταν αντιμετωπίζει συνθήκες βαθιάς ύφεσης.

Αυτό που δεν μπορεί με τίποτα να κρύψει η αστική προπαγάνδα είναι ο ταξικός χαρακτήρας του ΕΣΠΑ, όπως και των προηγούμενων κοινοτικών «αναπτυξιακών» προγραμμάτων. Οι χρηματοδοτούμενες δράσεις πρέπει να υπακούν υποχρεωτικά σε γενικότερες αντιλαϊκές πολιτικές της στρατηγικής της ΕΕ «Ευρώπη 2020». Πρόκειται για τη διάδοχο της Στρατηγικής της Λισαβόνας, που είχε ως στόχο με αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές, απελευθερώσεις και ιδιωτικοποιήσεις να καταστήσει την οικονομία της ΕΕ την πιο ανταγωνιστική μέχρι το 2010.

Το 63% των διαθέσιμων κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία χρηματοδοτούν δράσεις που συμβάλλουν άμεσα στη στρατηγική αυτή. Γι' αυτό και προωθείται απαρέγκλιτα από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, τόσο από τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, όσο και από τις προηγούμενες. Τα κονδύλια αυτά, κάτω από το σχεδιασμό της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων, καταλήγουν στα χέρια της πλουτοκρατίας.

Για ποιον θέλουν ανάπτυξη;

Στην Ελλάδα, μάλιστα, μεγάλο τμήμα τους - πάνω από 40%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη. Από αυτή τη σκοπιά, ο προϋπολογισμός της ΕΕ, ο πρώτος μειωμένος έναντι του προηγούμενου στην ιστορία της Ευρωένωσης, έχει καθαρά φιλομονοπωλιακό προσανατολισμό. Θα βαθύνει και δε θα απαλύνει τις ανισότιμες σχέσεις των κρατών - μελών. Θα οξύνει τις μεταξύ τους αντιθέσεις, όπως έγινε άλλωστε από τη λήξη ακόμα της Συνόδου στις Βρυξέλλες.

Με αυτά τα κριτήρια πρέπει να προσεγγίσει ο λαός και τις αντιδράσεις όλων των άλλων κομμάτων, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος από τη μια υπόσχεται ανάπτυξη τάχα ακίνδυνη για τα εργασιακά δικαιώματα και από την άλλη εγκαλεί την κυβέρνηση ότι δε γύρισε από τις Βρυξέλλες με περισσότερο ζεστό χρήμα για τα ντόπια μονοπώλια, προκειμένου να κάνουν επενδύσεις.

Επαληθεύεται έτσι ότι στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, αν κυβερνήσει, είναι να διαπραγματευθεί «καλύτερα» στην ΕΕ και στους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για λογαριασμό της αστικής τάξης, στα χέρια της οποίας καταλήγουν τα κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, τα οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει σε «νούμερο 1» αναπτυξιακό εργαλείο, μαζί με τα λεφτά που θα εξοικονομήσει από τον κρατικό κορβανά, αν «κουρευτεί» το χρέος, όπως ο ίδιος λέει.

Μιλώντας τον περασμένο Δεκέμβρη στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε: «Η επάνοδος της χώρας σε τροχιά ανάκαμψης προϋποθέτει κυρίως την ακύρωση του προγράμματος της ύφεσης, αλλά και μια γενναία απομείωση του δημόσιου χρέους της χώρας ως ποσοστού του ΑΕΠ (...) Γι' αυτό (τα κόμματα της συγκυβέρνησης) απαξιώνουν τα εργαλεία άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής: Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που υφίσταται συνεχείς περικοπές, όπως και το ΕΣΠΑ». Δηλαδή, κρατικό και ευρωπαϊκό χρήμα στο κεφάλαιο να κάνει επενδύσεις και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του στα αποκαΐδια των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων.

Το λόγο έχει ο λαός

Συμπερασματικά: Σε όποιο συμβιβασμό και αν καταλήξουν οι εκπρόσωποι των μονοπωλίων, οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ δεν είναι δυνατόν πια να κρυφθούν και τα αδιέξοδα θα συνεχίσουν να οξύνονται και να μεγαλώνουν. Οσοι λένε στο λαό ότι αυτή η συμμαχία μπορεί να αλλάξει και να γίνει φιλολαϊκή, τον κοροϊδεύουν. Οσο υπάρχει, πιο επιθετική θα γίνεται. Η λαϊκή συμμαχία και η πάλη για την απαλλαγή από την ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων είναι ο δρόμος για να αποκρουστούν τα βάρβαρα μέτρα διαρκείας, για να σωθεί ο λαός και οι νέοι από τη φτώχεια και την ανεργία.


Π.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ