Στη μεγάλη εικόνα αυτό που καταγράφεται είναι τα μέχρι τώρα αποτελέσματα στον ανταγωνισμό για τους ενεργειακούς δρόμους: Από το «έξω οι Ρώσοι», που ακούστηκε για τη ΔΕΠΑ, στο «μέσα οι Αμερικάνοι» για τον αγωγό. Αυτό είναι το παιχνίδι κι όχι τα περί «ανάπτυξης» που λένε. Αυτός ο ανταγωνισμός των βουβαλιών είναι που καθορίζει και ό,τι γίνεται στο βάλτο της αστικής πολιτικής.

Το ενδιαφέρον για την ντόπια αστική πολιτική είναι πλέον η ωμότητα με την οποία ομολογούν: Οποιος πληρώνει περισσότερα τα παίρνει όλα. Η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα έχει κι αυτή το αντίτιμό της.

Ενδιαφέρουσες και οι εξελίξεις στο τρομολαγνικό σίριαλ, στο οποίο στηρίζει η κυβέρνηση ένα σημαντικό μέρος της προπαγάνδας της: «Τους παρακολουθούσαν», διαβεβαιώνει το «Εθνος», «από την Αθήνα ως και την Κοζάνη». «Τους περιμέναμε», διαβεβαιώνουν αστυνομικοί στην περιοχή. Οπως πάνε, σε λίγο θα μας πουν ότι μόνο το τελικό μοντάζ λείπει για να ανέβει η ταινία στους σινεμάδες.

Το γεγονός ότι ξεσάλωσαν σαν έτοιμοι από καιρό οι καθηγητές τύπου Μαρατζίδη αποκαλύπτει το πόσο σημαντικό είναι για την αστική τάξη να αρπαχτεί από πραγματικά ή και κατασκευασμένα στοιχεία, για να χρεώσει στο εργατικό κίνημα κάθε τι. Να συκοφαντήσει και να διαβάλει. Να γκρεμίσει στιγμές ανυπέρβλητου ηρωισμού που έχει γράψει το εργατικό - λαϊκό κίνημα τότε που οι αστοί δήλωναν ευπείθεια στον τότε «νόμο και τάξη». Να πάρει αφορμή, για να εντείνει ξανά σήμερα το δόγμα «νόμος και τάξη», που στην πράξη σημαίνει υποταγή σε ό,τι αποφασίζει η αστική τάξη.

Σε αντιδιαστολή, κρατάμε από τη χτεσινή αστική αρθρογραφία το κύριο άρθρο στον «Ελεύθερο Τύπο», που, εκφράζοντας τις ανησυχίες μερίδας της αστικής τάξης γράφει ότι δεν υπάρχει περίπτωση ανάπτυξης, αν δεν πάψει η εφαρμογή της σημερινής πολιτικής. Από τη δική τους σκοπιά, οι αστοί ομολογούν ότι η ανυπακοή γεννιέται σαν αναγκαστική ανάγκη για καθέναν που θέλει να ζήσει σαν άνθρωπος σ' αυτόν τον τόπο.

Την ώρα που για τα αστικά μέσα ενημέρωσης εξελίσσεται σχεδόν σε «μονοκαλλιέργεια» η απασχόληση με την «τρομοκρατία», την ίδια ώρα στα χωράφια και στα λιμάνια άλλα είναι αυτά που βασανίζουν τους ανθρώπους. Τα ίδια ακριβώς που έχουν κάνει κάθε εργατική οικογένεια να παραμιλά.

Απέναντι στην πραγματικότητα που επιχειρεί να διαμορφώσει η αστική προπαγάνδα υπάρχει η πραγματικότητα που διαμορφώνουν χιλιάδες αγωνιστές εργάτες και αγρότες, τα παιδιά που σπουδάζουν, οι μάνες των παιδιών, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, οι αυτοαπασχολούμενοι, όλοι εκείνοι που μέσα από την πάλη και τη σύγκρουσή τους με την πολιτική των μονοπωλίων διαμορφώνουν συνείδηση για τη μόνη δυνατή προοπτική: Την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής έτσι ώστε να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.

Ο δρόμος αυτός περνά μέσα από την υπεράσπιση του άνεργου, τη μάχη δίπλα στον εργάτη, την αλληλεγγύη στον αγρότη, δηλαδή την ενίσχυση όλων των αγωνιστικών μετώπων που αναπτύσσονται αυτές τις μέρες.

Ο δρόμος αυτός έχει ήδη γερά θεμέλια την πάλη των κομμουνιστών που κόντρα στον καιρό δεν ξεγελάστηκαν στιγμή για τις «δυνατότητες» να γίνει ανθρώπινο το σύστημα, έδειξαν και δείχνουν με μεγαλύτερη ένταση ότι σ' ένα σάπιο σύστημα το μόνο που αξίζει είναι η όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη ανατροπή του. Για να λιγοστέψει ο αριθμός των θυμάτων του. Για να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής δημιουργίας - οικονομίας, της λαϊκής εξουσίας.

Κόντρα στην υποκριτική έκπληξη των αστών και των οπορτουνιστών για την «ανάκαμψη» του ΚΚΕ, τραβάμε μπροστά χωρίς αυταπάτες για τα όρια του αστικού κοινοβουλίου, με οργανωμένη συμμετοχή σ' όλα τα μέτωπα, έτσι που η εργατική τάξη να γίνει πρωταγωνιστής.