Προς τι ο πανικός; Αυτό που παθαίνει το ΠΑΣΟΚ με την ανακοίνωση του ονόματος του υπουργού του που εμπλέκεται στη λίστα Λαγκάρντ, συμβαίνει και στις καλύτερες των οικογενειών. Σε είδους «οικογένειες» των αστών. Σιγά μην περίμενε κάποιος στην ...Ελευσίνα τη λίστα Λαγκάρντ για να μάθει...

Στην ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ (έχει εκδοθεί από τη «Σύγχρονη Εποχή») ανάμεσα στ' άλλα περιέχονται και μερικές λεπτομέρειες για το πώς έγιναν μεγάλοι και τρανοί διάφοροι καπιταλιστές. Οταν θα γραφτεί και η σύγχρονη ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος κάποιες σελίδες θα πρέπει να αφιερωθούν και στα ονόματα διαφόρων που με το αζημίωτο είτε ως κυβέρνηση είτε ως συνδικαλιστές της κυβέρνησης συνέβαλαν τα μέγιστα στο τσάκισμα των εργατών, για να γίνουν μεγάλοι και τρανοί ορισμένοι εκ των καπιταλιστών.

Το πρόβλημα, όμως, παραμένει. Οχι στο σκάνδαλο, αλλά στο ίδιο το σύστημα. Οσο ο εργάτης θα ψάχνει ποιος πολιτικός είναι επίορκος, τόσο θα αυξάνει ο βαθμός εκμετάλλευσής του. Το σύστημα διαθέτει βαλβίδες εκτόνωσης. Οι νομικίστικου τύπου επιχειρήσεις «καθαρά χέρια» δεν είναι ελληνική πρωτοτυπία. Με μια τέτοια επιχείρηση «καθάρισε» ο καπιταλισμός στη γειτονική Ιταλία. Κι έτσι σήμερα αδιάφθορος μπορεί να καμαρώνει για το γεγονός ότι οι Ιταλοί εφοπλιστές - για παράδειγμα - έχουν εξασφαλίσει μισθούς ναυτεργατών στην Αδριατική που λίγο διαφέρουν από μισθούς Κίνας. Κι από πάνω να καταγγέλλουν οι Ιταλοί εφοπλιστές ότι στην Ελλάδα όπου επενδύουν, υπάρχει πρόβλημα καθώς επιβιώνει - λένε - ακόμα το «σοβιετικό μοντέλο» - δηλαδή υπάρχουν ταξικά συνδικάτα που με την πάλη τους δεν επιτρέπουν στην κερδοφορία του κεφαλαίου να ανθίσει.

Διά ταύτα: Αντί να ψάχνεις για τον πολιτικό που τα πήρε, κοίτα να οργανωθείς για να ανατρέψεις το σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και για να συντηρείται έχει ανάγκη και τέτοιους πολιτικούς.

Για τα λοιπά της ειδησεογραφίας:

-- Δεν είναι φούσκες οι ΜΚΟ. Είναι εργαλείο για να αυξάνει το ποσοστό της απλήρωτης εργασίας.

-- Από το άρθρο για τη χρεοκοπία κράτα το δεδομένο που παρουσιάζει ο αναλυτής: «Είναι πλέον αργά» για την Ελλάδα, είναι ήδη χρεοκοπημένη. Το γνωρίζεις, εξάλλου, από την ίδια τη ζωή σου. Αρα, κάθε θυσία για την πλουτοκρατία μόνο να σε βυθίσει περισσότερο μπορεί. Αρα; Ε, βάλε και λίγο το μυαλό σου να σκεφτεί, κι αν δεν τα καταφέρνει, ψάξε να βρεις τους συντρόφους του αγώνα που μαζί θα κάνετε το αναγκαίο άλμα συνείδησης και κατά συνέπεια το αναγκαίο βήμα για τη μεγάλη ανατροπή.

-- Αυτοί που απορούν γιατί δεν επενδύουν οι καπιταλιστές που και ρευστότητα διαθέτουν και κέρδη έχουν, απλά βάζουν το κεφάλι στην άμμο. Δε θέλουν να δεχτούν ότι στην καρδιά μιας καπιταλιστικής κρίσης ο καπιταλιστής δεν επενδύει αν δεν έχει εξασφαλίσει ότι θα έχει αυξανόμενο ποσοστό κέρδους. Περιμένει να καταστραφούν τα κεφάλαια των ανταγωνιστών του για να επενδύσει. Το πρόβλημα σ' αυτήν την ιστορία δεν είναι τι κάνει ο καπιταλιστής, αλλά τι κάνει ο εργάτης. Οι κομμουνιστές έχουν δείξει ήδη τον αντίπαλο: Το κεφάλαιο η εξουσία του οποίου πρέπει να ανατραπεί.

-- Η ιστορία με το μεταλλαγμένο σολομό (όσο κι αν είναι αδιάφορη για τα εργατόσπιτα που δεν ξέρουν καν τι είναι ο σολομός) είναι αποκαλυπτική για το μέλλον της ίδιας της ζωής όσο το καπιταλιστικό κέρδος θα είναι αυτό που θα καθορίζει την εξέλιξη. Για να κερδίσουν τώρα (και πάντα με όρους «τώρα» λειτουργεί το κεφάλαιο) οι καπιταλιστές δε διστάζουν να καταστρέψουν την ίδια τη ζωή.