Πρωταγωνιστικό ρόλο φαίνεται ότι ετοιμάζεται να παίξει και πάλι στο υπό διαμόρφωση αστικό πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας ο Μάριο Μόντι. Ο τεχνοκράτης οικονομολόγος και πρώην επίτροπος της ΕΕ το Νοέμβρη του 2011 ανέλαβε να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση στη χώρα, ώστε αυτή να αποβεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη για το κεφάλαιο, ρίχνοντας τα βάρη στα λαϊκά στρώματα. Ο Μόντι παραιτήθηκε στις 21 Δεκέμβρη 2012, αφού εξασφάλισε την ψήφιση -με διακομματική συναίνεση- του προϋπολογισμού λιτότητας. Και μπορεί να δήλωσε ότι δε θα συμμετάσχει ως υποψήφιος στις πρόωρες εκλογές το Φλεβάρη, αλλά δηλώνει διαθέσιμος να αναλάβει και πάλι την πρωθυπουργία μετεκλογικά...

Σημαντική μερίδα της αστικής τάξης τον στηρίζει, όπως ο πρόεδρος της «Φεράρι», βιομήχανοι και εκπρόσωποι από όλο το πολιτικό φάσμα - την κεντροδεξιά, στελέχη του κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (ο οποίος στα πλαίσια του πολιτικού σόου εμφανίζεται ως αντίπαλος, που δήθεν νοιάζεται για τα βάσανα του ιταλικού λαού) την κεντροαριστερά, από τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του «Δημοκρατικού Κόμματος».

Εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να προωθηθούν παραπέρα οι «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή να γίνουν ακόμα πιο φτηνοί οι εργαζόμενοι και να τσακιστούν και άλλο όσα δικαιώματα και κατακτήσεις τους έχουν απομείνει.

Και στην Ιταλία, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το ζητούμενο για τους αστούς είναι να προετοιμάσουν το νέο κύκλο καπιταλιστικής ανάπτυξης με εργαζόμενους με ισοπεδωμένα δικαιώματα. Και σε αυτό ο Μόντι είναι... κορυφή.