Ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα; Ηδη ο πόλεμος έχει ανάψει στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο και τη Νότια Σερβία, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς για άλλη μια φορά το ΚΚΕ. Αυτή η πραγματικότητα στα Νότια Βαλκάνια διαμορφώνεται εδώ και καιρό προκειμένου να γίνει ανεξέλεγκτη. Η κλιμάκωση της έντασης από τα μέσα του Φλεβάρη, που έφτασε στη σημερινή ένοπλη σύγκρουση των δυνάμεων της ΠΓΔΜ ενάντια στις ένοπλες ομάδες Αλβανών του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού Πρέσεβο, Μεντβέγια, Μπουγιάνοβατς(UCPMB), ήταν καλά προσχεδιασμένη και οι εξελίξεις μπορεί να μοιάζουν απρόβλεπτες, αλλά σίγουρα θα είναι οδυνηρές για τους βαλκανικούς λαούς.
Γίνεται πλέον φανερό ότι έχει τεθεί εδώ και καιρό σε εφαρμογή σχέδιο γενικότερης αποσταθεροποίησης της περιοχής, με τη χρησιμοποίηση του «αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού και εθνικισμού». Ετσι κι αλλιώς η δράση του UCPMB υποθάλπεται από το ΝΑΤΟ, ενώ η στρατιωτική δύναμη κατοχής του Κοσσυφοπεδίου, η ΚΦΟΡ, του «κάνει πλάτες» και έτσι η δράση του είναι ανενόχλητη.
«Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, εκτιμούσε η ΚΕ του ΚΚΕ στην ίδια απόφαση, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κλπ.) της Ευρασίας».
Γι' αυτό και θέλουν «κράτη - προτεκτοράτα», που μπορεί να «κατασκευάζονται» και με αλλαγές συνόρων. Ετσι τους χρειάζεται η ύπαρξη εστιών κρίσης προκειμένου οι επεμβάσεις να συνεχίζονται, ώσπου να επέλθει προσωρινός συμβιβασμός μεταξύ των «αρπαχτικών» σ' αυτό το μοίρασμα, ακόμη και αν αυτό σημαίνει κι άλλο πόλεμο, που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ως ενδεχόμενο.
Πού οδεύουν λοιπόν αυτές οι εξελίξεις; Προς το διαμελισμό της ΠΓΔΜ, τη Μεγάλη Αλβανία, που ανοίγει τις ορέξεις για Μεγάλη Βουλγαρία; Πού θα οδηγήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο σε συνδυασμό με τις αποσχιστικές τάσεις του Μαυροβουνίου; Σε διαμελισμό της ΠΓΔΜ και τα «καντόνια»; Ολα αυτά τα ενδεχόμενα ως αλυσιδωτές αντιδράσεις δεν είναι σενάρια φαντασίας. Είναι σχέδια του ΝΑΤΟ. Και αν συμβούν, ως γεγονότα, που μπορεί να αποκτούν και δική τους δυναμική, οδηγούν τους Βαλκάνιους στην «κόλαση». Σ' αυτή την «κόλαση» σπρώχνει και το κατεστημένο της Ελλάδας, γεγονός που απαιτεί δράση ενός λαϊκού μετώπου ενάντιά του, μαζί με την κοινή αντιιμπεριαλιστική δράση των βαλκανικών λαών.
Τούτη την κατάσταση μόνο η λαϊκή αντιιμπεριαλιστική δράση μπορεί να την εμποδίζει. Το ΚΚΕ, επισημαίνοντας τους γενικότερους κινδύνους, επιμένει ότι ως πρώτο άμεσο βήμα, αλλά και στόχος διεκδίκησης από το λαϊκό κίνημα, στον οποίο μπορούν να συσπειρωθούν πλατιές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις, είναι η δέσμευση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ότι δε θα στείλει ελληνικό στρατό και στην ΠΓΔΜ, αλλά και να γυρίσει πίσω ο ελληνικός στρατός από το Κόσσοβο. Είναι το ελάχιστο δυνατό για να αρχίσει η παρεμπόδιση της ΝΑΤΟικής δράσης, η οποία επιβάλλει την ένταση της αντιΝΑΤΟικής πάλης.