Παρασκευή 23 Μάρτη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΠΑΙΔΕΙΑ
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Μας λένε:Γιατί να μη γίνει αξιολόγηση των ιδρυμάτων προκειμένου να ελεγχθεί η ποιότητά τους.

Απαντάμε: Η αξιολόγηση που προτείνει η κυβέρνηση αποτελεί βασικό εργαλείο για την επιβολή της πολιτικής που υπηρετεί και μάλιστα συνδέεται άμεσα με τη χρηματοδότηση.

Κριτήριο που θέτουν κυβέρνηση και βιομήχανοι είναι η ανταπόκριση των ιδρυμάτων στις ανάγκες της αγοράς. Στο κατά πόσο μπορούν να προσελκύουν πελάτες - φοιτητές και επιχειρήσεις χρηματοδότες με στόχο να έχουν αυτές το πρώτο και τον τελευταίο λόγο για το πρόγραμμα σπουδών, τον προσανατολισμό και το αντικείμενο των μεταπτυχιακών και της έρευνας.

Συνδεόμενη με τη χρηματοδότηση, η αξιολόγηση καθορίζεται με το βαθμό συμμόρφωσης στο νέο μοντέλο, ενώ ενδεικτικό στοιχείο θα είναι και ο αριθμός των φοιτητών που προσελκύονται από το κάθε ίδρυμα. Δουλεύοντας σ' αυτή τη λογική τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ οδηγούνται σε δραματική υποβάθμιση των σπουδών για εύκολα και φτηνά πτυχία προσανατολισμένα στις άμεσες ανάγκες της αγοράς. Απτό παράδειγμα η κατάληξη της πλειοψηφίας των βρετανικών πανεπιστημίων, μετά τη δημιουργία του νέου αυτού μοντέλου ανώτατης εκπαίδευσης.

Πρόταση νομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση θεσμοθετεί το Εθνικό Συμβούλιο Αξιολόγησης Ποιότητας που αποτελείται από επιστήμονες και εργοδότες (2 στους 9). Με αυτά τα σχέδια προωθείται η κατηγοριοποίηση των ιδρυμάτων με διαρκώς αυξανόμενη τη μεταξύ τους ποιοτική απόσταση.

Στην ελίτ θα ανήκουν επιλεκτικά ιδρύματα - κέντρα αριστείας, τα οποία με αυστηρή επιλογή φοιτητών και παχυλά δίδακτρα θα συγκεντρώνουν την υψηλή βαθμολογία.

Τα ιδρύματα κι οι σχολές που δε συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον της «αγοράς», θα οδηγούνται σε μαρασμό, οικονομική ασφυξία, χαμηλή βαθμολογία αξιολόγησης και συνεπώς θα κλείνουν.

Οσο κι αν η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ απεύχονται την κατηγοριοποίηση, η αξιολόγηση έχει αυτό ακριβώς το στόχο. Βάζει τις επιχειρήσεις και το ΣΕΒ «γενικό δερβέναγα» κι αξιολογητή των ιδρυμάτων με βάση και κριτήριο τα συμφέροντα που τους υπαγορεύουν τα κέρδη τους κι όχι οι ανάγκες της κοινωνίας. Ομως, κριτήριο της αξιολόγησης που πραγματικά χρειάζονται τα ιδρύματα πρέπει να είναι ο ανάγκες του ίδιου του λαού, της ρεαλιστικής επιταγής για ολοκληρωμένους επιστήμονες, που θα είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του λαού και του τόπου κι όχι στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ